Vikan - 24.10.2000, Qupperneq 9

taugaáfall. Ég kastaði upp
þangaðtil mérfannst égveraað
deyja og gráturinn sem fylgdi
var óstöðvandi. Eitt kvöldið
hringdi sölumaður heim til okk-
ar og vildi selja okkur bækur.
Magnús trylltist og sakaði mig
um að eiga í sambandi við
hann. Sölumennskan væri bara
yfirskin til aðfela það. Égvar að
mestu hætt að þora að svara
honum en mér ofbauð svo þessi
sjúklega ásökun að ég sagði
hreint út við hann að nú væri
hann að verða vitlaus. Magnús
trylltist úr reiði og réðst á mig.
Daginn eftir fæddist dóttir okk-
ar, mánuði fyrirtímann og égef-
ast ekki um að þetta flýtti fyr-
irfæðingu hennar. Magnús
stóð við orð sín og
skipti
ekkert
henni.
Hann
sagði
telpan væri mitt mál en ekki
hans. Eftir að hún fæddist fór
hann að fara meira út á lífið og
var oft leiðinlegur við mig þeg-
ar hann kom heim. Hann vakti
mig ef hann hafði séð gamla
skólafélaga mína á einhverjum
barnum en hann hafði skoðað
gömlu skólamyndirnar mínar
vandlega og þekkti í sjón alla
menn sem ég átti myndir af.
Hann krafðist þess að fá að vita
um sambönd mín og þessara
manna og ég var farin að viður-
kenna alls konar vitleysu fyrir
honum til að þetta yrði fyrr af-
staðið. Hann hætti aldrei fyrren
ég játaði eitthvað. Hann beitti
mig sífellt mikilli andlegri kúg-
un sem fór mjög illa með mig.
Ef við fórum saman út í búð var
ég farin að horfa á gólfið til að
hann ásakaði mig ekki fyrir að
vera að horfa á aðra menn.
Þrátt fyrir allt þetta var mælir-
inn ekki orðinn fullur hjá mér.
Ég vildi sanna fyrir Magnúsi að
ákvörðun mín um að eiga barn-
ið hefði verið rétt, ég gæti ver-
ið sterk, ég gæti þetta. Þetta of-
beldisfulla andrúmsloft á heim-
ilinu hafði mjög slæm áhrif á
dóttur okkar frá unga aldri. Hún
varekki nema nokkurra mánaða
gömul þegar hún fór að gráta
um leið og síminn hringdi. Hún
fann hvað ég varð sjálf ofboðs-
lega upptrekt. Þótt Magnús væri
ekki heima brá mér alltaf jafn-
mikiðog ég var viss um að hann
gæti fundið einhverja leið til að
komast að því hverjir hringdu.
Hann hefði gert stórmál úr því
ef einhver úr bankanum mínum
hefði hringt.
Hann sagði mér
oft að hann væri
afar snjall í því
að finna út mk
ótrúleg-
hávaða henti hann henni alltaf
inn í herbergi og slökkti Ijósið.
Hún var tveggja ára þegar við
skildum en er ennþá sjúklega
myrkfælin þótt hún sé orðin
unglingur.
Loksins, loksins
Það lá ekkert sérstakt í loft-
inu kvöldið sem ég gafst upp á
sambúðinni með Magnúsi. Ég
ustu hluti um
fólk.
Skömmu áður
en mælirinn
fylltist hjá mér
sagði mamma
setningu við mig sem vakti mig
til umhugsunar. „Þú átt bara
eitt líf, ætlarðu að lifa því
svona?" Hún þorði ekki að
ganga lengra en þetta því hún
var svo hrædd um að fá mig upp
á móti sér. Auðvitað hvarflaði að
mér að yfirgefa Magnús en ég
lagði ekki í það af hræðslu við
hann. Ég þorði þó stundum að
láta reiði f Ijós en það tengdist
bara dóttur okkar. Þegar hún var
að verða tveggja ára bað ég
Magnús að sitja hjá henni á
meðan hún var í baði því mig
langaði að Ijúka við að ganga frá
í eldhúsinu. Ég heyrði einhver
undarleg hljóð koma frá baðher-
berginu og sá að hann var að
kaffæra hana. Hann brást illa
við þegarég greip barnið úr bað-
kerinu, öskureið, en hann bar
því við að hún hefði verið óþekk.
Hún hafði grátið og neitað að
þagna og þá dýfði hann henni í
kaf, en aðeins einu sinni, sagði
hann. Ef dóttir okkar var með
Þetta ofbeldisfulla andrúmsloft á heimilinu hafði
mjög slæm áhrif á dóttur okkar frá unga aldri. Hún
var ekki nema nokkurra mánaða gömul þegar hún fór
að gráta um leið og síminn hringdi. Hún fann hvað
ég varð sjálf ofboðslega upptrekt.
var að taka til og hann sat í sóf-
anum inni í stofu. Ég tók eftir
því að hann horfði á dóttur okk-
ur þar sem hún sat á gólfinu og
var að leika sér. Hann sagði við
mig: „Hugsaðu þér hvað við
hefðum það gott ef hún hefði
aldrei fæðst?" Ég reiddist mjög
yfir þessum orðum og lét Magn-
ús heyra það óþvegið. Ég sagði
honum að ég ætlaði ekki að búa
lengur með honum og ætlaði
að skilja við hann. Hann varð
öskureiður og rauk á dyr. Ég
heyrði bílhurð skellast og svo
brunaði hann í burtu frá húsinu.
Ég fórað pakka niður fatnaði og
öðrum nauðsynjum fyrir mig og
telpuna. Þegar Magnúsvarekki
kominn heim klukkan hálftvö
um nóttina hringdi ég heim til
foreldra minna. Pabbi svaraði í
símann og ég sagði við hann:
„Jæja pabbi, það er komið að
þessu." Ég þurfti ekki að út-
skýra hvað ég átti við með þess-
um orðum og pabbi, alveg ný-
vaknaður, sagði glaðlega að
hann og mamma kæmu í hvelli.
Seinna sagði mamma mér að
þetta hefði verið ánægjulegasti
dagur í lífi þeirra. Magnús
reyndi að fá mig aftur til sín og
reyndi að kaupa mig með gjöf-
um. Hann gerði sér enga grein
fyrir því hvað hann var búinn
að gera mér. Systir hans pabba
bauð okkur mæðgum að koma
Ií heimsókn til sín til
Noregs þar sem
hún býr og þar
. vorum við í sex
dásamlegar
vikur. Ég
byggði mig
upp og varð
miklu sterk-
ari á eftir til
að kljást við
lífið og til-
veruna.
Ég á yndis-
legan mann núna
enfinnaðég erekki
enn búin að jafna
mig á sálinni þótt
liðin séu mörg ár.
Ég fer reglulega til
sálfræðings og það
hefur hjálpað mikið. Gömlu,
góðu vinirnir mínir komu allir
aftur en þeir höfðu dregið sig í
hlé á meðan ég var með Magn-
úsi. Ég var orðin hrædd um að
ég hefði fælt þá frá mér en svo
var aldeilis ekki.
Ég gæti eflaust nefnt ótelj-
andi dæmi um þá kúgun og of-
beldi sem ég sætti af hendi
Magnúsar en læt staðar numið
hér.
Lesandi segir
Guðríði
Haraldsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvaö sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Þér er vel-
komiö aö skrifa eöa hringja til
okkar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
Ilcimilisfnii^iö er: Vik:m
- „Lífsrcviisliisaj»ir\ Seljave^tir
101 Keykjavík,
Nelfang: > ikan@frodi.is