Menntamál - 01.12.1964, Blaðsíða 61

MENNTAMÁL
203
allt einkenni, sem margir nemendur verða af og til varir
við, og vert að leggja áherzlu á, að ekki er um geðsjúkdóm
að ræða, nema þau séu á mjög háu stigi og vari alllengi.
Geðsveiflur, einnig af vægara tagi, munu þó oft eiga þátt
í að rýra starfsárangur nemenda. Ekki eru orsakir þeirra
fyllilega þekktar, e.t.v. eiga þær sér líkamlegar orsakir.
Lifnaðarhættir og venjur munu þó eiga þátt í þróun
þeirra. Greinilegt er oft, að heimilishættir, svo sem erjur
á heimili og slæm sambuð foreldra, valda sálarástandi af
Jressu tagi hjá börnum, Joótt oftast sé Jiað ekki á ]>að háu stigi,
að kalla megi geðsjúkdóm, en Jjessum börnum batnar mjög
oft, ef aðstæður á heimili breytast.
Nám verður oftast árangurslítið, þegar um virkan geð-
sjúkdóm er að ræða, og tilgangslítið að leggja á Jrað mikla
áherzlu, meðan svo stendur á. Heldur verður að leita Jress-
um börnum viðeigandi lækninga. Æskilegast er að sjálfsögðu,
að barnið geti verið í skóla. Ef Jrað er ekki hægt, getur ein-
staklingsbundin tímakennsla verið til góðs. Stundum getur
hún líka verið liður í lækningatilraunum eða einn þáttur
vinnulækninga hjá Jressum börnum. Veltur Jrá rnest á við-
móti og persónuleika kennarans, sem meira þarf að taka að
sér hlutverk læknis en fræðara.
Sem betur fer eru það fá skólabörn, sem líða af geðsjúk-
dómum, en aðstaða þeirra hefur jafnan verið erfið og lítil
tcik á að veita þeim viðeigandi meðferð. Nokkuð er nú að
rætast úr með Jretta, með ])ví að sálfræðiþjónustu hefur verið
komicð á í skólurn og geðverndardeild fyrir börn hefur tekið
til starfa í Reykjavík. Þessar stofnanir geta fundið og greint
sjúkleika þessara barna og væntanlega veitt einhverjum
J)eirra meðferð.
Vert er að minnast hér á annan hóp barna, sem hafa
ágalla skyldan geðveiki, svonefnda geðvilluskapgerð. Aðal-
einkenni slíkrar skapgerðar er tilfinningalegt stefnuleysi.
Þessi börn skortir festu til að framfylgja ákvörðun og eiga
jafnan mjög erfitt með að leggja á sig erfiði eða neita sér