Vorið - 01.07.1935, Page 14

54
V 0 R1
Kóngsvallafólkið sagði að hann
yrði að sjá um sig sjálfur hér
eftir. Hverjum átti hann að trúa?
Kaupmaðurinn var aleinn í
búðinni þegar Knútur kom þang-
að. Hann var feitur miðaldra
maður, góðlegur á svip og Knúti
geðjaðist vel að honum. Hann
hafði komið þarna oft áður, og
þeir voru vanir að spjalla saman
um alla heima og geima þegar
þeir voru tveir einir. En í dag
var Grönseth kaupmaður eitthvað
öðruvísi en hann var vanur. Hann
gaf sér varla tíma til að mæla
nokkurt orð, og urðu það Knúti
litla mikil vonbrigði.
En Knútur fékk nú það sem
hann bað um, og rétti svo kaup-
manninum 5 króna seðil, hann
lagði síðan úttektina saman, og
skipti peningunum. En hvað var
nú þetta? Hann fékk miklu meira
af peningum aftur en honum bar.
5 krónu seöil og mikið af srnápen-
ingum að auki. Knútur stóð undr-
andi, og fór að hugsa um að þetta
hlyti að vera einhver misskilning-
ur. En kaupmaðurinn sneri sam-
stundis að honum bakínu og fór
að skrifa eitthvað í bækur sínar
við skrifborðið. Og áöur en Knút-
ur vissi af, var hann kominn út
úr búðinni, án þess að kasta
kveðju á kaupmanninn, og hélt
fast um budduna með öllum pen-
ingunum í, eins og hann ætlaði
sér aldrei að sleppa henni.
Þetta var síðari hluta dags að
haustlagi, Rökkrið var að færast
yfir dalinn, og ef til vill átti það
sinn þátt í að Knúti litla var eitt-
hvað þungt og órótt mnanbrjósts,
og varð það æ meira, eftir því
sem tíminn leið.
Átti hann að halda peningunum
og nota þá sjálfur smátt og
smátt? Honum veitti sannarlega
ekki af því aö kaupa sér ýmislegt
sem hann vantaði, og ekki var
hætta á að kaupmanninn grunaði
neitt. Knútur var góður í reikn-
ingi og hann vissi, alveg upp á
eyrir, hvað það var mikið, sem
hann átti að fá til baka af pen-
ingunum, það var nákvæmlega 2
kr. og 50 au., en nú fékk hann 7
kr. og 50 au. Kaupmaðurínn hlaut
að hafa tekið fimmkrónuseðilinn
fyrir tíukrónuseðil.
— — — Ibúðarhús Grönseths
kaupmanns lá nokkurn spöl frá
verzluninni. Það var hvítmálað
tveggja hæða hús, með björtum
og fallegum stofum. — Það er
laugardagskvöld. Allstaðar er
hlýtt og notalegt inni. Grönseth
kaupmaður situr í stól sínum með
krosslagða fætur og er hugsi.
Dagsverkinu er nú lokið og allt
er í röð og reglu, þó virðist hann
ekki vera ánægður. Hefur honum
eitthvað gengið á móti skapi að
undanförnu ?
»Heyrðu Erna«, segir hann við
konu sína, sem situr á öðrum stól
og er að lesa í bók. »Heldur þú að
örn litli okkar hefði ekki orðið
drengur, sem óhætt var að
treysta?« Það var ei^hver sorg