Bjarmi - 01.08.1910, Blaðsíða 5

13 .1 A R M 1
117
guð, scm væri fullur kærleika og með-
aumkvunar við syndugá menn. Eg
fann, að eg þurfti hans hjálpar við
og þá gjörði eg í fyrsta sinni á æf-
inni bæn mina til liins ókunna guðs,
að hann vildi hneigja lijörtu vor
til sín.
Eg kunni ekki að biðja; en guðs
andi hreytti orðum ritningarinnar í
hæn í hjarta mínu, og guð svaraði
hæn minni á sínum tíma, er honum
þóknaðist að hera mig inn í hið
hlessaða ljós fagnaðarboðskaparins.
Fáfn vikum eftir þennan athurð
fann eg litla bók inni á herherginu
mínu. I3að var guðspjall Lúkasar.
Eg veit ekki hver hefir komið með
það eða skilið það eftir þar; en fór
að lesa í því og þótti mikils vert um
söguna. Um sama leyti tók maður-
inn minn mig með sér lil kristni-
boðans, sem sendi honum hinn áð-
urnefnda seðil fyrir nokkrum vikum
síðan. Kristniboðinn las fyrsta kapi-
tulann í biblíunni og útskýrði hann
fyrir mér. Eg fann að eg varð mjög
undarlega lirifin af orðunum, sem
hann las; sál mín samþykti boðskap
guðs lieilaga anda. Eg staðréði þá
með mér, þó eg skildi lílið, að taka
kristni. Loks 16 árum eftir það, er
eg heyrði nafn Krists nefnt í fyrsta
skifti, skildi eg, »að meðal manna
ge/st ekki nokkur annar undir liimn-
inum fyrir huers fulltingi oss sé œtlað
hólpnum að uerðaa. Einhver ókunn-
ur vinur, sem á nafn sitl ritað í lífs-
ins hók, kynti mér þella natn í Ben-
ares; og einliver annar ókunnur vin-
ur, skildi eftir guðspjallsbókina litlu
á herherginu mínu, til þess að eg
skyldi la að þekkja guðs son »sem
elskaði mig og gaf sig sjálfan út fyrir
miga. Þessir ástkæru vinir, sem guð
þekkir svo vel, og eg vona eftir að
fá að sjá bráðum frammi fyrir aug-
liti konungsins, þeir sáðu sæðinu; aðrir
vökvuðu, guð gaf vöxtinn og eg fœdd-
isl inn i riki hans. (), hvað eg þakka
guði af öllu mínu hjarta fyrir þá
sendiboða lians, er opinberuð mér
hann.
Eg skil alt af ineira og meira af
þeim undursamlega krafti, sem býr i
nafni Jesú og i orði guðs, því sem
sneri mér. IJað ælli að vera upp-
hvatning fyrir hin elskulegu börn
guðs, sem lengi liafa unnið í þessu
landi svo, að þau hafa eigi séð neinn
ávöxt aí fyrirhöfn sinni, að fá nú að
vita, að orðsins sœði sem sáð er i trú
og með bœn, muni áreiðanlega bera á-
vöxt (1. Kor. 15, 58).
Eg sannfærist æ betur og betur um
það, að fagnaðarboðskapurinn, sem
þjóð vorri veitist ókévpis, niuni verða
henni til hjálpræðis. Eg vil þess
vegna verja hinni ríkulegu gjöf yðar
lil þess að úthýta guðspjöllunum til
margra þúsunda af pílagrímum og
íleiri. Vér skulum biðja um það, að
aliir, sem guðspjöllin lesa, og orð
guðs, og allir, sem hafa heyrt nafn
drottins vors Jesús Krists, megi liólpnir
verða og safnast sem íyrst í húsið
hans, áður en liann kemur aftur að
sækja hrúði sína«.
Gef mér.
Gef mér hjarla hreint af synd,
hjarta stökl ineð þínu blóði,
þíns að elsku eftirmynd
ástarhjarta, Jcsú góði,
hjarta, er sé liástóll þinn
llreinn og prýddur, drottinn minn.
Gef mér hjarta hreint, svo þú,
heyrist einn þar tala inni,
hjarta fult af hlýðni og trú,
hjarla fult af lofgjörð þinni,
þar sem hver ein hugsun er,
herra ný, svo líki þér.