Bjarmi - 15.12.1916, Page 11

B JARMI
187
Fyrirgefning er dásamleg! — —
Og nú voru jólin komin, með ijós
og yl, með frið og fögnuð og fyrir-
gefning allra synda. Klukknahljóm-
arnir bera ómana víðs vegar: Yður
er í dag frelsari fæddur.
Misgjörðir gleymast, sorgartárin
þorna og sárin gróa, en gleðitár glilra
í augunum, þegar sæla fyrirgefningar-
innar gagntekur lijörtun.
Minnisvarði Hallgríms Pjeturssonar.
Mjer kom í hug, það sem jeg fyrir
skemstu las í Bjarma frá preslastefn-
unni í vor, þar sem rninst var á að
reisa bæri Hallgrími Pjeturssyni minn-
isvarða að Saurbæ, annaðhvort með
rnynd af honum, eða þá með því að
byggja þar veglega kirkju. — Eigum
við íslendingar ekki að reisa Hall-
grírni Pjeturssyni, fagnaðarboðskapar-
slcáldinu okkar, blessaðasta mannin-
urn sem Guð gaf íslandi, manninum,
sem öllum frernur hefir verið okkur
guðspjallainaður, spámaður og skáld,
— eigum við ekki að reisa honum
minningarsjóð, sem varið sje lil að
styrkja trúaða, hæfa leikmenn, lil
biblíunáms, og síðan til að breiða út
orð Guðs meðal þjóðarinnar? Drotlinn
getur og vill gjöra mikið af lillu, sje
það að eins gjört í lians nafni, lion-
um einum til djnðar og í von á bann
einan.
Guðs börn og góðir menn! Eigum
vjer að gjöra þetla? En það segi jeg,
að þeir sem gefa, eiga að gefa í trú
á lieila biblíu og beilan Krist. Þeir
eiga að leggja skerfinn, lítinn eða
stóran, í bönd Droltins, með bæn um
að þjóðin megi fá að heyra prjedik-
unina um alsyndugt mannkyn, um
alheilagan Guð, um algjörða fórn og
frelsi í Jesú Kristi, frelsi frá synd,
dauða og dómi, frelsi til að þjóna
honum í heilagleik, sem gaf líf sitl
til lausnargjalds fyrir oss.
Óla/ía Jóliannsdótlir.
Nýjar bækur.
VIII.
Kirkjan og ódauðleikasannan-
irnar. Fyrirlestrar og prjedik-
anir eftir Ilarald Nielsson
prófessor i guðfræði. 172 bls.
Verð 2,40.
Væntanlega þykir allmörgum vænt
uin úlkornu þessarar bókar. Málefnin
sem bún fjallar um, liafa verið sótt
og varin kappsamlega um liríð vor
á meðal, eins og víðar, og verið sum-
um svo mikið lilfinningamál, að dóm-
greind og róleg íbugun bafa orðið að
þoka úr sæti. — Nú geta bæði vinir
og andstæðingar »andatrúarinnar«
íhugað í ró heima lijá sjer alt það
besta, sem fremsti maður liennar vor
á meðal hefir að flytja um bana; en
sennilega verða dómarnir sundur-
leitir. »En hvað það er d)'rlegt«, segja
sumir. — »Nú, er það þá ekki meiri
ávöxtur en þetta, af allri fyrirhöfn-
inni?« segja aðrir. — •—
Því miður er ekki rúm í blaði voru
nú fyrir rækilegan ritdórn um þessa
bók, en vonandi verður síðar í vetur
tækifæri til að skrifa um efni hennar.
Að þessu sinni lejdum vjer oss að
vekja eftirtekt þeirra, sem ekki lesa
bókina sjálfa, á því, að höfundurinn
víkur fremur kuldalega livað eftir
annað að nýju guðfræðinni þýsku, og
telur n. guðfræðina ensku betri, af
þvi að liún sje skyldari dultrúnni. —
En frá Þjóðverjum er bún beinlínis
og óbeinlínis runnin mest öll nýja
guðfræðin, sem mest hefir verið gum-
að af vor á meðal að undanförnu.
í formálanum segir böf.: »Mjög
víða bryddir á þeirri afneitun hins