Bjarmi - 01.04.1919, Side 4

52
BJARMl
t
Guðmundur Guðmundsson
skáld.
Fæddur 5. september 1874.
. Dáinn 19. mars 1919.
Bjarmi flylur ekki líkræður, og
hann tekur venjulega heldur ekki
dánarminningar nema gegn fullu aug-
lýsingagjaldi. En þegar merkir menn
deyja, sem eitthvað hafa starfað að
trúmálum, verður að geta þeirra að
nokkru, þólt rúm sje lílið í lillu blaði.
Við Guðmundur skáld vorum bekkj-
arbræður í lærða skólanum i 6 ár.
Skólapiltum þótti liann ekki eins mik-
ill námsmaður og skyldi, en lljótt
tókum vjer eftir þvi, hvað Ijóð hans"
báru langt af venjulegum skólapilta-
ljóðum.
Hann var orðinn »skólaskáld« og
nafn hans kunnugt fjölda manna
löngu áður en nokkur óviðkomandi
vissi nöfn hinna, sem hærri vitnis-
burði fengu hjá kennurunum.
Stúdentsárin voru honum erfið
þrautaár að ýmsu leyti. Fátækt, ríkar
tilíinningar og miklar trúarefasemdir
opnuðu dyrnar fyrir þunglyndi og
áfengisnautn. svo lítið varð úr fram-
halds-skólanámi.
Það var líkast því um líma sem
hann mundi verða einn þeirra mörgu
efnilegu manna, sem áfengið verður
að fullkomnu gæfutjóni.
Þá fluttist hann frá Reykjavík til
ísafjarðar.
Þar hitti jeg hann nokkrum árum
seinna, og varð brátt var við að hann
var orðinn meira en lítið breyttur. —
Honn var orðinn einn af aðal starfs-
mönnum templara og trúrækinn,
hiðjandi maður.
»Svona eru áhrif góðrar konu,«
sögðu menn, og fer fjarri því að jeg
vilji gera lítið úr þeim. Allir kunnugir
vissu, að Guðmundur skáld var reglu-
lega vel giftur. En vafalaust efldi
trúræknin mjög viljaþrek hans1.
Skömmusíðar, 1914, flutlisthann aft-
ur til Reykjavíkur, og gekk þá brátt í
flokk Guðspekinga og varð formaður
eða »fulRrúi« fjelags þess sem nefn-
ist »Stjarnan í austri, og var ritstjóri
»Jólablaðsins«, sem það fjelag gefur
út. Alt það besta í því blaði er eftir
Guðmund skáld. Aðrir skrifuðu þar
ýmislegt um trúarkreddur guðspek-
innar, sem Bjarma hefir jafnan fund-
ist vera fullar af fjarslæðum, en
Guðmundur orli trúarljóð og samdi
jólaliugvekjur, svo ahnent orðaðar
víðast livar, að hver luistinn maður
ætli að geta lesið þær sjer til ánægju
og gagns.
Það kann.að gleymast, að hann
orti fögru trúarljóðin sum fyrir guð-
spekisstefnuna, og hvort heldur sem
verður, þælti rnjer ekki ólíklegt, að
eitthvað af þeim kæmist inn í sálma-
bækur kristinnar kirkju, og yrðu
mörgum til blessunar. Því að Ijóð
Guðmundar skálds Guðmundssonar
geymast meðan íslensk tunga er töluð,
og best eru þau, þar sem hann lyflir
hug og hjarta i trú og bæn.
En þjóð vor og þing þarf að muna
ekkju hans, Ólínu Þorsteinsdóttur,
hvað mikið það var henni að þakka,
að arfurinn varð svo mikill og góður,
sem þjóð vor fær eftir hann.
S. Á. Gíslason
1) Að gefnu tilefni má bæta því við, að
Guðm. skáld var orðinn stöðugur starfs-
maður bindindismálsins nokkrum árum
áður en hann kyntist guðspekisstefnunni,
og því er það sprottið af ókunnugleik hjá
Tímanum að ætlast til að þeirri stefnu
væri þakkað í likræðunum bindindisáhugi
hans.