Bjarmi - 01.04.1919, Qupperneq 7

BJARMI
55
ekki liryggir, eins og hinir, sem ekki hafa
von, pví ef vjer trúum pvi, aö Jesú sje
dáinn og upprisinn, pá mun Guö sömu-
leiðis fyrir Jesúm, leiða ásamt honum
fram pá, sem sofnaðir eru, . . . huggið pví
hver annan með pessum orðum«. Sömu-
leiðis hjá Jóh. 14. 3. »Jeg fer burt að til-
búa yður stað, og pegar jeg er burt far-
inn, og hef tilbúið yður stað, pá mun jeg
koma aftur og taka yður til mín, svo að
pjer sjeuð par sem jeg er«.
Og ennfremur hjá Jóh. 10. 27.—28.—29.
»Mínir sauðir pekkja mína raust, og jeg
pekki pá, og peir fylgja mjer, og jeg gef
peim eilíít líf, og peir skulu aldrei að
eilífu glatast; enginn skal slíta pá úr
hendi minni. Faðir minn, sem hefir gefið
mjer pá, er öllum meiri, og enginn getur
slitið pá úr höndi föðursins.
Ennfremur stendur hjá Jóh. 5. 24.
»Sanniega, sannlega segi jeg yður, sá,
sem hej'rir mitt orð, og trúir peim, sem
mig sendi, hefir eilíft líf, og kemur ekki
til dóms, heldur hefir hann stígið yfir frá
dauðanum til lífsins«.
»Himinn og jörð munu líða undir lok,
en orð mín munu alls ekki undir lok
líða«. Mark. 13. 31.
En prátt fyrir pessa fullvissu, sem
Guðs orð gefur oss, um framhald lífsins
eftir dauðann, segir E. II. K. »Menn eru
að fá óyggjandi vissu um pað að menn-
irnir lifi eftir dauðann«.
»Sælir eru peir, sem trúa, pó peir ekki
sjái, og sannarlega eru peir sælir, sem
trúa Guðs heilaga orði í bibliunni, og eru
sannfærðir um að hún er »öll« innblásin
af Guði, en festa ekki trú á villulær-
dóma.
E. H. K. pykist ætla' í kærleikans skini
að liugga syrgjandi sálir með pví að
skygnast inn í anda lieima, og leita frjetta
af framliðnum, en öllum sem trúa á
Jesúm Krist, er pað nóg að vita að hann
lifir, og peir sem lifa i samfjelagi við
hann, munu deyja i samfjelagi við hann,
og vera með lionum um alla eilífð.
Reir eru allir aumkvunarverðir, sem
ekki hafa pá pekkingu á Jesú Kristi, að
þeir geti trúað honum fyrir sálu sinni.
I riti, sem geíið var út á Akureyri
1918, og heitir sAndatrúin afhjúpuð«, er
sýnt fram á með gildum rökum frá Guðs
orði að andatrúin er stórhættuleg villu-
trú, sem margir hafa pví miður glæpst á,
°g með pví liðið skipsbrot á sinni tím-
anlegu og andlegu velferð. Vjer minnumst
pess ekki, að hafa nokkursstaðar sjeð,
eða heyrt, livorki i ræðu eða riti, neitt
frá öndungum, sem hrekur eitt einasta orð,
er stendur í áminstu riti. Retta er pvi
furðulegra, sem sakir pær, er peim eru
bornar par á brýn, eru margar og pung-
ar, og pess eðlis, að pað er ekki unt aö
pegja pær í hel.
Hvað meina mennirnir pá með pessari
löngu pögn?
A hún að skoðast sem ráðprotayfir-
lýsing? — eða livað?
Kæru landar! Yður sem elcki hafið enn-
pá fundið Jesúm Krist, sem persónulegan
frelsara og vin, biðjutn vjer í Droltins
nafni, að koma til hans nú í sannri iðr-
un og lifandi trú, og pjer munuð finna
»hvild sálum yðar«, og gleðjast »óumræði-
legum og dýrðlegum fögnuði«, sem að
eins fæst í samfjelaginu við liann, sem
er uppspretta ljóssins og kærleikans.
Hann segir sjálfur frelsarinn:
»Komið til mín allir, sem erfiðið, og
punga eruð hlaðnir, og jeg mun veita
yður hvíld«. — »Og pann, sem til min
kemur, mun jeg ekki burt reka«. Malt.
11. 28. Jóli. 6. 37.
Allmargir lesendur Bjarma hjer i kaup-
staðnum höfum orðið sammála um að
skrifa og senda framanskráða grein, og
skrifum oss einu nafni:
Kristindómsvinir.
Úr brjefum leikmanna til ritstjóra
Bjarma.
Þeir hælast um pað stundum, i sinn
hóp, trúmálaandstæðingar Bjarma, að
hann eigi svo fáa vini og skoðanabræður
meðal almennings, að pað geri lítið til
hvað hann segi, — en varlega skyldu peir
treysta pví. Það væri liægðarleikur að
fylla mörg blöð hans með nýjum brjefum
leikmanna víðsvegar á landinu, sem sýna
alt annað. Skulu lijer prentuð örfá sýnis-
horn, vinum og andstæðingum til ihug-
unar.
Hreppstjóri norðanlands, sem jeg hefi
aðeins einu sinni sjeð — við guðspjónustu
hjá mjer — og gerðisl pá áskrifandi
Bjarma, skrifar '?/•.• p. á.:
»Legg hjer með 10 krónur til borgunar
blaðinu Bjarma (árin 1918—1919). Og um
leið nota jeg tækifærið að pakka blaðinu
starf pess, sem og Iáta pess getið, að pað
er mín sterka sannfæring, að blaðið hali