Bjarmi - 01.06.1919, Qupperneq 14

94
B JARMI
»Aldreí mæst í síðsta sinni
sannir Jesú vinir fá,
lirelda sál, það haf í minni
harmakveðjuslundum á.«
Guðrún Lárusdóltir.
Ferð á annexíu.
Jeg er nýkominn úr annexíuferð.
Leiðin er vond vetur og sumar; yfir
mýrarílóa að fara og á, sem er oft
ill yíirferðar á vetrum og stundum
ófær. Marga skompu er jeg búinn að
fá á þessum ferðalögum. Gil otl full
af snjó og krapa, svo að reiðhestur
minn verður þar að brjótast um,
skurðir og pyttir, sem yfir þarf að
slökkva; þó er áin verst og liætlu-
legust; stundum veikur ís, svo að
brakar í, jafnvel fer niðrum, þó eigi
liafi að verulegu tjóni orðið; stund-
um svo vatnsmikil, að áin er lítt eða
ekki reið, og er þá mjög straumhörð.
Þegar jeg_nú líl yfir ferðalög mín,
hæði þessi og önnur, má jeg sann-
arlega þakka Guði mikillega fyrir
vernd hans og varðveislu á mjer á
liðnum árum, því að oft hefir vissu-
lega legið nærri, að jeg yrði fyrir
slysi, en liönd Drotlins hefir ætíð
lilíft mjer og haldið verndarliendi
sinni yfir mjer. Á annexíuna verðjeg
að fara annan hvorn helgidag; nú er
jeg farinn að eldasl og lýjast og
þreytast á vetrarferðalögunum, er jeg
þarf að fara snemma í frostveðri og
jafn vel dimmu af stað. Samtals verða
kirkju- eða annexíferðir og extra-
embættisferðir margra presta á borð
við og enda oft mikið fleiri, en ferðir
ýmsra lækna. Erfiðlei^ar ferðanna
bætast mjer oft eða oflast upp með
allmörgum kirkjugestum og þeirri á-
nægju, sem jeg hefi af að hitta kæra
sóknarbúa mina að máli, jafnl utan
kirkju sem innan, og í hóp þeirra
finst mjer, að mjer líði besl og eiga
lielst heima, því að það er ætíð un-
un að því, að hitta kæra og einlæga
vini, og þar sem tekið er á móli
manni með fullri alúð, gestrisni og
vináttu. Væri eigi svo, mundi jeg með
öllu gefast upp við prestsþjónustuna,
þar sem launin eru svo ólífvænleg,
og ofan á bætist máske tortryggni
eða lítilsvirðing á æðri stöðum, þar
sem fundið er prestum til foráttu of
mörg messuföll o. fi. Tíðarfar, færð,
fólksfæð, vegalengd og ýmsar heim-
ilisástæður gera að verkum, að fólk
kemur því ekki við, oft og einatt, að
sækja tíðir. Meslur hluti launanna
gengur til að gefa 1 — 2 reiðhestum,
því að naumast er hægt að búast
við, að preslur fari fólgangandi og
vaði ár og læki. Jeg á úr vöndu að
ráða, að fara eða vera í þjónuslu
kirkjunnar, undir þessum kjöruin og
kringumstæðum, en líklegasl lafi jeg
við fyrst um sinn, vegna safnaðar
míns, er mig tekur sárt að skilja við,
og sje, hverju fram vindur.
Ritað í apríl 1919.
Sveitaprestur.
Mínningarorð.
Einvíg lif og helja liáði,
liörð og Iöng var sjúkdómspraul.
Sigri ljúfum lííið náði,
leirinn að eins dauðinn lilaut.
Sálin glöð til sigurhæða
sveif á lífsins dýrðarbraul.
Fyrir Jesú blóðið bjarta
brustu fjötrar, leystist önd,
og við Drottins heilagt hjarta
hvlld var góð er slitust bönd;
frjálsum anda í föðurhendur
fögur blöstu sólarlönd.
Fr. Fr.