Bjarmi - 15.04.1922, Blaðsíða 5

BJARMI
77
Eu sjer hefði virst þetta smámunir
innan um allar rangfærslur danskra
blaða; sjálfur hafði hann og búist
við hinu versta af þeim, »einkum
kristilegu blöðunum«, Bjarmi hefði
og flutt sum af ósannindum dönsku
blaðanna um erindi sín, hafði H. N.
þá boðið ritstjóranum heim til sín til
þess að sýna honuin og segja hið
sanna, ritstj. hefði verið sjer sam-
mála um, að dr. J. H. mundi ekki
ætla að hann (H. N.) hefði sagt í
Danmörku, að hann (J. H.) væri
spíritisti.1)
»Geðstillingar-grein biskups« hefði
því komið sjer óvart. Greinin i
»Evangelisten«, 14 linur, í áþekkum
anda og greinin í Innri-Missions-
tiðindum, sem þýdd er í Morgni, hefði
verðskuldað annað svar. H. N. las,
hvernig hann hefði kosið það væri.
En leiðrjetling biskups hefði farið í
aðra ált, hann lalið »sæmd sína i
hættu sladda« í augum norskra heima-
trúboðsmanna, »gleymt codex ethicus
prestasljettarinnar«, bjóst við að
»óhreinindi mundu falla á biskups-
embættið« og doldorsnafnbótina.
Sneri H. N. nú mjög að biskupi
persónulega, lalaði um »tvent ósalt« i
greinum hans, sagði þýðingu hans
sumpart ranga, sumpart illa orðaða
og nefndi þar til þýðinguna á »usmage-
lig«, »Uvæsen«, »Tilhængere«, Med-
delelser« og »rene Banaliteter«, sagði
ræðumaður að biskup hefði »ekki farið
ráðvandlega með orð Páls«, sem hann
hefði vitnað til í norsku greininni.
1) H. N. glcymdi samt aö segja frá, að
vjer hefðum síðar leiðrjett það sem rangt
var i fyrri greininni, og eins hitt að vjer
bentum H. N. á, að ónærgætni væri að
*tlast til að danskir blaðamenn myndu
utanhókar biskupaskifti á íslandi, flestir
bjerlendis mundu t. d. ætla, ef talað væri
um nokkra ára gömul störf »biskupsins
á Fjóni«, að átt væri við »núverandi
Fjónsbiskup«.
Las H. N. kafla úr biblíuskýringu W.
Busche því til sönnunar að orð Páls
ættu við sýn hans við Damaskus. »Þarf
nú ekki dirfsku til að taka sjer þessi
orð Páls i munn?« Pví segir dr. J.
H. ekki frá þvi, ef honum hefir viln-
ast svipað og Páli, og sje svo ekki,
því »dirfist hann að taka sjer þetta i
munn?« Svipað hefði áður hent
biskup, er hann í hirðisbrjefi sinu
hefði talað um wsönnun anda og
kraftar«, raunar hefði hann þá verið
sanngjarn og víðsýnn í garð spiritisla,
en postulaorðin hefðu átt við alt
annað en dr. J. H. hefði látið i veðri
vaka. Las H. N. aftur úr W. Busche
því til sönnunar og bætti við svipuð-
um orðum um kraftaverk í garð
biskups og áður um sýnina.
Kvað hann þetta eitt dæmi þeirra,
er »mist hefðu skilning á staðreynd-
um frumkristninnar«, en »fleipruðu
svo með orð postulanna.« Væri þar
»frámunanleg grunnfærni« á ferð eða
»TiIsnigelse«, orð, sem H. N. kvaðsl
ekki vilja þýða. Biskup liefði whlaupið
á sig af gáleysi í hirðisbrjefinu« og
svo annað sinn í greininni i Evan-
gelislen, er hann ætlaði að hugnasl
heimatrúboðinu norska. Annars væru
orð hans í greininni í litlu samræmi
við framkomu hans hjer á landi
gagnvart spíritisma, »athafnaleysið
hjer heima« og ummælin í norska
blaðinu ættu illa saman. Norðmenn
mundu halda »að hann hefði marga
hildi háð« við spíritismann, en þó
hefði hann ekki reynt að stöðva slarf
sitt "hje koma sjer, þjóðkirkjuprestin-
um, frá, enda þótt hann (dr. J. H.)
tilkynti útlendingum að hann teldi
spirilisma óhæfu.
(Niðurlagsorðum allmörgum náð-
um vjer fáum, vegna lasleika — enda
hafði erindið þá staðið nærri hálfa
aðra klukkustund — og sleppum
þeim því alveg. Sje eitthvað misritað