Bjarmi - 01.10.1923, Blaðsíða 15

BJARMI
187
anir« og »röksemdir« hans eru k borð
við þetta. Og þessar »dæmisögur« eiga
víst að vera gulikornin i grein hans.
Pó hr. P. Sv. tali drýgindalega um visku
sina viðvikjandi lifinu hinum megin graf-
arinnar, og gefi jafnvel í skyn að hann
viti hvernig umhorfs er í myrkraríkinu,
þá getur hann ekki ætlast til að vjer hin-
ir leggjum trúnað á slíkt hjal hans. Vjer
álítum það sem aðra markleysu. Pað sann-
ast vist á honurn o. fl., sem segir í vísunni:
»Prestar hinum heimi frá
hulda dóma segja,
en skal þeim ekki bregða í hrá
blessuðum nær þeir deyja?«
Ekki er ólíklegt að svo verði.
Hvort það nú er Höfðabrekku-Jóka eða
aðrir sem liafa gagnstæðar skoðanir á
trúmálum, við það er hr. P. Sv. hefir,
þá er það ósýnt hvorir rjettara hafa fyr-
ir sjer, þegar ásíðan verður farið að gera
upp reikninginn.
Margir þessir »skrittlærðu« menn nú á
dögum þykjast ekki vera upp á það komn-
ir að »trúa« hinu opinberaða guðsorði.
Peir þykjast geta »sannað« margt eða flest
er snertir annað líf, og íleira viðvíkjandi
trúarmálunum.
Og þegar þessir menn eru að tilfæra
ýmislegt eftir einstaka menn og hvað
»kirkjan« kenni, og rífa þetla niður, —
því nefna þeir þá ekki það, sem Kristur
sjálfur sagði um þessi efni: Utskúfunar-
kenninguna og áframhald lífsins hinum
tnegin grafarinnar og margt ileira snert-
andi trúarmálin? Gæti maður ekki freist-
ast til að halda, að þeir álitu eigi frem-
ur takandi mark á orðum hans en ann-
ara? Eða álita þeir ekki orð Krists nógu
ótvíræð og ákveðin? Hvað finst hr. Þ.
Sv. um dæmisöguna af ríka og fátæka
manninum? Um það djúp er staðfest
væri milli þeirra sælu og vansælu hin-
um megin, er þeir megnuðu eigi yfir að
komast? Marga fleiri staði mætti tilfæra
úr Nýja testamentinu, er benda á þetta
sama.
Um þetta alvarlega mál mætti margt
fleira segja i sambandi við grein hr. P.
Sv. en jeg sleppi þvi hjer. Ekki heldur
vil jeg reyna til að sannfæra hann um
sannieiksgildi þess sem andstætt er skoð-
unum lians í trúarefnura. Pað væri aónýtt
erviði«.
Baldv. Eggertsson.
'r ------
Hvaðanæfa.
Frá löndum vestra. Lúterska kirkju-
fjelagið hjelt 39. ársþing sitt í Winnipeg
15.—20. júní. 15 prestar kirkjufjelagsins
og 51 safnaðarfulltrúi sóttu þingið. Síra
Páil Sigurðsson frá Garðar (áður i Bol-
ungarvík) var og viðstaddur og fjöldi
annara gesta. Er ráðgjört að söfnuður
hans gangi inn í kirkjufjelagið i sumar
eða haust.
Forseti fjelagsins, sira Steingrímur Por-
láksson í Selkirk, prjedikaði i þingbyrj-
un, og voru þá um 100 manns til altaris.
Prír fyrirlestrar voru fluttir: Guðsríki (sr.
B. B. Jónsson), Kristileg og kirkjuleg vakn-
ing (sr. H. Leó) og Síra Valdimar Briem
75 ára (sr. Jónas Sigurösson). Sunnudag-
inn 17. júní voru hátíðlegar guðsþjón-
ustur í kirkjunni, kom Ostenfeld Sjálands-
biskup til síðdegismessunnar og ávarpaði
söfnuðinn. Bar hann íslendingum hina
hlýjustu bróöurkveðju danskra trúbræðra,
og taldi sjer vegsauka að vera forseti
dansk-íslenska kirkjufjelagsins. Er auð-
sjeð í Lögberg, að þinginu hefir þótt vænt
um komu hans og litist vel á hann.
15 starfsmál hafði þingið til meðferð-
ar, og var þar meðal annars samþykt að
reisa Jóns Bjarnasonar skólanum mynd-
arlegt hús fyrir 25,000 dollara, og smá-
bæta deildum við hann, er það mikil
framför og góð.
Forseti var kosinn sr. Kristinn Ólafs-
son, en allir aðrir embættismenn fjelags-
ins endurkosnir. Alls telur kirkjufjelagið
7744 meðlimi, af þeim eru 2375 ófermdir;
altarisgestir innan kirkjufjelagsins árið
1922 voru 1375, fjórði hver fermdur með-
limur að meðaltali. Einn íslendingur, ný-
lega kominn frá Fróni, er að búa sig
undir prestsstarfið og ies guðfræði á
norskum prestaskóla i Minnesota. Hann
heitir Valdimar Ejdands. Kirkjutjelagið
styður hann til náms.
í Eistlandi við Eystrasalt heíir verið
áköf deila um kristindómskenslu í barna-
skólum ríkisins. Löggjafarþingið samþykti
að hætta henni með öllu, en bar þó málið
undir þjóðaratkvæði á eftir, og þá fór
svo í vor sem leið að 2 þriðjungar ailra
atkvæða urðu með því að Iialda henni