Bjarmi - 01.07.1928, Blaðsíða 3

B J A R M I
147
harla ólíkt mannmergðinni og ann-
rikinu í Horsens, þar sem hann var
áður; hefir hann því góðan tíma til
ritstarfa, þó hefir hann lítið unnið
að þýðingu Passíusálmanna undan-
farið ár, og valda því veikindi, er
verið hafa á heimili hans. Er þeim
nú afljett, sem betur fer, og því von-
andi að hann fái lokið þvi mikla
verki innan skamms. Ástúðleg gest-
risni hans og ekki sist morgun- og
kvöldbænirnar í skrifstofu hans, eru
meðal björtustu minninga okkar frá
öllu ferðalaginu.
Fimtudagsmorguninn 31. maí fór-
um við frá Vemmetofte til Hafnar
aftur í bifreið. Var það bæði fljót-
legra og þægilegra en járnbrautar-
leiðin, og jafnvel ódýrara, þegar til-
lit er tekið til þess, að bifreiðin tók
okkur út i sveit, góðan kipp frá járn-
brautarstöð, og flutti okkur að dyr-
um gistihússins í Höfn.
Heimatrúboðsþing Norðurlanda hófst
þann dag í Kaupmannahöfn og stóð
í 4 daga. Var það ærið fjölment —
þótt ekki væru þar nema 2 frá Finn-
landi og við hjónin frá íslandi —
því að hinar þjóðirnar fjölmentu.
Norðmenn voru hált á þriðja
hundrað, Svíar um 130 og Danir alls
um 700.
Hafði öllum aðkomumönnum verið
útveguð ódýr gisting, aðallega í
Missions-hótellum borgarinnar, og
allir mötuðust þeir saman tvisvar á
dag í tveim sölum i húsi K. F. U. M.
Varð viðkynningin meiri við það,
ekki síst þar sem heilum degi var
varið til skemtiferðar og samveru
norður hjá Friðriksborgar-höll. —
Eru alls konar listasöfn í höllinni
og umhverfið fagurt við vötn og
skóga, en tæp stundar för með járn-
braut þangað norður frá Höfn.
Þingið hófst með guðsþjónustu í
Elíasar-kirkju, er prýdd var laufum
og liljum. Ræðumenn voru: síra
Fibiger, frá Khöfn, og síra Vislöff,
framkvæmdastjóri norska heima-
trúboðsins — síðasta daginn var
altarisganga fjölmenn í dómkirkj-
unni, hjá Ussing stiftprófasti.
Fundahöldin sjálf fóru fram í
»Bethesda«, slærsta trúboðshúsi
Hafnar. Voru þar flögg allra Norður-
landaþjóðanna fimm, og íslenska
flaggið eins og hin á borðum í K. F.
U. M., get jeg þess hjer sjerstaklega,
af því að stundum annarsstaðar sakn-
aði jeg íslenska flaggsins, þar sem öll
hin 4 voru við hún, eins og t. d. á
Skamlingsbanken hjá Kolding á Jót-
landi, nokkurs konar þjóðfundarstað
Dana.
Fyrirlestrar voru margir og góðir
fluttir á þinginu, en umræður sár-
litlar, varla teljandi nema hálfaðra
stund síðasta daginn. Forstöðunefndin
danska rjeði því, og þótti sumum
Norðmönnunum það miður, voru
vanari við meira »frelsi« á sínum
fundum. — Oft kom það i ljós, bein-
línis og óbeinlínis, hvað fjöldi Svía
og Norðmanna voru gersamlega ó-
kunnugir trúmáluin vor íslendinga,
og enda flestu hjer á landi. Danskir
trúmálamenn eru þeim miklu kunn-
ugri, líklega meðfram eða einkum
fyrir starf »Dansk-íslensku kirkju-
nefndarinnar«. — Já, meira að segja,
einn ræðumaður gleymdi íslandi al-
veg, hann talaði um »hin 4 norrænu
lönd«, og nefndi þar til Danmörku,
Finnland, Noreg og Svíþjóð, — enda
þótt meiri hluta Finna sje engin
þægð í að láta telja sig með
»Norðurlöndum«, en halli sjer í aðra
átt, sem síðar verður vikið að. —
En skylt er að bæta því við, að
hann svaraði vel, sem kristnum
manni ber, er jeg fann að þessu á
eftir. Hann mælti þá: »Jeg erkender,