Bjarmi - 15.01.1929, Qupperneq 2

14
BJARMI
stæki sinnar og hleypidóma, þar sem
kappsamlega er unnið að því,
að reka brott svörtustu fáfræðina
frá áhangendum bennar.
Fjölmennasta ríki jarðar, Kinaveldi,
sem undanfarandi ár befir verið flak-
andi í sárum af hryllilegum innan-
lands styrjöldum, hefir liðið ár
verið að gróa saman í lifræna heild
og allflestir aðalleiðtogar þess nú eru
mjög vinveitiir kristinni trú og sumir
sjálfir kristnir, svo að útlit er þar
gott fyrir úlbreiðslu kristindómsins.
1 viðlendasta ríki Norðurálfunnart
Rússlandi, hafa aðalleiðtogarnir átt í
10 ára baráttu gegn allri guðstrú og hag-
nýtt sjer öll vopn nútíðar vantrúar og
margbreytta miðalda grimd. Það hafa
verið ötulir menn og voldugir, og
vafalaust hafa árásir þeirra á trúar-
brögðin, valdið þjóðlífinu margbreyttu
tjóni, en kristindómuiinn er kyr í
Rússlandi engu síður en áður nema
fremur sje. Miklu meiri eftirspurn
þar nú eftir biblfum og eftir evan-
geliskum prjedikunum en fyrrum
meðan keisararnir sátu þar á stóli
og hagnýttu sjer margoft ríkiskirkj-
una sem nokkurskonar stjórnmála-
ambátt. — Alla leið frá Eystrasalti
austur að Kyrrahafi eru hjer og
hvar smásöfnuðir evangeliskra manna,
sem ýmist vanta ötula leiðtoga eða
hafa svo mikil verkefni fyrir leið-
toga sína að hvervetna er beðið um
fleiri starfsmenn, segja nýkomin
kristileg blöð frá Rússlandi.
Suður-Ameríkuþjóðir, sem byggja
ágæt lönd með ótæmandi auðsupp-
sprettum, hafa langan aldur búið við
afskræmdan kristindóm páfakirkj-
unnar, blandaðan allskonar heiðinni
hjátrú. — Uin þessar mundir eru
þær að vakna til alvarlegra trúar-
leitar, farnar að spyrja eftir öruggri
leið til samfjelags við Guð og þrótt-
mikils siðferðislifs. — Auðvilað leita
þær þá jafnt líklega sem ólíklega
eins og vjer ættum að kannast við
að fólki hættir til, sem lengi hefir
sofið. — Jeg hefi nýlega lesið ferða-
sögu nafnkunnasta kristniboða, sem
nú er uppi, þar sem hann segir frá
ferðum sínum liðið sumar um Suð-
ur-Ameriku og fyrirlestrahaldi við
háskóla og aðrar mentastöðvar þar
syðra. Hann segir, að þrátt fyrir al-
ment vantraust mentamanna á þeirri
kirkjudeild, sem þeir eru kunnug-
astir, páfakirkjunni, og þiátt fyiir
alskonar hindurvitni austrænnar heim-
speki og dultrúar, sem þar eru land-
lægar, — þá sje trúarþráin mikil og
óteljandi útbreiðslutækifæri fyrir lif-
andi, fórnfúsan kristindóm. — Kaldur
gustur aðfinninga og toitrygni hefir
staðið af efasemdastefnu ýmsra guð-
fræöinga, sem hafa kent sig við ný-
guðfræði, og hefir á ýmsan hátt lam-
að framkvæmdir safnaðanna og eflt
andvaraleysi i trúmálum. En nú
er byrjaður annar andvaii, önnur ný
guðfræðistefna risin á meginlandi
Norðurálfunnar, er segir meðal annars:
»í duftið fyiir heilögum Guði, þ|er
syndug jarðarbörn. í óendanlegri fá-
visku yðar hafið þjer dirfst að leitast
við að setja Drottinn himnanna á
fótstalla báskólakennaranna og loka
hann inni í rannsóknarstofum þeirra.
Með óhreinum höndum hafið þjer
dirfst að reyna að klappa á öxiina
á heilögum fieisara mannkynsins eins
og hann væri stallbióðir yöar. Hei-
lögum anda hafnið þjer, fávls börn
fall valtleika, synda og dauða en bjóðið
anda myrkranna velkomna. — Á
knje fyrir heilögum Guðil Brott með
allan vísinda, trúar og siðmenningar-
hiokal« —
Samtakaleysi, ósamlyndi og tor-
tryggni milli ýmsra kirkjudeilda hefir
löngum verið hinn mesti erfiðleiki i
úlbreiðslustarfi kristninnar. í’jóðaríg-