Bjarmi - 01.07.1930, Síða 6

118
BJARMI
fullkomnari en aðrar bækur. »Ó, f>jer
heimskir og tregir til að trúa pví,
sem spámennirnir hafa sagt«, mælti
Jesús við lærisveina sína. Öðru sinni
sagði hann: »Pau orð, sem jeg hefl
talað til yðar, eru andi og líf«.
13. Að Nýjatestamentið sje og muni
jafnan vera æðsta opinberun Guðs
til mannanna?
Svar: Pessari spurningu svara jeg
hiklaust játandi. 1 pví er boðað fagn-
aðarerindið, sem á að kunngjörast
öllum lýð, — ölium pjóðum heimsins,
samkvæmt skýlausri skipun Jesú sjálfs.
»Því pað er eilíft líf, að peir pekki
pig, einn sannan Guð, og pann, sem
pú sendir, Jesúm Krist«.--------»r>ví
svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf
í dauðann sinn eingetinn son« o. s.
frv. — í>Himinn og jörð munu líða
undir lok, en mín orð munu ekki
undir lok líða«, sagði Jesús.
14. Að Jesús hafi verið fæddur af
Maríu mey án mannlegs föður?
Svar: Já. Vjer trúum boðskap eng-
ilsins til Maríu. Trúum pví vissulega,
að Guði sje enginn hlutur ómáttugur.
15. Að Jesú hafi verið freistað eins
og annara manna, meðan hann
dvaldist á jörðunni?
Já. Vjer kristnir menn trúum pví,
sem guðspjallamennirnir og postul-
arnir hafa sagt.
16. Að Jesús hafi að eins haft pá
eiginleika meðan hann var á jörð-
unni, sem til eru í öllum mönn-
um, og enginn eðlismnur liafi ver-
ið á honum og öðrum jnönnum?
Svar: Jesús hafði alla samskonar
hæfileika sem aðrir menn, en auk
pess hafði hann sjerstaka hæfileika,
sem engir aðrir menn hafa haft. Hann
hafði kraftaverkagáfu, spádómsgáfu
o. fl. umfrarn aðra, og siðferðishrein-
leik á rniklu hærra stigi en aðrir.
Hann hafði jafnfrarnt gudlegt edli,
sem enginn annar af konu fæddur
hefir haft. Eðlismunur lrans og allra
annara manna, sem í heiminum hafa
lifað, er pví ósegjanlega tnikill.
17. Að Jesús hafi lifað algerlega án
syndar á jörðunni?
Svar: Já. Hann drýgði ekki synd,
og eigi voru svik fundin hjá honurn.
»I4ver yðar getur sannað upp á mig
synd«, mælti hann. Enginn nema hann
gat sagt petta urn sjálfan sig. Frh.
B. E.
t Dr. Valdimar Briem.
i.
I’ar sem jöklar, elfur, eldar,
Ódauðleikans kynda bál; —
Dýrðarúthaf æðri heima
Ómar hljótt í mannsins sál:
Anda Guðs og eih'fðanna
Endurrómar skáldsins mál.
Bróðir vorra bestu skálda, —
Braga arfinn helsti nú;
Ástvin Drottins ástarljúfi
Auðgar hjörtu von og trú;
Hver mun gleðja’ oss helgum tónum,
Hver skal syngja, er ílytur pú? —
Pögn í landi — þjóð mun syrgja, — —
I’jóðar Baldur — grátum vér. —
l’ögn í kirkjum — þína sálma
Pögul sorgin fram ei ber. —
Pögn í sálum þúsundanna
Pegar himnar fagna þér!
Jónas A. Sigurdsson.
II.
Illjóðnar yfir íslandsbygðum,
enginn syngja heyrist iengur,
þögnuð liarpan helga, dýra,
höggvinn sundur besti strengur.
Iljartans skáldið harma lýðir. —
Hver mun slíka sálma yrkja? —
Guðinnblásna, góða svaninn
grætur sáran Islandskirkja.
Nú syngur Drottni dýrðarsöngva
Drottins skáld í himinsölum. —
Lifa munu’ um langan aldur