Bjarmi - 15.10.1930, Blaðsíða 2

1?0
BJARMÍ
um sjer til handa eignarlýð, kost-
gæfinn til góóra verka« (Tit. 2, 14).
(5. bænin í Faðir-vor).
Enginn maður getur lifað svo vel,
að hann verði fyrir það Guði þókn-
anlegur, eins og postulinn segir:
»Þeir rjettlætast án verðskuldunar,
af náð hans fyrir endurlausnina,
sem er í Kristi Jesú« (Róm. 3, 24).
En maðurinn á að þiggja hjálp
Guðs, sem kemur til hans að fyrra
bragði og býður honum náð sína, og
gjöra jafnframt alt, sem í hans
valdi stendur, til að þóknast Guði:
»Vinnið að sáluhjálp yðar með ugg
og ótta; —- því að það er Guð, sem
verkar í yður bæði að vilja og fram-
kvæma, sjer til velþóknunar« (Fil.
2, 12—13).
Fyrir þessa hjálp Guðs fer mann-
inum fram í því, sem er gott, og
hann verður betri maður. Þaó, að
hann helgar Guói þannig líf sitt og
þiggur náð hans, er nefnt helgun.
Þetta er ekki auðvelt fyrir mann-
inn, því að Guó getur ekki hjálpað
honum, nema hann vilji sjálfur af-
neita því sem ilt er. Þess vegna
sagói Jesús: »Vilji einhver fylgja
mjer, þá afneiti hann sjálfum sjer
og taki upp kross sihn og fylg'i mjer«
(Matt. 16, 24). — Orðið »kross«
táknar hjer alt það, sem kristinn
maður verður að þola fyrir það, aó
hann fylgir Jesú og þjónar honum,
eins og ofsóknir, háð og það, sem
menn legg'ja á sig eða neita sér um,
til þess að geta betur gjört vilja
hans. — Og hann segir líka: »Þröngt
er hliðið og' mjór vegurinn, er ligg-
ur til lífsins« (Matt. 7, 14). (Matt.
10, 37—39).
Þess vegna þurfum við stöðugt að
gæta að okkur, vara okkur á freist-
ingum og hafa hugann á því alla
æfi, að þjóna Guði, eins og Jesús
áminnir um í dæmisögunni um meyj-
arnar 10 (Matt. 25, 1—13). (Matt.
24, 45—51).
Ef við erum einlæg við Guð, þá
gefur hann okkur sigur yfir öllu illu
og gjörir okkur að sælum mönnum,
eins og postulinn segir: »Jeg full-
treysti því, að hann, sem byrjaói í
yður g'óða verkið, muni fullkomna
það alt til dags Jesú Krists« (Fil.
1, 6).
Þegar maður finnur til þess, að
Guð hefir fyrirgefið honum syndir
hans, þá fyllist sál hans innilegri
gleói yfir gæsku Guós og innilegu
þakklæti fyrir náð hans, og hann
sýnir Guði þakklæti sitt með því, að
gjöra sjer far um að þóknast honum
sem' best. Þessi þakkláta gleði yfir
guðlegri náð, kemur fram í sögunni
af Zakkusi (Lúk. 19, 1—10) og ber-
syndugu konunni (Lúk. 7, 36—50).
Til þín, ó Jesú minn, lát þú mig
langa. (Sálmab. 263).
Sálmab. 258, 1—3«.
Fórnarstörf kvenna.
Eftir Giiðrúnu Lárusdóttur.
Frh.
Dagbók frú Rebekku sýnir greini-
lega óþægindin sem þau hjónin áttu
í höggi við.
Allra fyrstu kynni þeirra af ibú-
um Austur-Afríku, voru alt annað
en skemtileg. Er þau voru komin
í bústaðinn, sem þau ætluðu að
dvelja í, fyltist húsið tafarlaust af
forvitnum gestum, sem ekki Ijetu
sjer nægja að hafa hönd á öllum
sköpuðum hlutum og hnýsast ofan
í hirslur hjónanna, heldur heimtuðu
þeir að þau hjónin gæfu þeim þaó,
sem þeim leist best á, og það varð