Bjarmi - 01.06.1931, Blaðsíða 1

Hvítasunnudagnr.
Eptir Venantius Fortunatus.
(580—600).
Sœll, hái dagur! — hehjur eilífa' öld, —
er yfir lýsiust. jörd Guðs nádarvöld.
Sjá! Penna dag steig ofan andans mál,
i eldsins líkr í postulanna sát.
Frá Gudi födur fluttV hann kraptaranz,
sem fyllti nýju lifi hjarta manns.
I'ad aldrei deyr út andans kraptar bál, —
nú ótal lýsa Guds dýrd tungumál.
tleill, andi lifs! — pú gudleg laugin Ijóss!
pú lífsins gjafi! ■— protlauss birtuóss!
l‘ú guddómsfylling! gjafV oss fridar ver,
hvert gledi fylltu hjarta', — er trú pér sver!
I‘ú fyllir allt um upplopt, sæ og jöró, —
oss endurfœd og skír og hald um vörð!
I’íns forsmekks unntu oss í duftsins sceng
og yfir skygg oss pínum Kerubs vœng!
Lát Seraf fljúga hjá, — með altara' yl,
vorn anda’ og tungu’ að snerta kœrleiks til!
20. apríl 1031.
Lárus Sigurjónsson.
Hvern ætlarðu að kjósa?
Það er almennasta spurningin um þess-
ar mundir á landi hjer, og eftir svarinu
skiftast menn í flokka, og margir láta
sem öll velferó þjóóarinnar sje því háó,
hver verói lióflestur vió næstu kosningar.
Baráttan er almenn og höró um land
alt, og vopnin eru ærió misjöfn. — Blaóa-
skammir berast inn.til dala og út á ystu
annes, og á fjölsóttum fundum eru brest-
ir og lestir náungans ræddir engu síóur
en almenn þjóómál. Vart mun göfuglyndi
og varkárni vaxa hjá kjósendunum vió
slíkar »skemtanir«.
Illur vani og flokksákafi sljófgar marg-
an svo aó hann finnur lítió athugavert
vió þetta alt; en væri hann álengdar og
hlutlaus, sæi hann betur, hvaó óvægin
kosningabarátta spillir þjóólífinu.
Man jeg vel, þótt 30 ár sjeu síðan,
hve feginn jeg var, er íslensk blöó bár-
ust mjer vió og vió til framandi lands.
Þau voru einu gestirnir, sem töluóu við
mig íslensku og árlangt sögóu mjer frjett-
ir frá Fróni. Mjer leiddist þaó stundum
hvað fáir skildu »málió mitt«, — nema
þegar blöóin komu frá Reykjavík, um
vorió skömmu fyrir kosningar. Þá þótti