Bjarmi - 01.06.1931, Blaðsíða 2

82
B JARM.l
mjer vænt um aó enginn gat lesið þau
á joáverandi heimili mínu nema jeg.
Jeg þóttist vita aó ella mundi spurt:
»Því sendió þió ekki þessa' menn, sem
blöðin eru aó lýsa, í fangelsi fremur en
á löggjafarþing?« Þeir vita þaó, sem far-
ið hafa aó heiman, aö þjóðernistilfinning-
in er næmust í ei'lendu umhverfi, —-
og þá sárnar manni meira en ella alt
þaó, sem lýtir þjóóina, og þykir þaó t. d.
beinlínis raunalegt aó hún skuli ekki geta
valió sér fulltrúa á löggjafarþing nema
aö varpa jafnframt á þá ýmsum óþverra.
Lítil bót, þótt sami löstur sjáist víóar.
Fámenna þjóóin okkar meó ótal verkefni
í strjálbýlu landi má ekki vió illvígum
innanlands deilum, ,og þaó er afar óholt
aó sú trú festi rætur, aó þaó sje eigin-
lega ekki fyrir aóra menn en illvíga og
ósanngjarna bardagamenn aó hugsa um
þingsæti.-------
»Einkennilegasti »kosningafundur«, sem
jeg .hefi sótt á æfi minni. Hann hófst og
endaói meó sálmasöng og ekkert hnjóós-
yrói var talaó um nokkurn mann«, skrif-
aói Ingibjörg Ölafsson í erlent blaó um
fund, sem hún kom á austur í Gríins-
nesi í fyrra vor. Og prófastur ljet
þess getió, um leió og hann þakkaói aðra
ræóu sama frambjóóanda, aó það mundi
vera fágætt, aó þingmannsefni, sem mik-
ió kapp væri um, flytti trúmálaerindi,
gjörsamlega laust vió stjórnmálaádeilur,
sjálfan kosningardaginn.
Þaó er svo alvanalegt aó dægurmál, og
ekkert annaó, sjeu fremst á oddi hjá
þingmannaefnum, aó sumir leggja út á
yersta veg, ef frambjóöandi fer ekki dult
meó, aó hann telur eilífóarmál meira virði
en dægurmál, - en aórir gleójast, því
þeir trúa því, aö sanngirni og kristin-
dómsáhugi sje meiri þjóóarheill en rif-
rildió.
Meó þessu, sem hjer er sagt, er ekki
verió aó ámæla neinum, þótt honum sje
ekki sama um hvernig kosningarnar fara
í þéssum mánuói. - En þaó þarf eng-
inn aó ætla, aó gæfu og gengi þjóóarinn-
ar sje fullborgió, þótt hans flokkur verði
fjölmennastur vió þessar eöa aórar kosn-
mgar. Þaó þarf dýpra aó grafa.
Syndin er böl þjóóanna. Spilling er und
irrót hvers konar ógæfu hjá einstakling-
um, heimilum og þjóóum. En þar sem
hirðuleysi um trúmál er alment, dafna
allir lestir, hvaó sem stjórnmálaflokkum
líður.
Eóa eru lesendurnir ekki sammála um
þaó, aó þeim mundi fækka siðferöislegu
afbrotamönnunum og æói mörg heimili
hljóta fleiri sólskinsdaga, ef jafn mikl-
um áhuga og vinnu væri til þess varió
að fá kjósendur til aó kjósa Jesúm Krist
fyrir frelsara sinn og konung í fullri al-
vöru, eins og' nú er varió til þess aó fá
þá til aó kjósa meó einhverjum stjórn-
málaflokknum? Jeg býst vió að menn
játi því, en þaó er ekki nóg aó játa í
orói; menn veróa aó starfa, starfa aó bví
aó græóa sárin, starfa aó því aó vitna
um Krist.
Letjumst ekki, þótt árangur og þakk-
ir sjeu litlar í svip. »Þaó ber ekki alt
upp á sama daginn«, og »sumt fellur í
góóa jöró og ber mikinn ávöxt«.
Hve indælt væri að aftni,
ef inna mættum vjer:
»Sjá, Herra, hjer er sauður,
sem hraktist langt frá þjer.
Vjer fundum hann á hjarni,
við hungur, frost og nauð,
vjer tókum hann á herðar
og hirtum týndan sauð.
Sú stund kemur fyr en varir til flestra,
aó vjer veróum að hverfa hjeóan alveg',
og þá er þaó ekkert dægurmál, engin
pólitík eóa þin'gkosning, sem vió er aó
styójast. En sá fer öruggur í þá lang-
feró, sem veit aó eilífóarfulltrúinn hans,
frelsari mannanna, bíóur hans á strönd-
inni hinum megin. Gleymió eigi Drottni,
dætur og syriir Islands. Kjósið Jcsinn
Krist.