Bjarmi - 01.05.1932, Blaðsíða 8

72
BJARMI
heldur að segja eins og- minn skilningur ræður
við minningarnar. Jeg gleymi því ekki, aö þess-
ari embættisstarfsemi klerkanna má finna marg-
ar afsakanir, máske fyrst prestaskólann og gjalc'-
mátann til prestanna. F>að var raunar engin
furða þó að prestarnir þyrftu að ganga um gólf.
sjer til hita í helgidagablaejunni. Heimshyggjan
sveikst ekki um að kemba, spinna vefa og þæfa
til skjóls allar aðrar stundir. Jeg man undur vel
eftir húsvitjun prestanna. Margir halda að þæi
hafi verið kák eitt, og þær voru það, heiði
setið við það eitt, sem prestinum ávanst meöan
hann stóð við. En þýðingarmikið gildi fengu
þær af tveiin ástæðum, að börnin vissu það og
voru stöðugt niint á það, að presturinn kæmi
bráðum að spyrja þau, og það hjelt þeim að
verkinu, einkum metnaðartilfinningin, að reyn-
ast ekki meira flón en hann þessi eða hún
Jiessi. En allra mest gildi höfðu hósvitjanirn-
ar upp úr því, að afinn eða amman, móðirin eða
faðirinn, með öðrum orðum kærleikurinn til
barnanna, var ávalt heyrandi í holti nær, þó
honum væri ekki af prestinum boðið til sam-
vinnu, og það var skilningur og dómgreind elsk-
andi ástvina barnanna, sem aldrei í framtíð-
inni uppgafst á að minna á og segja til og
útskýra.
Nó er jeg komin að þýðingarmiklu ^triði,
sem allra síst má hlaupa athugalaust fram hjá,
en það utanaðbókarlærdómur barnanna, á mínum
æskuárum, og skal jeg strax taka það frain, að
það er eina afturförin, sem jeg er sannfærðu.
um að hafi átt sór stað á trúmálastarfsemi
alþýðunnar, hvað lagst hefir niður að læra und-
irstöðuatriði trúarinnar utan bókar. Það hefir
löngum hrygt mig, hvað ekki einungis ungir
prestar, heldur jafnvel gamlir, hafa haldið þeirri
skoðun fram, að utanbókarlærdómur sje óþarfur,
alt sé innifalið í því, aðvekja skilninginn, lesa
meö barninu Petta hefi jeg reynt bæöi á sjálf-
um mjer og öðrum, að er öldungis röng stað-
hæfing. Barninu og unglingnum er ekki vaxinn
sá skilningur, sem útheimtist til þess að skilja
þýðingarmikið trúaratriði, fremur en ]iví er vax-
iö afl til að lyfta þyngsta bagga á klakk. En
barnið hefir hins vegar lært utan að og kann
]>að lengi, sem það lærði ungt, og þrítugur,
fertugur, sextugur, er maðurinn að skilja sjer
til fullkomlegs gagns, það sem hann lærði ungur
utanbókar......
.... Pað er hverjum manni holt að þroskasl
andlega viö yfirvegun æskunámsins, eiga sjálfir
óhreyfða undirstöðusteinana, og geta bygt ofan
á þá eftir því sem skilningurinn leyfir, og verða
aldrei sekur um það að fylgjast með af hræsni.«
Hvaðanæva.
Krá 1»vskalandi. Síðran ríki og kirkja skildu,
eflir ófriöinn mikla, hafa slaöið þar miklar deil-
ur um kristindómskenslu skólanna. Vilja sum
]iýsku ríkin ý'mist útiloka eða takmarka hana
mjög í öllum ríkisskólum. Hinsvegar hafa trú-
aðir áhugamenn komiö á fót öflugum, kristileg-
um foreldrafjelögum um alt landið, til að vernda
kristindómskenslu barna, og kristileg kennara-
fjelög stutt þau. f byrjun aprfl s. 1. hjeldu ])essi
foreldrafjelög 10. ársþing sitt, í Potsdam, og
sóttu það 500 fulltrúar undirdeildanna.
Forseti þingsins, dr. Conzen, sagöi í inngangs-
ræðu sinni: »Fjelagsskapur vor er stofnaður til
b a r á t t u, hefir staðið 1 b a r á t t u og sjer
ekki fram undan annað en b a r á t t u. - Bar-
áttan er gegn öllum tilraunum til að gjöra
skóla vora trúlausa. Kristnir foreldrar eiga
heimtingu á ]>ví að skólarnir, sem þeir eru látn-
ir styrkja, gjöri ekki börnin þeirra að guð-
leysingjum.«
Annar maður, dr. Schöffe, frá Hamborg, sagði
m. a.: »Pjóð vor er nú á örlagaþrungnum tfma-
mótum. Þjóðrækni og fagnaðarerindi eru mörg-
um ókunn orðin og þjóðarglötun þar við dyr.
En nú eru að verða straumhvörf. Fólkiö spyr
um öruggar undirstöður, og þá má framtíðar
skólinn ekki bregðast. Fagnaðarerindið og þjóð-
ræknin verða að vera undirslööur hans. Besta
endurbót skólans er að »evangelisera« skólann.«
Krlstllega starfscinin, sem undanfarið hefir
naft samkomur á Njálsgötu X í Rvík, hefir tek-
ið sjer nafnið: Ileiinatrúlioð leikinanna, og er
flutt í Vatnsslíg 3, í stóran og vistlegan sal á
annari hæö. Ármann Eyjólfsson, skósmiður,
veitir þessum samkomum forstöðu, eins og verið
hefir. Eru þær þrjú' kvöld í viku og aðsókn að
þeim hefir aukist stórum við árásir, sem gjörðar
hafa verið gegn þeim í ræðu og riti undanfarið.
einkum af Gunnari Benediktssyni. En hávaða-
samt er þar stundum, þegar kommúnistar eru
geslkomandi. Gömul og ný reynsla um öll
kristin lönd sannar, að þá er alt sjálfboðastarf
að trúmálum heillavænlegast, þegar prestar og
leikmenn starfa saman I bróðerni. Vilji prest-
arnir einir ráða öllu, draga leikmenn sig alveg
I hlje, til tjóns öllu starfinu, en sneyði trúaðir
leikmenn sig alveg hjá prestunum, verða úr
starfi þeirra þröngsýnn sjerkredduflokkur fyr
en varir, sem kirkju Krists er Iftill styrkur að.
Útgefandi: S. Á. Gislason.
Prentsmiðja Jóns Helffasonar.