Bjarmi - 01.12.1934, Síða 5

BJARMI
179
unum erfitt mjög, að verða að hverfa frá
starfi sínu, ýmist undan trúarhatri komm-
únista eða útlendingahatri þjóðarhrokans.
En jafnframt sáu þeir, sjer til gleði,
að víðast hvar stóðust kínversku söfnuð-
irnir allar ofsóknir og' kusu sjer leiðtoga,
er stjórnuðu málefnum þeirra, eins vel og
kristniboðarnir höfðu gjört. Varð þeim
á annað eins, þegar kristniboðsstöðvar tug-
um saman voru í rústum og kreppa heima
fyrir.
Formaður »upplandatrúboðsins«, hr. Al-
dis, skrifaði svo um það:
»Byltingarnar í Kína og fjölmargar
ki'istniboðalausar stöðvar virðast engan
veginn mæla með þessari framsókn. En
Chiang Kai Sliek forseti Kinaveldis og frú hans. (Sbr. sept.bl. Bjanna f). á.).
þá ljóst, að með þessu var í raun og' veru
verið að gefa þeim bendingu um, að þeir
ættu ekki að binda sig við prestsstörf i
kristnu söfnuðunum, heldur fæi'a út kví-
arnar og helga sig nýju kristniboði jafn-
skjótt og þeir kæmust aftur á fyrri stöðv-
ar.
Haustið 1927 voru um 100 kristniboðar
komnir til Shanghai. Settu þeir nefnd
manna til að rannsaka, hvernig þessu yrði
komið vel fyrir, svo að unnt væri að boða
fagnaðarerindið öllum lýð í þeim hjeruð-
um, sem þeir höfðu tekið að sjer, og heim-
saíkja afskekktar sveitir og allar stjettir.
Niðurstaðan var, að þá þyrfti að fá um
•200 nýja kristniboða næstu 2 ár. Það
var raunar »óðs manns æði«, að fara fram
það má enginn gleyma því, að kristniboðs-
sagan sýnir, að áræðin trú og starfsöm
spyr ekki um erfiðleika og »illar horfur«.
Þessi áskorun er árangur af margra mán-
aða bænahöldum margreyndi'a og þraut-
kunnugra kristniboða, og hún staðfestir þá
all-almennu skoðun, að viðburðirnir í
Kína sjeu, þrátt fyrir allt, undanfari nýrri
og betri tíma fyrir ríki Guðs. Jafnframt
þýðir þessi áskorun nýja baráttu við rödd
myrkranna í Kína, og' rjetta svarið kref-
ur staðfastar bænir og ný helgunaráform.
Sumar framfarir verða að gerast á knján-
um, og' þessi framför eða framsókn er í
þeirra tölu.«
Annar kristniboðsvinur sag'ði: »Menn
fórna hvorki lífi sínu nje fje til undan-