Bjarmi - 15.08.1936, Blaðsíða 3

B J A R M I
63
KKiSTI I.K(>T HEIMI iJSUKAÐ
Hvað er afturhvarf?
Eí'tir Dr. O. H a 11 e s b y, prófessor.
rtg'ofnndi: Uiikíi' mcini í llcykjavík.
Áskriftargjald kr. Ö.OII á ári.
K<■111111' út 1. oj> l.'). iivcrs niáimd: r.
(I,ial<l<ijif>i 1. júní.
líilstjóiii: ÁstiáOur SIkiiis <‘i llórsso i
Bjarni líyjólfsson
Gnnnar Sigurjó'iisson.
Afgrciðsla Þórsgötu 4. Sími ,{5(. I.
Póstliólf 651.
Preiitsmiðja Jó'->s Helgasonar.
Náð.
Þet>ar Marteirn Lúther eign-
aðist fullvissu. trúarinnár, og þar
raeð frið við Guð, var hann sann-
færður u.m, að hann hefði eign-
ast samfélagið við Guð og eilíft
líf óverðskuldað, af náð án nokk-
urra verðleika.
Þessi er líka reynsla trúaðra
manna um allan heirri, á öllum
öldum.
Kenningin um náð Guðs og al-
gjöra. óverðskuldun mannsins er
scrstök fyrir kristindóminn, og'
byggist á opinberun Guðs sem
eina frelsis mcguleikanum.
Það er þó orðin ali-stór hópur,
sem er ekki sérlega vel við þessa
kenningu að því er virð'st, og er
sannfærður um að maðurinn
hafi þó einhverja verðleika, eins
og t. d. kærleikn.
Hvernig er til dæmis hægt að
leggja áherzhi á, »að án kær-
leika sé ekki hægt að þóknas;
Kristi né koma til hans«, án
þess að ganga á rétt náðarinnar.
Gjörið iðrun og snúið yður, að
syndir yðar verði afmíiðar.
(Porst. 3. 19.)
Afturhvarf er hugarfars-
breyting.
1 því eru einmitt fólgnir
mestu erfiðleikairnir fyrir vakn-
aðar eða leitandi sálir. Þær
megna einmitt ekki að breyta
hugarfari sínu, enda þótt þær
sjái breytingu á framkomu sinni
og ytri breytni. Þær biðja til
Guðs, lesa orð hans, sækja sam-
komur, og varast syndugt líf-
erni. En hugarfarið er óbreytt.
Það er jafn fyllt og áður, af
syndugum tilhneigingumi, girnd-
um, hugsunum, og ímyndunum.
Ösjálfratt vaknar hvgsunin í
hinu einlæga hjarta: Ég hélt þp
sannarlega um tíma., að ég væri
afturhorfinn, en hugarfar mitt
er óbreytt. Þetta hefir einungis
verið sjálfsblekking.
En taktu nú eftir: Þú hefir
misskilið dálítið viðvíkja,ndi því,
í hverju hugarfarsbreytingin er
fólgin. Sinnaskiftin eru ekki í
því fólgin, að lokkun og tilhneig-
ing syndarinnar víki algeriega
irá þér. Ritningin kennir, að
»þinn gamli máður« mv.ni lifa í
þér á meðan þú dvelst hér á
jörð. Syndin. mun ávallt í þassu
lífi vera tælandi fyrir þig., Þinn
gamli maður mún aldrei elska
Guð og1 hata, syndina.
Nei, hugarfarsbreyting þín
felst í þeirri nýju afstöðu, sem
þú tekur gagnvart syndinni. Áð-
; ur faldir þú þig í skugga
trjánna, er þú hafðir syndgað og
heyrðir fótatak Guðs í samvizku
þinni. En nú er h.jarta þitt ó-
rótt, þar til þú hefir opnað þig
fyrir Frelsara þínum og sagt
| honum allan sannleikann.
| Áður rak synd þín þig, eirs
j og Kain, burt frá augliti Guðs.
Nú ieitar þú með synd þína til
(iuos. Nú veiztu. ekkert örvggt
hæli, nema að fela þig við
hjarta, ha.ns og játa allt fyrir
honum.
Að taka sinnaskiptum þýðir
þess vegna það, að þú komir til
frelsarans, með hið heimslega,
óhreiná og harða hjarta þitt,
sero er gagnsýrt af þeirri miklu
svnd, að þú elskar ekki Guð
heldur sjálfan, þig”.
Ef þú kemur tij hans, munt
þú sjá hvað það þýðir að vera
frelsaður sakir Jesú Krists.
Ilann dó vegna synda þinna.
Ekki einasta fyrir þá synd, sem
þú varðst að .játa fyrir þeim
roanni, sem þú svndgaðir gegn.
Ekki einasta fyrir hinar leyndu
syndir, sem þú berst gegn með
vonleysi og ósigrum. Ekki ein-
asta fyrir hinar dagiegu, syndir
þína.r í verku.ro, orðum og hugs-
unum. Hann dó fyrir þig sjálf-
an, fyrir hið synduga hjarta
þ'itt.
t>að er auðveldara.
I>aö ci' iiuðycliliira að vera góður á
bænasamkom’u, en á heimili þínu.
I>aó cr aiiðvcliliii'a að veia djarfur
i ræðustól, en augliti til auglitis við
einstaklinginn í einkasam tali við
hann.
Það cr auðvciilaia aö gefa 1 krónu
til kristniboðsins, en aó vera í stöð-
ugri bæn og ákalli fyrir því.
Það cr auðvciiiara að gagnrýna
störf og starfsaðferðir annara, en aö
gera betur sjáifur.
Það cr auðvciilara að sjá galla ann-
ara en sína eigin.
Það cr auðvcldara að liugsa, trúa og
lifa eins og allir aðrir, en að vera
sjálfstæður og þora að hafa eigin
skoðanir og iifa í sámræmi við þær.
Það cr aiiðvcldiira að kenna öðtuni,
er aö lifa sjálfur eftir kenningum
I .
| sinum.
Thco Duros.
56
Þfid er hið milda. fagnaðarefnj
og reynsla þúsundanna, að Guð
af náð sinni tekur rýnid<a.rann í
sátt við ,sig fyrir trúna á Jesúih
Krist, eins og syndarinn er, kær-
Jeikslaus og allslaus.. Gt,ð krei'st
engra verðleika nema þeirra, að
syndauinn komi, eins og h.ann er
ug taki við náð Gnðs í trú,
Kærleikurinn er, samkvæmt
Guðs orði, ávöxtur trúarinnar.
Sarot sem áður er því nú slegio
f'östu að án kærleika sé ekki
unnt að koma tij Krists.
Orðið kærleikur á roáli nú-
tímans virðist þýða kærleiks-
kennd.
Náð er strikuð burt, en þó er
það einasta von syndugra
manna, sem ekkert eiga fram að
ífcra.. Þegar roenn ætla að létta
sér leiðina til himins sjálfir,
setja þeir nýja hindrun í veg-
inn.
Orð Guðs eitt megnar að leið-
beina oss.
Hin miklu vonbi■i.gði, sem han.n va,rð fyrir,
,sýndu honiv.m meira en, nokkuð annað, hve rojög
hann þráði fréttir að heiman. Hann var að því
kominn a.ð fara leiðar sinnar niðurdreginn, þeg'-
ar hann mundi allt í einu eftir því, að það var
Kalle Storm, sem átti von á bréfi, en ekki Hjálm-
ar Brenning. Hann gaf upp dulnefni sitt, og
þá gekk betui'. Hann, tók við bréfinu, himin-
lifandi og fór að leita uppi afvikinn stað, þar
sem hann gat lesið það í ró og næðú
Þetta bréf frá Brittu kom .honum til ]iess að
klökkna. Hún skrifaði svo. blátt áfram um allt
það, sem hann vissi áður, en han'n hafði áldrei
lesið neitt, sem hreif hann meira.
Han,n sá hana skyndilega ljóslifandi fyrir sér,
sá hin skæru augu hennar og fremur feimnis-
lega augnaráð, hið faJlega bros hennar og ,s,pé-
koppinn í vinstri kinninni, sá hinn barnsleg'a
líkamsvöxt hen.nar. öll framkoma Brittu hafði
ávalf verið eins og smyrsl og lækning. Hjálmar
hafði ósjálfrátt fundið þetta og notfært sér það
strax meðan hann vay drengur. 1 hverju mótlæti
sínu, sem hann varð fyrir sem barn, hafði hann
ávalt leitað heggunar hjá Brittu, því að hún
gat sýnt hluttekningu, enda lxitt hún seg'ði ekki
mikið, En þegar hann var orðinn fullorðinn og
hafði allan kraft manndómsáranna til að bera,
og var ósærður og fullur vonar, þá var það ekki
lækning eða smyrsl, sem ha.n,n þarfnaðist, held-
ur, eitthvað til þess að keppa eftir og vinna,
og þess vegna hafði það ekki orolð Britta Reiner,
heldur Elsa Vinge, sem varð fyrir fyrstu ást
hans. I þeim leik særðist hann og flýði því út í
víða veröld, til þess að leita g'leymsku.. Og bann
hafði fundið það, sem hann hafði leitað að. Mynd
Elsi:, Vinge va,r afmáð, og hjartasár það, sem
hún hafði veitt honum, læknað. Lífið hafði síðar
fært honum aðra baráttu, sem hann hafði háð
raeð nokkru. af víkingslund forfeðra sinna. Að
vísu særðist hann í þeirri baráttu, en þaö voru,
ekki allt sár, sem höfðu, sársauka í för með
sér, Hann hafði ekki einu sinni fnndið til hins
liættulegasta. Fyrst nú, þegar hann hafði svo
óvæjit komizt í samband við litlu bernsku-vin-
konuna sína, fór hann að finna til þeirra sára,
sem hann hafði hjotið í lífsbaráttu.nni. Hann
fann, að hann hafði misst eitthvað, sem Brittu
Reiner hafði þótt vænt uro í fari hans. Einnig
nú hafði hún sömu áhrif og smyrsl, en eins og
smyrsl, sem mann svíður duglega undan.
Hjálmar vandaði sig' meira við bréfið, sem
hann skrifaði nú en við fyrra bréfið. Sumpart
var honum umhugaðra um, að bréfaskiptin héldu
áfram, og su.mpa.rt hafði fínleika blærinn í bréf-
um Brittu sannfært hann um, að hann varð
að vera varkár og gera hana ekki hrædda, með
því að vera liið allra roinnsta nærgöngull eða
misskilja vingjarnleika hennar.