Bjarmi - 01.09.1936, Blaðsíða 4

68
B J A R M I
Knéfallíd.
Lúk. 5, 1 -11.
En er Símon Pétur sá
þetta, féll hann að knjám
Jesú og' sagði: Far þú frá
mér, herra, því að ég er
syn,du®ur maður. — 8 v.
Ef maður hefði spurt Síroun
Pétur hvers vegna hann féll að
fótum Jesú þarna á ströndinni,
ætli hann hefði þá ekki svarað
sem svo: »Hvers vegna. gerði cg
það? Þú gætir alveg eins spurt
mig, hvers vegna ég dreg and-
ann: ég geri það til þess að
geta ljfað. Ég get í rauninni alls
ekki gefið neina skýringu á
þessu knéfalJi, en ef að þér auðn-
aðist að sjá það augnatillit, ej-
ég sá og' varð fyrir þann dag,
þá mundir þú ekki spyrja mig
fi'amar. Þú mundir gera annað-
hvort, flýja eins og sært dýr til
endimarka heims, eða. falla á
kné þín og taka dauóahaldi í
hann, eins og ég gerði þá.
Knéfallið, í því er ákvörð-
unin fólgin, ekki í hinni ljkam-
leg-u, hreyfingu, að vísu, heldur
í þeim veruJeika, sem knéfallið
er táknmynd af, það, sem er
niðuirbrotið.
En hve mennirnir eru heimsk-
ir, e,r þeir segja: »Viðerum oklc-
a.r eigin herrar; við fyrirlítum
knéfallið, þessa aumkunarverðu
uppgjöf. Við setjum hattinn á
okkur eftir eigin geðþótta, og
við erum ánægðir með það, Okk-
ar eigin herrar hvað þýðir
það? Eins og mannlífið sé nokk-
uð annað en knéfall, fyrir fýsn-
unum og ljöstunum, knéfall fyrir
flokksskoðu.num, tízkunni og
rnúgnuro. Þetta er heimskulegt
hjal, þetta, að þykjast vera sinn
eigin herra! Það. er enginn mað-
Eltlr Kaj Jcnsen, prest.
j ur. Við erum þjónar — allir.
En svo blint er mannshjartað
og svo máttugur er sálarcvin-
j urinn, að þrátt fyrir þessa stao-
j i eynd, heldur sjálfsdýrkunin
j dauðahaldi í taumana og lemur
manninn áfram. Því aö það er
j svo auðmýkjandi að kannast við
; sannleikann um vanmáttinn.
I Þrulakjörin, launsátur óttans,
j tilgangsleysið og tóml.eikann í
; slíku lífi í heimkvnnum hinna.
j dauðvona.
En þá getur það komið fyrir
: að maður mæti Guði á leio sinni.
Það skiptir í sjálfu sér minnstu,
1 hvort eánhver óvæntux', hanr
j ingjuríkur viðburður, eins og
j þennan dag forðum, velclur því,
•eða, að það ber til á sóttarsæng
eða í JJkfylgd á leið til graf-
j ar; eða að það ber til á
; kyrrlátri íhugunarstund á
: heimilinu, þegar hugsanir
j hjartans u.m lífsins »livert«
j o.g »,hvers vegna«, gera vart við
j sig; eða það ber til í kirkjunni
j við sálmasöng og boðun orðsins.
. En þegar það ber tilt þá var-
; a.stu um fram allt að flýja frá
j lméfalljnu.
Beri svo við, á meðan að þú
lest þes’sa.r IJnur, að þú finnir
hönd hræra, einhverja strengi
innst í brjósti þínu, og að þú
heyrir einhverja röcJd tala um
1 alvöri'i syndarinnar, ósveigján-
j Jega aJ.vöru kyrrðarinnar, og þér
i verði litið i auglit hins gegnum-
j .stungna Frelsara þíns, þá flýðu
, ekki undan knéfaljinu. Cerðu
í búið upp! Leggðu; skipunum á
I lancl! Afhentu, alla lykla í hend-
j ur hans! Ger það vegna eilífrar
j sáluhjáJpar þinnar!
| Iíið síðasta það verður knó-
iallið. Einhverntíma skal hvert
kné - einnjg þín beygja sig
fyrir Kristi — konungi konung-
anna, og hver tunga vióurkenna
að Jesús Kristu.r er Drottin,
Guði föður til, clýrðar.
Kæri lesari! Sæll er hver sá,
sem féll á lcné og keyrði hann
segja í guðdómsmætti sínurn:
»Öttastu ekki!« Sá hinn sami
hefir, k.rjúpan.d;i á knján-um,
fundið gimstein, lífsins.
Úr ýmsum áttum.
í lok ársins 1935 var tala mót-
mæJenda í Aisturríki 316,000
af. íbúatölunni, sem er um 7
miljónir. Á árinu 1935 gengu.
8629 manns yfir í evangeljsku
kirkjuna.. Af þeim bjtiggu 2173
í Steiermark.
★
I Þýzkalandi eru 15.000 ka-
þólsJcir menn heyrnar- og mál-
la.usir. Hina víðtæku sál.uvorgun
allya þessara manna annast 200
sérstakir prestar.
★
StúcJentar í Kína hafa á sið-
ari áru.rn verið ákveönir and-
stæðingár kristindómsins, vegna
liaturs á öll,u þvlí, sero kemur
frá Vesturlöndim, og vegna á-
hrifa efnishyggju l.ífsskoðunar,
sero ekki ,sízt kom frá Rúss-
lan,d,i, Jæir fáu sem voru kr'istn-
ir við háslíólana urðu og sæta
bæði ofsókn og háði.
En nú nýlega hefir þetta al-
gjörlega breytzt, skrifar Elis
Anvill trúboð: í »Svenska Morg-
onbladet«. Meðal stúdentanna er
nú brennandi þrá eftir að heyra
fagnaðarboðskap i n n„ » K r ist i n ■
dómur er ekki lengiuir skoðaður
éins og andlpgt eitur, sem menn
hafa andstyggð á, heltlur míklu
fremur sú lífsveig, sero maður
spyr eftir til þess að geta lifað.
Hræðileg svartsýni ,hefir gagn-
tekið alla.n hinn kínverska stú-

61
62
Eftir þetta fannst honum ómögulegt að skrifa
Bn'ttu undir dulnefni sínu. Fyrst hugsaði hann
sér að gefa sig fram í bréfi, en breytti svo á-
kvörðu.n sinni og ákvað að gera það persónulega.
Hann átti bráðlega að fara af skipinui í Hanr-
borg, og vegna þess hve líferni hans hafði
breytzt til batnaðar undaníarið, átti hann
svo mikla peningas að hann þurfti ekki að ráða
sig strax aftur á skip, en. ga-t farið heim fyrst.
Hvað hann svo mundi gera í framtíðinni var
komið undir Brittu Reiner.
★
Eiríkur Brenning sat inni á innstu skrifstof-
unni, sem var einkaskrifstofa hans, þegar dyrn-
ar opnuöust, og það vaj' tiJ.k.ynnt, að maöur væri
fyrir u.tan, sem óskaði að hitta húsbóndann. Ei-
ríkuir lét spyrja. um erindi mannsins, og fékk
það svar, að það væri einkamál.
»Látið hann þá koma inn«, sagði hann dálítið
gramur, »ég veit hvað |>að þýðir, þegar svona
þorpara,r koma með einhver ein,kamál«.
En maðurinn, sem nokkrum augnablikum síð-
ar stóð í dyrunum, var enginn þorpari, enda
þótt föt hans væru Iræði tötraleg og slitin. Það
var bróðir húsbóndans.
»Já, hérna er ég'«, sag-ði Hjálmar blátt áfram,
»og ég held, að þú þurfir ekki lengur að blygo-
ast þín fyrir mig, ef þú villt gleyma hinu liðna«.
Eiríkur stóð á fætur, undrandi og rétti bróö-
ur sínum henclina með rannsakandi augnaráði.
Sú rannsókn hlaut að hafa ,haft góð endalck, j
því að í hinuim hörkul,egu andlitsdráttum kaup- j
mannsins mátti iesa hina mestu velvild.
»Ég gleðst yfir að sjá þig hérna aftur«, sagði
hann »og þú ert að minnsta kosti algáður núna. i
Fáðu þér sæti, svo að við getum talað sarnan.
Ég hefi að ví.su lítinn tíma, en það er ekki á ;
hverjum degi, sem rnaður finnur bróður, sero j
var týndu.r«.
Hjálmar settist niður.
»Þegar ég hugsa um hvernig ég var, þegar
við hittnmst síðast, undrar þac) mig, að þú skul-
ir geta tekið svona vel á móti mér«, sagði hann
hrærður.
»Við látum alj.t hið gamla vera gleymt«, svar-
aði Eiríkur, jafn hrifinn og Hjálmar a.f því, hve
góður hann var sjálfur.
»Við skujum .heldur tala um framtíðina. Þú
hefir víst í Jiyggju ,að yfirgefa sjóinn og verða
almennilegur maður, vona ég?«
»Ekki hef ég í hyggju að yfirgefa sjóinn«,
svaraði Hjálmai', hálfgramur yfir því, að bróð-
ir hans virtist álíta. það óhjákvæmilegt skilyröi !
til þess að geta orðið almennilegur- maður. »Ég
muncli aldrei geta jjrifizt á landi, en ég vona nú
samt, að ég geti orðið að dugandi manni. Ég hefi j
verið að velta því fyrir mór, hvoi't það muncli ;
clentaheim«, og í því ástandi
laka jjeir eftir jjeirri huggun,
sem hinir kristnr. félagar þeirra
hafa. — Kristnibóðinn lýkur
ináli sínu með því að segja, að
jjað ætti að' senda fylkingu af
kr’stnum stúd.entum frá Vestur-
löndum í krossferð, í þeim til-
gangi að leiða út úr miyrkrinu
og inn í ljós fagnaðarboúskapar-
ins hinn mikla skara af kín-
verskum æskumönnum (um Í
miljón) í aiðri skólunum og sem
örvænta nú sökum þess a.ð þeir
eiga, ekki lifandi trú á Guð.
★
I erlendum blöðum hefir, upp
á síðkastið mátt lesa frásagnir
um vaknandi áhuga meðal,
æskulýðsins í Kína og Japan
fyrir kristindóminum. Brezka
Biblíufélagið er nú í svipinn að
prenta fleiri Biblíur á kín-
verzku en á ensku, og sýnir þaö,
að Biblían er orðinn, mikilsva.rð-
andi þáttu.1’ í Jífi uingu kynslóð-
arinnar í Austulöndum. Þetta
staðfest’st því meir, jjegar mað-
ur sér þáttöku þessara landa í
Olympíuleik j unuim.. J apönsku
sundmennirnir, sem voru meðal
jjeirra fyrstu af Olympíu-gest-
unum, se.m komu, eru aJJir með
tölu meðlimir í K-F.U.M. Þriðji
liluti allra kínversku jjátttak-
endanna. er.u; einnig meðlimir í
sama félagi. Og aljir fulltrúarn-
ir frá Filippí-eyjunum tóku; jjað
sérstaklega fram við komu sína,
aí) jjeir væru krisínir. K„ F. U.
M. hefir í þeirra landi lagt
grundvöUjnn að öllunr ijjrótta-
iðkunum og hefir stöðu.gt stjórn,
þeirra með höndum. En einnig
rneðal annara. íþrótta,þjóða> jafn-
vel meðaJ, hinna fremstu, er ein-
stökum íjji'óttagreinum algjör-
lega haJdið uppi af kristilégum
félöguim. Baseball-leikurinn, sern
nú er iðkaður af að minnsta
k.osti 5 rnilj. manna, var fund-
inn u.pp af íþrótta.framkvæmda-
stjóra einum í K. F. U. M. í
Bandaríkjunum, og hefir
stærsti íþróttaskóli í heimi
Springfiel,d-Colledge, sem til-
hevrir K. F. U. M., útbreitt leik-
inn.
Það er varla hægt að komast
hjá að taka eftir j)ví, að kristi-
legu félögin hafa getað Játið til
sín taka meðaJ beztu íjjrótta,-
manna heimsins, og í Berlín
roumu augu margra manna hafa
opnast fyrir því, hvaða þýðingu
kristindómurinn hefir fyrir
æsluilýðinn í heiminum. Iv.F.U.
M. í Berljn hefir á hverjum clegi
haft margar guðs|jjónustuir, og
rnenn hafa með jjví að styðja að
því að kristnir æskumenn hinna
ýmsui lan.da gætu komið saman,
reynt að gera 01ympíuJ,eikina að
meiru en aJþjóða-móti, með því
að undirstrika hina almennu
þýðingUí jjeirra. Þetta, hafa. einn-
ig æskumennirnir skilið. T. d.
var samíerða-flokkur frá Jap-
an„ sem að sögn þátttakendanna.
sjálfra, fór til Berlín miklu'
fremur til þess að finna kristna
hræðuir og félaga en til, þess að
vera viðstaddur íþróttakeppn-
ina,.
Kaupi<> oj»' úll>i‘ci<>i<>
Bjanna!