Heima er bezt - 01.11.1952, Blaðsíða 32

En hvar er nú Mikki? Einhver hefur
lokað hann inni. Ég blístra hvellt. í
sama bili heyri ég brothljóð í gleri.
Mikki hefur sloppið úr prísundinni.
Fangaverðir okkar eru reiðir yfir því, að
Mikki skyldi komast út, og lénsmaðurinn
skammar mig fyrir að hafa blístrað á hann.
Hann slær Mikka með keyrinu, en það
hefði hann ekki átt að gera. Mikki tekur
að gjamma hástöfum. Hesturinn faelist og
prjónar.
Mikki verður æ æstari og reynir að bíta
hestinn í fætuma. Hesturinn tryllist og
aðir hamslaus áfram. Lénsmaðurinn reyn-
ir árangurslaust að sefa hann.
Vegninn hendist áfram. Fangaverðirnir
eiga fulh í fangi með að halda sér. Línus
notar ta kifærið og stekkur niður. Ég hika
ckki við að fylgja honum.
\ ið hlaupum sem fætur toga frá veginum.
Við heyrum, að lénsmaðurinn hrópar ógn-
andi á cftir okkur. En brátt deyr rödd hans
út.
Við göngum alla nóttina án þess að
hvíla okkur. I dögun komum við að stóru
iijóti og samtímis uppgötvum við, að við
erum eltir.
A fljótsbakkanum finnum við gamlan
timburfleka. Við stökkvum út á hann og
rennum frá landi um leið og þeir, sem
clta okkur, koma niður á bakkann.
Ferðalag okkar á flekanum er æði ævin-
týralcgt. Straumurinn hrífur okkur umsvifa-
laust með sér, og finnst mér, að flekanum
muni þá og þegar hvolfa.