Heima er bezt - 01.11.1998, Síða 36

Heiða hló.
- Ég veit ekki hvort það er nokkur
fengur í mér.
- Jú, væna mín. Þú mundir sóma
þér vel við hliðina á honum Árna.
Vonandi áttu eftir að verða þar með
móður þína með þér. Hugsaðu þér
hvað það væri gott.
Vissulega var það yndisleg tilhugs-
un. Heiða vissi varla hvort hún átti að
þora að láta sig dreyma.
10. Kafli.
Dagarnir liðu. Það kom rigninga-
kafli, svo að fólk gafst upp við hey-
skapinn. En það var í nógu að snúast.
Útstungan var eftir, alltaf mátti bæta
girðingarnar og dytta að húsum til að
undirbúa fyrir komandi vetur. En
rigningin varði ekki lengi og engja-
sláttur hófst.
Þó að töluvert væri orðið af rækt-
uðum túnum í Árdalshreppi þá voru
bændur enn að slá með orfi og ljá
grösugan úthaga og engjar. Það gaf
oft góða tuggu. Ekki var gamla fólk-
ið síður ánægt að komast á engjarnar.
Það minnti það á gamla góða daga.
Það var eitthvað svo rómantískt að
vera á engjum, einhver liðléttingur-
inn færði mat og kaffi á engjarnar og
allir kepptust við. Aldrei var hey-
fengurinn of mikill. Það var jú undir-
staða þess að búskapurinn gengi vel
að eiga mikið og gott fóður. Að vísu
keyptu menn alltaf einhvern fóður-
bæti handa mjólkurkúm, en þó var
reynt að hafa það í lágmarki. Það
kom sér betur fyrir stöðuna á kaupfé-
lagsreikningnum að bruðla ekki með
fóðurbætinn.
Sóley á Hóli blómstraði og hús-
freyjan á Fossi var tekin að gildna
um miðjuna. Þótti dætrum hennar
það mikið gleðiefni að eignast systk-
ini, sérstaklega þar sem amma þeirra
fullyrti að nú kæmi drengur. Geir-
mundur á Hóli var búin að fá bílinn
og þau hjónin brugðu sér bæjarleiðir
á kvöldin og tóku þá nágranna sína
með í bíltúr. Var það hin mesta
skemmtun. Séra Jón og Þorsteinn
höfðu eftir eina slíka ferð ákveðið að
gera alvöru úr bílakaupum og gá
hvort þeir gætu ekki fengið afslátt ef
þeir pöntuðu tvo í einu. Kristbjörg
var mjög stolt af öllu þessu og dá-
samaði Geirmund sinn mikið þessa
dagana. Það mátti því segja að fyrstu
vikurnar eftir miðsumarmessuna
væru ljúfir í Árdalshreppi og ekki
mikið um stórtíðindi.
Svo gerðist það seint á engjaslætti,
að Þorsteinn bóndi fékk hræðilegar
innantökur þar sem hann var að slá á
engjunum. Hann gat varla staðið í
fæturna fyrir kvölum og verkurinn
benti til þess að um bráða botnlanga-
bólgu væri að ræða. Það varð því
uppi fótur og fit. Ásta hljóp í símann
og fékk Geirmund á Ytra-Hóli til að
koma á nýja jeppanum og aka bónda
sínum til læknis. Geirmundur brá
hart við og var kominn eftir augna-
blik. Jón gamli fór með syni sínum,
en Þorsteinn vildi ekki að Ásta færi
frá Sóleyju litlu til þess að fara með.
Það var mikill kvíði á Hólsheimil-
inu eftir að bíllinn var runninn úr
hlaði. Það gat verið mjög slæmt að fá
bráða botnlangabólgu. Það þýddi
uppskurð og í sumum tilfellum
sprakk botnlanginn. Gat það haft al-
varlegar afleiðingar. En Gunnar
læknir var vanur botnlangaskurðum,
svo nú var um að gera að vona það
besta.
Ekki varð meira um engjavinnu á
Hóli þennan daginn. Tíminn mjakað-
ist áfram og Ásta varð órólegri með
hverri stundinni sem hún heyrði ekk-
ert um bónda sinn. Fólkið reyndi að
finna sér eitthvað til dundurs á með-
an beðið var. Óli litli átti ósköp bágt,
hann leit á Ástu og Þorstein sem aðra
foreldra sína og hafði orðið logandi
hræddur þegar hann sá hvað Þor-
steini leið illa. fngibjörg reyndi að
hugga hann og fór að spila við hann
kasínu til að hafa ofan af fyrir hon-
um. Loksins kom að því að síminn
hringdi og Ásta flýtti sér að svara.
- Halló.
- Blessuð, þetta er Gunnar læknir á
Óseyri. Ég vildi láta þig vita. Hann
Þorsteinn er á skurðarborðinu núna.
Botnlanginn var sprunginn og ég er
að bíða eftir hjálp frá lækninum í
Eyjavík. Vertu alveg róleg, við gerum
okkar besta. Hann Jón ætlar að doka
við héma niðurfrá þangað til allt er
um garð gengið. Hann er núna heima
hjá konu minni. Ég vildi bara láta þig
vita.
Ástu fannst eins og helköld krumla
læsti sig um hjarta hennar.
- Er þetta slæmt?
- Já, þetta er slæmt tilfelli, en eins
og ég segi, við gerum okkar besta.
Að þessu sinni verð ég að fá aðstoð.
Ásta fann að tólið skalf í höndum
hennar.
- Heldurðu að hann hafi það ekki
af?
- Það er engin ástæða til að ætla
annað. Þorsteinn er hraustur maður.
Við verðum bara að halda honum
sofandi núna. Ég opnaði hann, sá
hvers kyns var og hringdi þá beint í
Jóhann lækni í Eyjavík. Hann er á
leiðinni ásamt annarri hjúkmnar-
konu. Vertu bara róleg. Við látum þig
vita strax og eitthvað er að frétta, en
eins og er getur þú ekkert gert. Það er
samt betra að vita hvað um er að
vera, en að bíða í algjörri óvissu.
- Það er satt. Þakka þér fyrir.
Þau kvöddust og Ásta lagði á.
Hana langaði mest til að setjast niður
og gráta. Faðir hennar kom og tók
utan um hana.
- Hvað er að Ásta mín?
Ásta fann að tár komu ffam í augn-
króka hennar. Skjálfandi sagði hún
Bimi fféttirnar. Björn ræskti sig.
- Hertu þig upp, telpa mín.
Himnafaðirinn færi aldrei að taka
hann Þorstein ffá þér núna. Trúðu
gömlum föður þínum. Við vonum
bara að allt gangi fljótt og vel.
Það vonaði Ásta líka. Það var bara
svo erfitt að bíða í óvissunni. Hún
trúði því ekki að ffamtíð þeirra væri
hrunin. Hún gat ekki misst Þorstein.
Það mátti ekki gerast. Heiða kom til
hennar.
- Ég skal hugsa um fjósið, Ásta
mín.
- Þakka þér fyrir góða, það væri
gott ef þú gerðir það.
Ásta settist við eldhúsborðið með
432 Heima er bezt