Æskan - 01.06.1948, Blaðsíða 11

ÆSKAN

:::a::

£
Í5r
]S
ji
Í5r
p
ír
fj r
Oó/ oy sumar.
]5r Þessi litli snáði er
ánægcíur meá l(fið,
enda er hann aá
horáa ís f hitanum.
Í2r
i>
Í5r
<i
Í2r
:+:
Í2r
ir
Í2r
Í2r
Í2r
☆
Í2r

iit::

:t>
u liafa lífsskilyrðin svipuð því, sem á við þá. Þegar
'"yj'kur er haft á þeim, taka ljósfæri þeirra að glóa
lýsa. Og þessi ljósaugu tindra eins og maurildi
glitra í öllurn litum, frá demantsleiftri í rúbín-
j°ða. Menn lialda, að mismunandi ljós og litir lijá
lnum ýmsu tegundum séu jafnframt kennimerki
yiar kynin, þannig að karldýr og lcvendýr sömu teg-
""dar laðist saman eftir þeim. Þetta virðist senni-
»í myrkrinu eru allir kettir gráir,“ segir mál-
taekið.
^Unars liafa sumir íbúar undirdjúpanna komið
Cl ^yrir á mjög hagkvæman hátt í þessu efni. Meðal
s"Uira tegunda eru karldýrin örsmá, réttnefndir
dvergar, og miltlu minni en kvendýrin. Þá er það
algengt, að karldýrið tekur það einfalda ráð að sjúga
sig fast einhvers staðar á kvendýrið, á trýnið, siðuna
eða kviðinn, til þess að týna ekki kerlingunni þarna
i myrkinu. Vex þá karlinn beinlínis saman við kerl-
inguna, svo að hlóðrás heggja verður cin, og eklcert
fær aðskilið þau. Þegar hún deyr, þá deyr hann líka,
og lijónaskilnaður er óhugsandi.
Ameríkumaður nokkur, Beebe að nafni, lét smíða
sér volduga stálkúlu með glergluggum og að öllu
leyti hina mestu völundarsmíð. I kúlu þessari seig
hann nálægt Bermudaeyjunum niður á 1000 metra
dýpi. Símaleiðsla lá frá kúlunni til slcipsins uppi á
63