Æskan - 01.09.1962, Side 16

ÆSKAN
Þegar við komum inn í götuna og ég iann þefinn af
fiski, hampi, biki og tjöru og sá háseta vera að iabba
um og Íjölda af skröltandi vögnum á steinlögðu strætinu,
sá ég undir eins, að ég hafði ekki gert mér rétta lrug-
mynd um bæinn og hafði orð á því við Peggotty.
Það glaðnaði mjög yfir henni, er hún heyrði þetta, og
liún sagði, að það væri nú það, sem allir vissu, að Yar-
mouth væri faliegasti bær í heimi.
Þegar við komum að greiðasölustaðnum, kom stór,
þreklegur maður með ljóst, hrokkið hár að vagninum og
heilsaði okkur.
„Nei, að hugsa sér, . . . þarna er hann Ham þá kom-
inn!“ kallaði Peggotty og Ijómaði af gleði. „Hann er
bara orðinn svo stór, að ég þekki hann varla.“
Ég horfði forvitnislega á Ham, sem virtist þekkja mig
vel. Það var gervilegasti maður í segldúksúlpu og lérefts-
buxum, sem voru svo stífar, að þær liefðu vel getað stað-
ið, Jró að enginn lieíði verið í þeim. Hann var með eitt-
hvað á höfðinu, sem átti að heita hattur, en líktist meira
tjöruklessu.
Hann glotti og lineigði sig, og síðan Jareif hann mig
umsvifalaust og setti mig á öxl sér eins og poka, greip
handleggnum utan um einn af kössunum okkar og þramm-
aði af stað niður götuna. Pegotty kom á eftir með hinn
kassann og nestistöskuna.
Við gengum eftir nokkrum Jaröngum götum, fram hjá
fáeinum kaðlarabrautum, bátasmíðastöðvum, skipasmíða-
stöðvum og smiðjum, og loks komum við út á stóra sarti-
eignarlandið, sem ég hafði séð úr vagninum.
„Þarna er húsið okkar, Davíð litli", sagði Ham glað-
lega.
Ég leit í allar áttir, en gat ómögulega komið auga á
neitt hús. Hins vegar sá ég spölkorn burtu reiðalausan
bát og upp úr honum járnpípu, sem höfð var fyrir
reykháf.
„Það er þó ekki skipið að tarna?“ sagði ég.
„Jú, einmitt, Davíð.“
Þó svo J>að hefði verið höllin hans Alladíns með eggi
Rok-fuglsins og öllu saman, hefði ég ekki orðið nærri
eins hrifinn og ég varð af þessu merkilega húsi.
Það voru litlar dyr á hliðinni og bæði þak og gluggar.
Það voru litlar dyr á hliðinni og bæöi þak og' gluggar.
Okkur var fagnað mjög vingjarnlega af roskinni konu
með hvita svuntu og fallegri, lítilli telpu með bláa perlu-
festi um hálsinn, og undir eins og við liöfðum heilsazt,
var okkur fylgt upp í bátinn.
Það var ails staðar mjög hreint og Jrokkalegt. í stærsta
herberginu var borð, hollenzk klukka og dragkista, sem
margir, litlir tebollar stóðu á, og á veggjunum voru
nokkrar litmyndir.
Peggotty sýndi mér undir eins litla herbergið, sem eg
átti að sofa í, og Jrað var yndislegasta svefnherbergi>
sem hægt var að hugsa sér. Það var í bátsskutnum °g
þar, sem stýrið hafði áður verið, var nú lítill gluggi- ^
agnarlitlu borði stóð vöndur úr þangi í blárri könnu,
CHARLES DICKENS
DAVÍÐ COPPERFIELD
180