Æskan - 24.12.1915, Blaðsíða 10

VIII
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
1915
Sigrúnu hjá þér í framtíðinni. Það
er eltki nema jólagjöf til ykkar, að
lofa ykkur að vera saman. Kyslu nú
pabba og mömmu og farið þið svo
að sofa og látið ykkur dreyma vel«.
Það var komið langt fram á nótt
og allir sofnaðir.
í litla rúminu í sveínlierbergi þeirra
hjónanna sváfu þær Ásthildur og Sig-
rún og höfðu vafið handleggjunum
hvor um liálsinn á annari. Þær
brostu í svefninum, því þær dreymdi
að jólaengillinn stæði við rúm þeirra
og stryki mjúkri og hlýrri höndinni
ujn hár þeirra og vanga og óskaði
þeim gleðilegra jóla.
cMáítur Jóíanna.
Þegar gengur lœgsl á lojli sól,
Ijóss er skorlur — sendir drollinn jól
að fœra okkar jögnuð, Ijós og söng,
ftjlla sinni gleði hregsin þröng.
Jólin birla' upp barnsins ungu sál,
blíðir hljómar, himneskt englamál
jglla hana að hugans instu rót,
henni beina guði sínum mót.
Viðkuœmni þau vekja i aldins sál,
vekja einait nœrri kulnað bál.
Hugans vitjar endurminning mœr,
manninum sem alt aj verður kær.
Já, himnesk jólin liríja sálu manns,
hana leiða að skauli kœrleikans,
jglla hana heilri /relsisglóð,
himnesk kveður tungan glcðiljóð.
Loj sé þeim, er gejur glaða sól,
gejur jiessi kœru, dgru jól,
gejur okkur góðæri og jrið,
gejur alt það bezla, er njóium við.
H. Hannesson.
Jl sRauium.
(Þtjll úr sœiislmj.
EG líkist jugli,
sem líður kátur
í löngunhhringum
sinn búslað kringum
og /hjgur hratt,
sem leiðir liggja
til jegri slranda,
til frjórri landa.
Ájram! þú vasklegi vetrarörn!
Eg cr sem blœrinn,
svo hgr í liuga
í hring ég bruna,
en svellin duna.
()g hart er /rostið,
á hálum ísi
um heima og geima
ég áfram sveima.
Ajram! þú vænglétti vetrarblær!
Eg er hinn jjörglaði,
/rjálsi andi,
hverl jjöturband
slít aj þessu landi.
Eg elska hregsti,
ég hata prjálið,
ég stend á sláli,
ég stefni að máliJ)
Breyztu i vorland, milt velrarland!
B. J.
í) marki, niiöi.