Æskan - 01.07.1916, Qupperneq 7

ÆSKAfí
55
vandlega geyml og varðveitt. Það var
nokkurs konar metorða-sldrteini!
En nú er að segja frá því, hvers
vegna hann var kallaður »kúarektor«.
IJað nafn höfðu gamansamir náungar
gefið lionum, af þvi að liann átti
mikið við kýrnar: mokaði fjósið, gaf
kúnum fóður sitt, rak þær og sótti
þær o. s. frv. Sérstaklega var hent
gaman að litla Sigga í sambandi við
eina gamla kú á bænum, sem var
hölt og þar af leiðandi seinfær og
slirð í snúninguin. Oft sást litli Siggi,
þegar hann var að sækja kýrnar,
labba við lilið höltu kýrinnar, eða
við aftari enda hennar, og styðja
hendi á hana. Söng hann þá ekki
ósjaldan hátt, með sínum barnalegu
og ósamstiltu hljóðum, tóma lagleysu!
Aðgætinn lisldóinari hefði sjálfsagt
l'undið ýmsar snurður á þeim þræði,
en beljurnar undu söngnum ágællega,
löbbuðu í hægðum sínum á undan
söngmanninum, með eyrun aftur-
snúin! — Þær þektu litla Sigga, og
þó að þær mellu hann ekki mikils
eða virlu hann, þá var þeim mein-
lítið við hann, og sýndu það, að
þær álitu liann eiginlega ósaknæman,
ungan og lítinn »spraðurbassa« og
félaga sinn! — —
Nú er Siggi litli orðinn kaupandi
Æskunnar og mjög hrifinn af lienni.
Hann átti skínandi fagran krónupen-
ing. Sá peningur var hans eftirlætis-
goð, og enginn málli hljóta það linoss,
þó jafngildi þess væri boðið á móti,
því að Siggi litli er trúr og tryggur
því, sem hann hefir lagl ástarlrug á,
og liann er glöggur á verðmæti góðr-
ar og fallegrar eignar. Og sumir spá
því, að hann verði »inaurapúki«. Um
það ælla ég nú ekkert að segja. —
En fallegi krónupeningurinn er far-
inn. Siggi borgaði mcð honum »Æsk-
una«. En hann sér áreiðanlega ekkert
eftir þeim skiftum, því að Sigga þykir
svo undurgaman að skemtilegum sög-
um og skemtilegum fróðleik, og ekki
síst að myndum. En Æskan ber þetta
alt á borð.
En nú fer ég að hætta að segja
frá Sigga. t*að er ekki von að hann
eigi enn þá langa sögu. Eg veit, að
allir lesendur Æskunnar óska honum
langra og góðra lífdaga. Ég lield, að
liann verði mesti maður, ef hann lifir.
Ekki að vita nema hann verði »rek-
tor«. Óskandi að hann ætti þá ekki
við aðrar eins smásálir að skifta og
beljurnar! Nœlurgali.

lo lol
ooooooooooooooóoo
o o FRÁ BARNASTÚKUNUM. o o
ooooooooooooooooo
IOI IOI
1‘rjátíu ííni tifmæliO. Af ýmsum ústæð-
um var ekki hægt að koma því við að
iialda upp á þrjátíu ára afmæli unglinga-
reglunnar í maí, eins og upphaílega var
áformað. Unglingaráðið ákvað því ájúní-
fundi sinum, að slá því saman við hina
vanalegu útiskemtun í júnimánuði og hal'a
hana nú l'ullkomnari en hún hel'ði áður
verið. Kaus það fimm manna nefnd til að
undirbúa liana. — Sunnudaginn 18. júní
söfnuðust féiagar harnastúknanna saman
við Góðtemplarahúsið og lögðu af stað
þaðan i skrúðgöngu kl. 10 árdegis, með
lúðrasveitina Svani í fararbroddi, sem leið
liggur út úr bænum álciðis suðuríKópa-
vogshvammana. Voru fánar allra stúkn-
anna (4) bornir í fylkingunni og auk þess
fjöldi af smátlöggum. í göngunni voru
um 200 manns og bættust þó margir við
síðar um daginn. Á skemtistaðnum var
reist tjald með blaktandi fána og fengust
þar ýmsar veitingar. Þegar búið var að
borða og allir höl'ðu hvílt sig ei'tir göng-
una, var liðið kallað saman með lúðra-
blæstri, því að það hafði dreifst út um
dældir og lautir meðan matast var. f*á
steig Jörundur kennari Brynjólfsson i