Æskan - 01.09.1925, Blaðsíða 6

70
Æ S K A N
því, sem hana langar mest til: að gera
fallega höggmynd, sem afli henni við-
urkenningar og fullkomni æíintýrið.
Og hvaða efni haldið þið, að hún
velji sér?
Hún velur sér að sýna þá tilfinning-
una, sem hún sjálf og
þið öll liafið hezta þekt,
móðurástina, fögnuð
móðurinnar yfir barni
sínu. Og hún mótar og
mótar, lagar og fágar.
Og einn dag stendur
þessi fallega mynd, sem
þið sjáið þarna, fullgerð.
Hún sendir hana á Par-
ísarsýninguna, þar sem
saman er kominn hinn
mesti fjöldi mynda eflir
listamenn víðsvegar að
úr heiminum. Myndin
fullgerir æfintýrið. Hún
þykir svo eðlileg, sönn
og falleg, að liún er ekki
einungis tekin á sýning-
inguna, heldur veitir
hún Nínu þann mikla
rétt, sem áður er frá
sagt — og um leið frægð
og viðurkenningu.
í*etta er æfintýrið í
sinni fallegustu mynd.
Og það, sem mest er
um vert, er það, að
æfintýrið er alíslenzkt,
búið til af viljasterkri,
hæfileikamikilli íslenzkri konu.
Þið hljótið að skilja þessa mynd,
Móðurást, ákaflega vel. Svona ástúðlega
hefir mamma ykkar horft á ykkur, þeg-
ar þið voruð ofurlitlir, ósjálfbjarga
hvítvoðungar; svona varlega hefir hún
tekið á ykkur; svona mikil en látlaus
gleði hefir ljómað af svip hennar, þeg-
ar hún gældi við ykkur.
Nína Sæmundsen hefir gert fleiri högg-
myndir en þessa, eins og þið ef til vill
vitið. Á sýningu hér heima hefir verið
einkennileg og þróttmikil mynd, »Ken-
tár rænir stúlku«, gerð af henni, og önn-
ur, »Barnshöfuð«, mjög falleg og vel
gerð. En »Móðurástin« ein hefir sýnt
og sannað listahæfileika hennar til fulls.
Þar hafði hún efni til
meðferðar, sem hún gat
Iagt í alla sína sál og
tilfinningu.
Eins og þið vilið, var
Nína hér heima á ætt-
jörðinni fyrir stutlu. Pá
kom hún með bronze-
afsteypu af þessari síð-
ustu mynd sinni, og
hefir Listvinafélagið hér
keypt hana. Er það vel
farið, að hér skuli vera
til afsteypa í varanlegu
efni af þessari fallegu
mynd.
Skamma stund dvaldi
listakonan hér. Er hún
farin fyrir nokkru til
útlanda aftur til meira
starfs. Mynd sú, er hún
hefir nú í smíðum, er
af Kleopötru drotningu
með eiturnöðruna, sem
hún átti, við hlið sér.
Vænta menn þar merki-
legrar myndar frá hendi
Nínu.
Allar góðar óskir
munu fylgja henni á
listabraut hennar. Og það því fremur,
sem hér er um að ræða hinn fyrsta ís-
lenzka kvenn-myndhöggvara. Fylking
íslenzkra lislamanna er enn þunnskipuð,
svo sem við er að búast. En þarna
bætist góður liðsmaður í hópinn. Og
lesendur »Æskunnar« ættu að fylgja för
þessarar konu með athygli, því vera má
að enn eigi hún eftir að búa til annað
æfintýri í lfki einhverrar fagurrar myndar.
J. B.
MóðurásL