Nýtt land - 25.02.1938, Blaðsíða 2

NÝTT LAND
Ávarp til íslenzkpar alþýdu.
Frh. af 1. síðu.
múnistaflokkinn í Reykjavík, i einu og öllu hliðstæðan þeim
samningum, sem gerðri voru milli þessara flokka i öðrum kaup-
stöðum, riftaði meiri hluti sambandsstjórnar þessum samning-
um og þverbraut með því sambandslögin, er gefa flokknum
í hverju kjördæmi umráð þessara mála.
4. Alþýðublaðið hefir, bæði leynt og ljóst, fyrir og eftir
bæjarstjórnarlcosningarnar, barizt gegn vilja Alþýðuflokksins
um sameiningu verklýðsflokkanna og ráðizt á einstaka Alþýðu-
flokksmenn, sem unnið hafa á flokkslegan hátt fyrir sam-
einingunni.
5. Meiri hluti sambandsstjórnar hefir á ólögmætan hátt
og án sakar, gert ályktun um að víkja Héðni Valdimarssyni
úr sambandsstjórn og úr Alþýðuílokknum, fyrir það eitt, að
hann hefir staðið fast á þeim grundvelli, um að verklýðsflokk-
arnir skyldu sameinast, sem síðasta sambandsþing lagði.
Þrátt fyrir allt þetta, vænlum við enn þess, að sem flestir
þeirra manna, sem að ofangreindum atburðum standa, og sem
í gær birtu klofningsávarp i Alþýðublaðinu, muni ekki leng-
ur daufheyrast um kröfur Alþýðuflokksinanna og fjöldans um
sameiningu verklýðsflokkanna og samstarf vinstri-aflanna í
þjóðfélaginu, og muni leggja niður liægri ldofningstilraunir
sinar, sem gætu til þess eins orðið að veikja verklýðsstéttina,
án þess að gefa milliflokkum nægan þrótt til andstöðu við
íhaldsöflin i landinu, og yrði slíkur klofningur hægrimanna
þvi aðeins til þess að efla íhaldið. Svo framarlega sem liðs-
menn Alþýðuflokksins og alþýðan í landinu, hvar sem er, stend-
ur fast saman og heldur einarðlega fram málstað sameining-
ar og samstarfs allra vinstri aflanna, munu allar klofnings-
tilraunir verða til einskis og þeir menn, sem nú standa að þeim,
væntanlega aftur skipa sér í raðirnar.
Við beinum þess vegna áskorun okkar til alla þeirra, sem
fylgja Alþýðuflokknum að málum, og heitum á þá að stuðla
að einingu innan flokksins á grundvelli sameiningar alþýð-
unnar, sem síðasta Alþýðusambandsþing lagði, og framfylgja
honum, en berjast gegn hverskonar klofningstilraunum hægri
aflanna.
Stöndum fast saman, alþýðumenn. Eining er afl. Samein-
ingin gefur sigurinn.
Reykjavík, 18. febrúar 1938.
1 stjórn Fulltrúaróiðs verklýðsfélaganna í Reykjavík:
Guðjón Baldvinsson Þuriður Friðriksdóttir, Lúther Grímsson.
1 stjórn Verkamannafélagsins Dagsbrún:
Héðinn Valdimarsson, Guðjón Baldvinsson,
Sigurbjörn Björnsson.
1 stjórn Verkamannafé{agsins Illíf, Hafnarfirði:
Þórður Þórðarson, Guðmundur Eggertsson,
Halldór Halklórsson.
1 stjórn Sjómannafélags Hafnarfjarðar:
Jóngeir T. Eyrbekk, Jóliann Tómasson, Pálmi Jónsson.
1 stjórn Þvoltakvennafélagsins Freyja:
Þuríður Friðriksdóttir, Sigríður Friðriksdóttir,
Petrea Pétursdóttir, Ivristbjörg Jóhannesdótlir.
1 stjórn Félags bifvélavirkja:
Valdimar Leonliards, Sigurgestur Guðjónsson,
Magnús Ásbjörnsson.
/ stjórn Starfsstúlknafélagsins Sólcn:
Aðalheiður S. Hólm. Vilborg Ólafsdóttir.
1 stjórn Starfsmannafélagsins Þór:
Jón Jóhannesson, Bjöx-n Pálsson.
1 stjórn Félags verksmiðjufólks „lðju“:
Runólfur Pétursson, Kristbjörg Einarsd., Ólafur II. Einarsson,
Jóna Pálmadóttir, Anna Sveinsdóttir. í
/ stjórn A.S.B.:
Laufey Valdimarsdóttir, Guðrún Finnsdóttir,
Anna Gestsdóttir, Kristrún Guðmundsdóttir.
/ stjórn Sveinafélags skipasmiða:
Hafliði J. Hafliðason, Bjarni Einarsson.
/ stjórn Félags húsgagnabólslrara:
Sigvaldi Jónsson, Ragnar Ólafsson.
1 stjórn Félags húsgagnasmiða:
ólafur H. Guðmundsson, Ólafur B. Ólafs, Hannes Gíslason.
/ stjórn Félags járniðnaðarmanna:
Þorvaldur Brynjólfsson, Marel Steindórsson,
Theódór Guðmundsson, Sveinn Ólafsson.
/ stjórn Félags blikksmiða:
Guðm. Jóhannsson, Ásgeir Matthiasson.
/ stjórn Bifreiðastjórafélagsins Hreyfill:
Eggert Baldursson, Þorleifur Gislason.
/ stjórn Verzlunarmannafélagsins:
Harald Björnsson, Guðrún Guðmundsdóttir, Sigurj. Sigurðsson,
Jón Magnússon, V. Jónsdóttir.
/ stjórn Klæðslcerafélagsins Skjaldborg:
Helgi Þorkelsson, Daníel Þorsteinsson.
Alþýdan — eða ,skjaldhoFgin‘
Frh. af
frá sínum fyrstu sakargiftum
mér á liendur og beina nú at-
lögunni að sjálfri sameiningu
alþýðunnar i einum flokki.
Sakargiftirnar mér á hend-
ur og okkur sameiningar-
mönnum eru nú fyrst og
fremst undirskriftirnar undir
nefndarálit sameiningarmanna
á sambandsþingi i nóvember.
Með þeim liafi kommúnistunx
verið gefið til kynna, að þeir
gætu fengið „betri boð“ siðar.
Er þetta svo mikið skilnings-
leysi á sameiningarmálinu eða
blekking, að furðu gegnir. —
Meiri hluti þingsins vill á-
kveðna lausn í málinu (tilboð
II.), en hættir við hana i bili,
vegna þess, að „forystumenn-
irnir“ tilkynna, að þeir muni
þá ldjúfa flokkinn. Meirihlut-
inn vill ekki falla frá rétti sín-
um, að ráða stefnu og málum
flokksins, að lýðræði skuli
rikja og staðfestir það álit sitt
með undirskriftum, áður en
atkvæði fara fram, um þá til-
lögu, sem meiri hlutinn fellst
á að reyna íxxeð minni hlutan-
um, þó að hann hafi daufa tru
á lausn liennar. Kommúnist-
um var ekkert sagt um þessar
undirskriftir, en hverju hefði
það þá breytt, þó að þeir hefðu
síðar fengið um það að vita.
„Skjaldborgin“ lítur á sanxn-
ingana um sameiningu vcrk-
lýðsflokkanna í einn samhent-
an og óklofinn flokk, eins og
hrossakaup við Framsókn á
þingi, eða viðskipti milli
svindlara, þar sem livor fyrir
sig reynir að táldraga hinn að-
ilann eða eins og harðvítuga
kaupgjaldssamninga milli
verklýðsfélags og Eggerts Cla-
esssens. Við vinstri menn Al-
þýðuflokksins álítunx fyrsta
skilyrðið fyrir sameiningu
flokkanna gagnkvæman skiln-
ing og samúð, og einmitt mc'3
því sé hægt að brúa ágrein-
inginn, en eklci með harðleikni,
falsi né yfirdrepsskap. Til
einskis sé að gera samkomu-
lag, sem ekki megi treysta til
frambúðar og því vcroi báðir
aðiljar að skilja hvar hinn
standi. Það skilur lxver verka-
maður. „Skjaldborgin“ tclur
Vilmundartillögurnar til breyt-
ingar á sameiningarstefnu-
skránni vera til liagsmuna fyr-
ir Alþýðuflokkinn og stefnu
lians. Við vinstri mennirnir á-
lítum sumar aðaltillögur Vil-
mundar vera gerðar til þess
eins, að friða smáhorgaraleg-
asta hugsunarliáttinn hjá sunx-
um „forystumönnunum“ og
vera til lýta á sósíalistískri
stefnuskrá, og sximar aðrar til-
lögur hans vera sérstaklega og
að óþörfu beindar beinlínis
gegn kommúnistum. Það er
þvi fjarri því, að við vinstri
1. síðu.
mennirnir álítum Vilmundar-
málamiðlunina vera betxá
lausn, heldur en sameiningar-
stefnuskrána, að við álítunx
hana á ýmsunx sviðunx lakari
lausn og það fyrir Alþýðu-
flokkinn sjálfan og fyrir sam-
lyndið í sameinuðum flokki.
Hvað var þá sjálfsagðara, en
að meiri hluti þingsins léli í
ljós álit sitt um þetta nxál, cið-
ur en hanxx samþykkti, með
minni hlutanum, lakari tillög-
ur en hann mundi annars hafa
gert, í þeinx eixxunx tilgangi, að
reyna að halda „forystunxönn-
unum“ áfranx innan flokksins,
senx hótuðu annars að kljúfa
liann, og er nxeiri hlulinn á
þinginu jafnframt skoraði á
Konxmúnistaflokkinn að ganga
að tilboðinu, þó að betri grund-
völl mætti fá fyrir sameigin-
legan flokk. En að hugsa sér
það, að meiri hluti flokksfúll-
trúanna mundi endanlega gef-
ast upp við síðari framkvæmd
sameiningarinnar, ef Vilmund-
ai'lausixin engin lausn reynd-
ist, vegna þess eins, að for-
ingjar nokkrir — og i fyrstu
ekki nenxa 3—4 — settu sig
upp á móti því, sýnir aðeins
fyrirlitningu Alþýðublaðsins
fyrir sannfæringxi annarra
manna.
Önnur sakargiftin gegn mér
og okkiir sameiningarmönn-
um, er ákvörðun Dagsbrúnar
um að reka Jón Baldvinsson
úr félaginu, ef hann og meiri
liluti sanxhandsstjórnar liætti
ekki við aðra klofningstilraun-
ina, brottrekstur minn úr sam-
bandsstjórn og flokknum og
bannfæringu á sameiningar-
mönnum flokksins. Þessi salc-
argift nxér á hendur er komin
eftir hroltrekstursályktunina!
Á Dagshrún, 1700—1800 manna
félag, slcrkasta stoð Alþýðu-
flokksins og Aiþýðusambands-
ins og fjölmennasti félags-
skapur þess, að lála sig cinu
skipta, þó að formaður flokks-
ins, scm er meðlimur félags-
ins, og meiri hluti sambands-
stjórnar, frcmji það ódæði, að
revna, án fylgis flokksþingsins
og á meðan það situr ckki, að
kljxifa flokkinn og samband-
ið, vcrk þúsur.da vci’kamanna
og alhvarf og af þeim ástæð-
um einum, að fornxáður félags-
ins fylgi fram kröfum þcss og
stefnu um samciningu vcrka-
lýðsflokkanna, i sambands-
stjórn og innan sambandsfé-
laganna? Sér er hver ósvífnin!
Nokkrir menn úr samhands-
stjórn eiga milli þinga að hafa
rétt til að ldjúfa flokkinn og
bannfæra alla þá, senx vinna
eftir vilja síðasta sambands-
þings, umbjóðenda sambands-
stjórnar, að sameiningu verk-
lýðsflokkanna, en fjölmenn-
/ stjórn Félags ungrci jafnaðarmannci:
Guðjón B. Baldvinsson, Ólafur Ólafsson,
Guðný Sigurðardóttir, Svavar Guðjónsson.
1 stjórn Jafnaðarmannafélags Hafnarfjarðcir:
Sigurður Þórólfsson, Böðvar Grímsson, Gísli Sigurðsson.
/ stjórn Jafnaðarmannafélags Reykjavíkur:
Héðinn Valdimarsson, Sigfús Sigurlijartarson,
Sigurbjörn Björnsson.
asli félagsskapurinn í flokkn-
um, senx borið hefir fram þetta
mál, má ekki taka sina afstöðu
og beita sömii samtökum á til-
lögumanninn, ef hann láti ekki
af klofningstilraunum, eins og.
liann í þröngum hóp liefir heitt
fornxann félagsins og fulltrúa
á folkksþinginu! Veikindi Jóns
Baldvinssonar koma þessu
máli lítið við, þau hafa lengi
staðið, en ekki hindrað
„skj aldborgina“ í að beita lion-
um fyrir sér í höggorustu. —
Dænxið um, hvernig Jón Bald-
vinsson mundi liafa getað, á-
samt Kommúnistum, rekið mig
úr Dagshrún, haltrar sannar-
lega, þvi að í fyrsta lagi er eft-
ir að sýna fyrir hvaða afbrot
Dagsbrúnarmenn nxundu liafa
viljað reka nxig, er þeir tóku
afstöðu í þcinx málum gegn
kommúnistum og í öðru lagi
hefir „skjaldborgarfylgið“ í
Dagsbrún, senx liægt væri að
beita, hvernig svo sem málin
lægju fyrir, ekki sýnt sig á að-
alfundi að vera nema 27 at-
kvæði, og þau atkvæði nxundu
aldrei liafa nægt til að reka
mig úr Dagsbrún.
En það er svo fjarri því, að
„skjaldborgin“ láti sér scgjast,
þó að alþýðan i flokknum láti.
í ljós vilja sinn. Þá er næst
reynt að beita blekkingum,
hótunum og kúgun, svo senx
nxeð „brottrekstri“ Jafnaðar-
mannafélags Reykjavíkur, jiar
sem 10 menn „reka“- Alþýðu-
flokkinn í Reykjavík úr
flokknum, eflir að þeir hafa
beitt fyrir sig Ilaraldi Guð-
mundssyni til liðssöfnunai'-
fundar kvöldið fyrir fundinn,
og til sprengingartilrauna í
félaginu, en lent þar, eins og
annarsstaðar, í slórum minni-
hluta hjá flokksnxönnunum.
Allt tal Alþýðublaðsins um
þann fund og nxig í því sam-
bandi er ein blekkingakeðja.
Því er t. d. logið upp, að ég
hafi greitt árgjald fyrir 150-
konuminista, 750 krónur. Eng-
inn einasti kommúnisti hefir
verið mér vitanlega tekinn inrt
í félagið, og ég hefi greitt ár-
gjald fyrir einn einasta mann,
gamlan verkamann og 15 ára
kunningja minn, cr Jxað mig
um skyndilán lil þess, cn aðra
ekki. En viðvíkjandi atkvæða-
magninu í félaginu er fljót-
svarað, að við sameiningar-
mennirnir erum fúsir til þcss
að láta allsherjaratkvæða-
greiðslu fara fram i félaginxt
um þessi mál, þar senx allir,
sem voru fclagsnienn fyrir sið-
asta aðalfund, greiði alkvæði.
svo franíarlega sem meirililuti
cambandsstjórnar lofar að
sælta sig við úrskurð meiri-
hlutans í félaginu og hverfa frá
öllum tilraunum til flokks-
klofnings og ólieiðarlegs áróð-
urs á meirihluta flokksins í
Alþýðublaðinu.
Þá vil eg loks beina þessari
spurningu til skjaldborgarinn-
ar: —
Hvers vegna vill hún ekki
láta komci saman nú þegar eða
í vor flokksþing með nýkjörn-
um fulllrúnm? Vill hún halda
áfram að sprengja flokkinn
og reka menn og félög til
Frh. á 4. síðu.