1. maí - Seyðisfirði - 01.05.1936, Blaðsíða 3

aðstöðu en flestar aðrar þjóðir
af því hvað íramleiðslan er ein-
hæf og iðnaður skammt á veg
kominn.
Þegar þess er gætt, að nauð-
synlegustu auðæfi heimsins þo!a
aðeins stutta geymslu verður það
augum ljóst, að þau verðurstöð-
ugt að endurnýja, og að til þess
þarf látláusa vinnu. Ennfremur
að þessum auðæfum verður að
eyða á meðan þau eru ný, en
til þess þarf réttláta sk'ftingu.
íslendingar stæra sig af al-
þýðumenntun og oft heyrist bæði
í ræðu og riti gjörður saman-
burður á því sviði á okkur og
öðrum þjóðum, og þájafnan því
til sönnunar, að við stöndum þar
fle;tum framar, má og satt vera,
að eitthvað hærri liundraðtala af
íslendingum eigi að heita læsir og
skrifandi, en talið er hjá öðrum
þjóðum.
I öðru lagi mun mega telja
þjóðina sæmilega setta með
menntastofnanir þar sem kostur
er almennrar fræðslu, svo og
sérmenntunar í ýmsum greinum.
En hvernig er nú aðstaða
æskunnar í landinu til þess aö
h< gnýta sér þessa möguleika til
mehntunar og menningar? Áund-
anförnum kieppu- og vandræða-
árum, liefir hagur almennings í
lar.dinu alltaf farið versnandi.
Með ári hverju fækkar þeim for-
eldrum, sem stutt geta börn sín
til nokkurs náms framyfir lög-
Sú skifting verður ekki fram-
kvæmd nema með alþjóðlegu
samstarfi.
Á alþjóðlegu samstarfi veröur
framtíðarmenning heimsins aö
hvíla og það samstarf verður
fyrst og fremst að takast með
alþýðu allra landa.
Hér er líka viðfangsefni fyiir
alþýðuna í þessu landi. Vonandi
tekst henni að leysa það svo, að
hún geti talizt sannur hyrningar-
steinn íslenzkrar menningar.
skipaða barnaskólafræðslu og
sem í fæstum tilfellum nær lengni
en það að sýnaí hyllingum þann
heim sem framgjarn og fróð-
leiksfús unglingshugur þráir. Á
hinu. leitinu eru aftur möguleik-
ar unglinganna til þess aö brjót-
ast áfram af eigin ramleik og
afla sér nokkurrar menningar
og á þann hátt gjöra sig að nýt-
um þegnum í þjóðfélaginu, al-
gjörlega að hverfa úr sögunni.
Alstaðar sverfur atvinnuleysið að,
ef til vill eitthvað misjafnlega fast
í hinum einstöku landshlutum, en
eitt er alstaöar eins, atvinnuleysið,
og gengur alltaf fyrst útyfir æsku-
lýðinn.
En starfsþrá æskunnar lætur
ekki hefta sig, hún viðurkennir
ekki atvinnuleysið, og séu henni
lokaðar leiðir til nytsamra starfa
brýtur hún sér farveg eftir því
sem bezt verbur við komið.
Varla verðursvo litið á íslenzkt
dagblað, að ekki sé þar eln-
r
hverstaöar frétt af óknyttum,
frömdum af unglingum, og um
verður ekki deilt að glæpir með-
al unglinganna fara í vöxt, en af
hverju stafar þetta? Er það af
því, að glæpahneigð fari vaxandi
með þjóðinni? fíg segi, nei. það
stafar að afarmiklu leyti af því,
að fjöldi unglinga á þess engan
kost, fyrir fjárþröng, aö leita til
skólanna og nola tímann til
náms og það stafar af því, aö
alstaðar og alltaf þegar atvinnu-
þröng* er, þá eru unglingarnir
settir hjá með atvinnu, og á þann
hátt meinað að nota kraftana.
Skylt er þó í þessu sambandi
að minnast þeirrar tilraunar, sem
fyrir atbeina alvinnumálaráðherra
Haraldar Guðmundssonar, var
gjörð á síðastliðnum vetr'i. með
skóla fyrir atvinnulausa unglinga
í Reykjavík, Það var áreDanlega
spor í rétta átt. Það er einmitt
rétta aðferðin, að gefa æskunni
kost á því, að vinna fyrirbrauði
sínu samfara því, aö læra eitt-
hvað nýtilegt. Og svo aö end-
ingu þetta: Minnist þess, þér
valdhafar og þér leiðandi og
ráðandi menn í atvinnumálum
þjóðarinnar, að æska, sem er
svelt bæði andiega og líkamlega,
verður aldrei að nýtúm mönnum
og að staifsþrá æskunnar heimt-
ar fullnægjingu, hún heimtar rétt
sinn og fái hún hann ekki með
góðu'. þá mun verra af hljótast.
Það er liættan sem varast þarf,
annars er fraintíð þjóðarinnar f
voöa.
Hrólfur Ingólfsson.
Kröfur
æskunnar.