Ísland - 04.02.1935, Síða 3

4. febrúar 1935.
I S L A N D
3
Húsfreyjurl
Petta er smjðrlíkið, sem gerir matinn Ijúffengan:
/
Happdrætti Háskóla Islands.
Sala hlutamiöa 1935 er byrjuð.
Til 9. febrúar eiga menn forgangs-
rétt að þeim númerum, sem þeir
höfðu í 10. fl. 1934.
Freistið hamingjunnar.
an svellríkum olíukóngum og ör-
óhlutdrægir í málinu, sjá, að
málefninu er spillt af þeim öfl-
um, sem eru að gjöreyðileggja
fjárhag og framtíð íslenzku
þjóðarinnar, flokksofstæki og
fégræðgi hinna ýmsu spyrðu-.
banda innan flokkanna. Það
fer að verða vandfundin su
starfsgrein, að miðstjórnir
flokkanna reyni ekki að breyta
rekstri hennar þannig, að hún
geti fætt sem flest pólitísk skrið-
dýr, gefið af sér bitlinga og
bfein. Ef það tekst, er tilgangin-
um náð, en hagsmunum heildar-
innar er þá skotið ref fyrir rass.
Bændum svo og almenningi er
það ljóst, að samsalan átti að
selja mjólkina í umboðssölu gegn
ákveðnu gjaldi, án þess að úti-
loka nokkra þá einstaklinga frá
sölustarfinu, sem gátu fullnægt
eðlilegum skilyrðum.
Gísli Bjarnason.
Af ávöxtunum o s. frv.
Fjrb. frá síðu 1.
heilli orðinn til vegna aðgjörða
og aðgjörðaleysiá Framsóknar og
annarra flokka, er í kosninga
óráði liafa slegið út slíkum
trompum. Fyrir loforð og for-
tölur Framsóknar, hefur marg-
ur bóndinn eytt um efni fram
og vel það. —- Á hverjum skejl-
ur skuldin? Auðvitað á hið
breiða bak þjóðarinnar; ekki
eru hin syndabognu bök Hrifl-
unga ábyrg fyrir henni, og eitt
er víst, að þeir mundu sverja
hana af sér með þrem fingrum,
ef á þyrfti að halda. — Hvað
og öðrum, er hafa haft afskifti
af málum sveitanna, hefði verið
nær að útvega hinum fátæku ís-
Verið íslendingar!
Kaupið og notið
P
ÁLAFOSS
föt og
ÁLAFOSS
vörur.
Pær eru ódýrastar.
Allt er framleitt hér á landi.
lenzkp ísændum betri, víðtæk-
ari og tryggari markaði fyrir af-
urðir sínar, t. d. setja á stofn
skinnasútunarverksmiðjur og
fatagerð í samhandi við þær,
svo bændur gætu fengið mögu-
leika til að borga af sinni eigin
framleiðslu öll þau gæði, sem
þeir hafa orðið aðnjótandi.
Allir vita, að mörg hundruð þús-
und krónur fara út úr landinu
og úr greipum bænda fyrir að-
keypta skinnavöru, rándýra
pelsa, kápukraga, kvennveski,
hanzka o. fl. o. fl„ sem vel mætti
gera úr íslenzkum skinnum.
t>etta er bara eitt atriði af
mörgum, sem hefði mátt fram-
kvæma, ef tilgangurinn hefði
verið þjóðarheill, en ekki kosn-
inga-brall. Nei, það var hugsað
meir um að eyða verðmætum en
afla þeirra, og því er komið sem
komið er. Bændur landsins eru
orðnir viljalaus verkfæri í hönd-
um ITriflunga og skuldum vafð-
Alþýðttflolcknr er annar þess-
ara flokka, og eru þar ráðandi
mannbroddar, sem þykjast vera
jafnaðarmenn; þar ægir þó sam-
eigum, höltum og heilum, bogn-
um og beinum, ánægðum og óá-
megðum. — En allir hafa. þeir
það sameiginlegt, að vera áhang-
endur marxismans, andstyggi-
legustu og óþjóðlegustu villutrú-
arstefnu, sem til er, og allar
menningarþjóðir eru nú' að reka
af höndum sér. Broddarnir hafa j
hrópað til hinna vinnandi stétta j
í landinu, (hinir hafa mátt
hrópa á þær óvihnandi). Þeir
liafa ekki farið dult með eigin-
hagsmunahugsjón sína. Þeir
hafa gengið kaupum og sölum
eins og húðarjálkur, á þingi og
utan, lifað í vellystingum
praktuglega og safnað ýstru á
kostnað alþýðunnar. Þeir eru
líka margir* í fitugefandi em-
bættum, svo sero bankastjórar
og aðrir stjórar. Eitt af aðal-
vopnum þeirra er verkalýðssam-
tökin. Þeir hafa náð valdi yfir
þeim í von um arð sjálfum sér
til handa og eingöngu í þeim
ásetningi að vinna mar^isman-
um aðdáendur og fórnfærendur.
Því er nú ver, að verkalýðssarm
tökin hafa verið fyrst og fremst
sverð og skjöldur hinnar rúss-
nesku hjarðar hér á landi og
verða það á meðan ofstopafull-
ir marxistar ráða þar lögum og'
ólögum. Verkamönnum og kon-
um hefur verið innblásið, að þau-
væru hin kúgaða stétt og kúgar-
ana, vinnuveitendurna, bæri að
liata. Sérstaklega hafa útgerðar-
aðgjörðarleysið snertir er tekið 't ii eins og Jónas skömmunum.
eitt atriði hér: Þeim Hriflungum
sókn, sem nöur fyrr var hötuö jafnt og íhaldiö),
en er þó enn sú sama Framsókn og veriö hefur.
Nú var bágt til bjargar. Skrumararnir fengu
valda-aðstöðu. Annaðhvort urðu þeir að afhjúpa
innræti sitt og jðta, að þetta heföu veriö kosn-
ingasvik, eins og tíðkast í þingræðislöndum, eða
steypa þjóðinni út í hyldýpi hörmunga þeirra,
sem óhjnkvæmilegar eru, ef þjóðarstarfsemin öll
er »skipulögð« eftir hagsmunakröfu eins flokks
og ráðamanna lians. Pví miður völdu þeir síð'aii
kostinn, . og þvi er komið sem komið er. Þjóðin
er sundruð, máttlaus og viljalaus, stéttastríö,
skammir, lygi og undirferli, blasa við til beggja
handa.
Við skuluni nú líta yfir framkvæmd »skipu-
lagningar«starfsemi samsteypustjórnarinnar. Hún
er þess verð. Hún sýnir svo ljóslega, hvernig
ekkl ú að skipuleggja,, og ennþá ljösara, að á
gniiidvelli þingrieúlsins er ekki luegt að skipu-
lcgg.in þ.ióðarliúskapinn.
Að snúa »Faðir-vorinu« upp á andskotann er
hvorki fagur né göfgandi siður. Slík er þó nieö-
ferð allra mála á þingi. Par er velferðarmálum
og nauðsynjakröfum þjððarinnar eytt með stétta-
hatri og persónulegum SKÖmmum. Á þeirri sam-
komu stendur allt á höfði, nema það, sem hel/.t
skyldi, sem sé-þingmennirnir sjálfir. Og eftiv
Jiessa meðferð á málunum varð svo »skipulag;<
stjórnarinnar til, stjórninni og samkomunni sam-
boðið. Hér er ekki tími til að rekja þann glæpa-
feril nákvæmlega, en þar er að vísu hvað öðru
líkt. pll þeirra störf, allt þeirra skipulag sama
soramarkinu brennt, miðandi allt að því, að
þeirra flokkur, ekki einu sinni 'þeirra fylgis-
menn, heldur aðeins flokkskllkan og hennar vild-
armenn, hagnist á því. Hagnaðarskattur þeirra
er tekinn . af þrælpfndri þjóðinni, sem þurfti
hjálpar með, enn ekki nýrra álagna.
Skipulagning síldarsölunnar endaði þannig, að
nokkrir auðnuleyningjar, ■ með réttu pólitlsku
eyrnamarki, voru settir til eftirlits yfir síldar-
útflytjendur, sem höfðu margra ára reynslú aö
baki og sýndu það, að þeir voru menn til að koma
vöru sinni á markað, þó margt mætti að þeim
finna. En allir þeir annmarkar, sem á voru, bæði
með réttan hluta -veiðimanna af ágóða aflans
og markaðsörðugleikar, eru ■ að mestu óleystir
nema það, sem útgerðarmenn höfðu fram meö
harðfylgi slnu gegn ríkisstjórninni.
Svo kom skipulagning fisksölunnar. Meðan á
henni stóð varð þingið -óvenjulega snarbrjálað,
þar var rifizt um, hvort heldur Alliýðuflokkur-
inn eða Kveldúlfur ættu að hafa einkasöluna á
fiskinum. Um nauösyn einokunar var enginn á-
greiningur, aðeins hvor skuli njóta. Eins og
fyrir fram var ákveðið er Héðinn nú orðinn for-
maður Fiskimálanefndar, og einhverja hagsmuna-
von fyrir sig og sína útgerð - fram yfir þá
eðlilegu hefur ólafur Thors fengið, því hann
er steinþagnaður. Nýjar álögur voru lagðar á
útgerðina, þenna þrautpínda atvinnuveg, sem rek-
inn er á sryðsköfum -og mannd^'ip.sbollunx. (ó.
Th.). Rlkisstjórnin hefur leyft sér að stela 5
kr. af hverju skippundi fiskjar, og ætlar svo • af
náð sinni að pipkka eina jnilljón króna af sjáv-
arútveginum ti.1 .markaðsleita. öll þessi mikla
hjálp, sem gumað er af, að útgerðinni sé veitt.
er ekki utanaökomandi, heldur ber útgerðin
hana sjálf á sinum bognu heröum, og
hefur Svo til viðbótar fengið einokunarnefndina
ofan á allt, sem fyrir er. ■ »Skipulagið« hefur þvi
einu áorkaö: að rýra vilja-viðleitni sjömanna og
útgerðarmanna og að gera útlitið verra með sölu
og ef til vill þarf ný útgjöld, til mútugjafa til
erlendra fiskkaupenda, þegar nýir aðiljar taka
við. —
Slíkt mun alltaf endurtaká -sig á meðan at-
vinnufyrirtækjum er stjórnað meö hag einstakra
manna eða stéttaflokka fyrir augum hvort
heldur fyrir þeim ráða Héðinn eða ólafur Thórs.
»Skipulagning« kjötsölunnar er sariia ómyndin.
Stórt skrifstofubákn, bitlingar fyrir vildarmenn,
frelsisafnám framleiðenda, verðhækkun fyrir
neytendur og verðjöfnunargjald, sem bændur
verða að borga, því hækkunin hrekkur ekki tii
að bera kostnaðinn af nefnda- og fulltrúafargan-
inu. En mesta svívirðingin er, að afgangur verð-
jöfnunlfrgjaldsihs skuli ganga til að greiða hall-
an á bezta kjötinu, sem flutt er út og í mörgum
tilfellum sént óselt upp aftur, á sama tíma og
kjöt af lömbum og rollum er selt innanlands
með hækkuðu verði. Hverjum gagnar slík
»skipulagning«? •
Mjólkursölu»skipulagningin« er með sama sniði.
Par eru skrifstofur, nefnðir og verðjöfnunargjald,
lögregluvörður til að hafa eftirlit með »bann-
vörunni« á vegunum til Reykjavíkur. Og inn I
mjólkurmálið tókst að-draga brauðsöluna og gefa
Alþýðuflokknum einkasölu á brauðum. Einnig
tókst að auka atvinnuleysi afgreiðslustúlkna að
miklum mun og skapa almenna óánægju meðal
kaupenda út af frámunalegu sleifarlagi á útsend-
ingu mjólkur, handvagnar (úrelt flutningatæki)
komu í stað bíla, sem áður voru, og húsmæður
og aðrir, sem kvörtuðu, kallaðir einu nafni þeim
verstu fúkyrðum, sem íslenzk tunga á tib íhalds-
menn og skríll.
Pessi skipulagning átti að gera kraftaverk eftir
sögn og kröfum Alþýðublaðsins. Mjólkin átti að'
lækka í verði til neytenda niður í 35 aura, og
bændur áttu-að græða meira en lækkuninni nam.
En kraftaverkið mistókst, eins og oft kemur fyrir
lélega loddara einum eyri var hent í hvorn
aðilja, upphæð, sem nemur um tveim krónum