Afturelding - 01.01.1938, Síða 2

4FTURELDING.
AFTURELDING
lcemur iít annan hvorn mánuð og' verður 70—80
i'ður á ári. -— Árgangurinn kostar 1,25 og greiðist
fyvirfram. Borga má með ónotuðum ísl. frímerkjum.
Veið í Vesturheimi 50 cents og á Norðurlöndum 1,50
— I lausasölu kostar blaðið 25 aura hvert eintak.
Ritstjórar: Erie Ericson ng Ásminidur Eiríksson.
Ritstjórn og- afgreiðsla: Hverfisgölu -14, Reykjavik
PrentSDi. Jóns Helgasonar.
lega og þjóðar hans. Við sögðum honum, að margir
bæðu fyrir þeim, og allir sannkristnir iandar okk
ar elskuðu hann og virtu. Pjóðhöfoinginn þakkaói
fyrir hluttekningu og’ fyrirbaenir og bað okkur fyr-
ir fymefnda kveðju.
Við vottuðum honum. gleði okkar yfir því, að
liann hefði verið biðjandi þjóðarleiðtogi, og þetta
gæti enginn tekið frá honum. »Já, við erum krist-
in þjóð, við höfum ekki áreitt aðra, en undir þeim
kringumstæðum, ,sem voru fyrir hendi, getðum við
það, sem í okkar valdi stóð fyrir land okkar«. Við
kváðum það sorg fyrir okkur, sem fram hefði far-
iö, og reyndum að afsaka það meö því, að Evrópu
menn í heild sinni væru ekki kristnir, en aöeims
nokkrir einstaklingar. Við minntum hann á biblíu-
frásöguna. um hinn fyrsta kristna hirðmann frá
Abessiniu, sem las úr Guðs orði: »Eins og sauður
var hann til slátrunar leiddur«. CJt frá þessu orði
booaði Filippus hirðmanninum fagnaðarerindið um
Jesúm.. Þegar við beindum orðum okkar að keis-
aranum, sögðum vió: »Það finnst elinn, sem áður
hefir haft ,sá.ra!ri reynslu. Það er Jesús, Kristur,
sem var brott vísað af sinni eigin þjóð, þess vegna
getur hann huggað«. Þjóðhöíðinginn var hræróur.
»Orð yðar hafa þau áhrif á mig, að m.ér finnst
þið vera vinir mínir, en undir þeim kringumstxð-
um sem. ég er, finnast ekki margir einlægir vinir«.
Við höfðum. með okkur Nýja testamenti á. móður-
máli hans. Við kváðumst vita, aö hann ætti Bibl-
íu, og að hann elskaði hana. En við hefðum ekki
fundið aðra hæfilegri gjöf, sem minningu. »Þar
,sem þið gefið hana í einlægni, tek ég móti henni í
einlægnk, sagði hann. »Það er bezta bók heims-
ins«. Við höfðum valið texta frá Post. 8. Þetta lík-
aði honum vel. Hann spurði, hvort við hefðum
verið í Abessiníu. Því urðum við að svara neitandi,
því mióur. Frá, Finniandi höfðum við með okkur
nokkra »kauhava«knífa. Við höfðum ekki hug-aó
okkur að nota þá við þetta tækifæri, en við gerð-‘
umst, nú svo djörf að rétta, þjcðhöföineýanum tvo,
sem kveðju frá hinu fjarlæga landi okkar, Finn-
landi, þar sem beðið var fyriir honum. Hann þakk-
aði og tók við gjöfinni. Svo gaf hann bendingu og
sagði nokkur orð við einn af mönnum sínum. Mað-
urinn hvarf en kom aítur meó tvo hringa, sern
okkur virtust líta út eins og látúnshr ngar. Túlk-
urinn sagði að þjóðhöfðinginn vildi gefa, okkur
þessa gjöf. Að vísu væri gjöfin ekki stór, og hann
gæfi han,a því ekki vegna verðmætis hennar, held-
ur til þess að við skyldum muna eftir að b ðja fyr-
ir honum.. Svo rétti hann okkur hringana, sem við
tókum við með mikilli gleði. Þakkarorð okkar voru
fátæk, samanborið við það, sem hiæröi sig í hjört-
um okkar. Einnig gaf þjóðhöfðinginn, okkur nafn
sitt, ritað með eigin hendi. Ot.i fyrir biðu menn
eítir samtali. Það var nýársdagur Abessiniu, og'
ræðismenn komu með blóm. Með hrærðum hjörtum
kvöddum við þjóðhöfðingja-nn, sem, var niðurbrot-
inn af sorg. En mdnninguna um hinar vinsamlegu
viðtökur geymum við í hugum, okkar. Við snerum
þaðan með ákveðnari ásetningi en, nokkru sinni
fyrlr, að bera hann og þjóð hans fram fyrir há,-
stól náóarinnar. Þegar við komum út spurðum við
túlkinn urn hringana. »Þeir eru hreint gull írá
Abessiniu. Keisarinn, valdi þessa gjöf, vegna þess
a.ð gullið er orsök þess, að Mussolini lagði landið
undir sig«. Og þegar hann benti á gullið, sagði
hann: »Þetta er okka,r versti óvinur, ,sá sem er
upphaf að óhammgju okkar«. Oið þjóðhö ðingjans
höfðu J>ó mest áhrif á okkur. »Hvetjið þá, að þeir
haldi áfram. að biðja fyrir okkur«. Þessi kveð.ia
hans minnir okkur á hinn, gamla spádóm í Sálmi
68:32. »Bláland færir Guði gjatir hröðum hönd-
um«. Lengi hafa áhugasamir brautryðjendur, und-
ir ofsóknum, skygnst eftir fyllingu Jiessara orða,
og fyrir margt, sært hjarta hefir þetta orð verið
eins og' vonarstjarna. Nú rætist það fyrir augum
okkar. Fremstu menn landsins eru hinir fyrstu að
leita hins lifandi Guðs. Því á þessum neyðartímum
sjá þeir betur en nokkru sinni fyrr, hve þuríandi
þeir eru fyrir Guð. Svo það er ekki sagt út í blá-
inn, að Blálendingar (þ. e. Abessiniumenn) séu
meðal þeirra, sem fæddir eru í Zion, Sálm. 87:2.
Drottinn framkvæmir ráð sitt, á óútreiknanlegan
hátt fyrir okkur. Hróp þessarar þjóðar ætti að
vekja Guðs fólk tjl að rétta út biðjandi hendur,
ekki aðeins fyrir þessari þjóð, heldur einnig fyrir
þeim fjölda svertingja, er þrá sannleika og frelsis-
vissu. Margar þjóðir eru upplýstari, en þrátt fyrir
2