Afturelding - 01.01.1938, Blaðsíða 9

.AFTURELDING
Seinna hefir hún oft og mörgum. sinnum sat> t: »ílg
fékk ást á honum viö fyrsta aug'natillit«.
Við hugsuðum um máliö og báðum til þess aö
vita vilja Drottins. Þegar við komumi til tJrvira
réöu trúboðarnir þar okkur frá að taka drenginn.
Þrátt fyrir það gat kona mín ekki fengið hann
úr huga sér. Það var stöðug rödd í hjarta hennar,
sem eins og sagði: »Taktu hann, taktu hann«. Á
leiðinni heim hittum við aftur föður Immanúels,
og komum okkur saman um, að hann skyldi senda
hann til trúboðsstöðvar okka,r. Svo skyldum við
sjá til, hvernig gengi. Margir mánuðir liðu, án þess
að drengurinn kæmi, og við voii-um farin að ssetta
ckkur við, að föðurnum hefði snúist hugur.
Mikil var því undrun okkar, er við dag nokk-
lun sjáum feðgana komna inn. á trúboðsstöðina. Viö
höfðum einmitt þá mjög annríkt. »Ja, nú kem ég
með Immanúek, sagði faðirinn. Allir heimamenn
icomu nú til þess að skoða »undrið«. Faðirinn .hafði
meðferðis ofurlitla tösku með fötum drengsins.
Hann vildi undirskrifa samning þess efnis, að við
mættum eiga Immanúel. En það sinn fannst okk-
ur ábyrgðin of stór til þess, að við gætum tekið
tjlboði hans. Daginn eftir fór hann aftur áleiðis
til Luvungi.
Nú spyr ef til vill einhver sem svo: »En hvaða
ástæðu hafði þessi maður til að gefa ykkur dreng-
inn?« Jú, hann langaði svo til, að drengurinn sinn
eignaðist gott heimili. Hann vildi líka varðveita
hann frá áhrifum Arabaur.a í Luvungi. Þar að
auki vissi hann, að við mundum veita honum kristi-
legt uppeldi. »Þið megið gera úr honum kristni-
boða, ef þið viljið«, sagði hann, »en látiö hann íyrir
alla muni ekki komast í hendur hinna kaþólsku,
þvi þá mundi ég he.dur taka hann aitur«.
Rétt áður en þetta gerðist heyrði Immanúel
greinilega, er hann var einn á gangi úti, rödd,
sem endurtók hvað eftir annað orðið »Jesús«. Hann
var ennþá í Luvungi. Hefir hann seinna sagt okk-
ur frá því. Hann hafði aldrei á æfi sinni heyrt
þetta nafn, og hann skildi það ekki. »Nú þar á
móti«, segir Immanúel, »skil ég allt saman«, og
þá brosir hann yfir allt andlitið.
Þegar faðir Immanúels kvaddi okkur fór dreng-
urinn að hágráta, og þegar ég fylgidi föðurnum á
leið frá trúboðsstöðinni, grét einnig hann svo sárt,
að það var átakanlegt að sjá hann. »Þér skuluð
fara til baka«, sagði hann, »ég- vál helst vera ein-
samall«. Svo fór hann. Ég horfði á eftir honum,
bar til hann hvarf og byrjaði að ganga upp bratt-
an fjallsveginn. Það voru sjálfsagt þung spor —
ef til vill einhver þvngstu sporin í öllu lífi hans.
Eftir marga klukkutíma hætti Immanúel loks
að gráta. Auðvitað var hann ókunnugur okkur.
og við honum. Nokkra daga fór hann einföium
hryggui- í bragðL Stundum saman stóð hann einn
úti í horni, það leit. út. f.vrir, að ha,n,n ta>ri í þung-
urn þönkunum. ■> Frh.
Hann vann 24 stundir
Dag nokkurn heimsótti ég ungan verzlunarstjóra
á skrifstofu hans. Eins og vanalega hafði hann
mikið að gera. »Gerið svo vel að sitja eitt augna-
blik, þá skal ég afgreiða yður«, sagði hann. »Þér
vinnið mikið«, sagði ég. »Hve margar stundir vinn-
ið þér á da,g?« »24«, svaraði hann brosandi. Hann
sá, að ég varð undrandi, og bætir við: »Hér vinn
ég 10—12 tíma. Hinn hluta sólarhringsins vinn ég
meðal andfætinga? minna«. »Þet,ta skil ég ekki«.
»Þá skal ég útskýra þetta betur«, sagöi han.n alúö-
lega. »Þegar ég var unglingur, var ég gripinn af
miklum, ábuga, fyrir triiboðsstarfinu. Ég ákvað að
fara til Kína og starfa þar ao útbreiðslu náðarboð-
skapa'rinsi, þegar ég hefói aldur til. En faðir minn
do, áður en þessi ósk mín uppfylltist og verzlun
hans var í þvi ástandi, að aðeins sá, sem hafði per-
sónulegan áhuga, gat reist hana við. Lífsskilyrói
méður minnar og yngri systkina voru hád viðhaldi
verzlunarinnar, s.vo ég var neyddur til að vera
’neima. En þótt ég ekki gæti farið sjálfur, ákvað
ég að hafa þá staðgöngumann á trúboðsakrinum.
Ég kosta því innfæddan starfsmann í Kína«. Síö-
an tók hann niður slitið landakort af suöurhluta
Kína, benti á ákveðinn stað og sagði: »Hér starfar
fnlltrúi minn og hefir myndað söfnuö og byggt
skóla. Hann vinnui' meðan ég sef. Á þann hátt vinn
ég 24 stundir fyrir Drottinn minn og Frelsara«.
Notar þú í þjónustu Drottins það, sem þú hefir
milli handa?
FÍLÁDELFÍUSÖFNUÐURINN Hverfisg. 44 Rvík.
hefir samkomur á þessum tímum:
Á sunnudögum kl. 31/* e. m. Sunnudagaskóli,
kl. 5 og 81/,, opinberar samkomur.
Á þriðjudögum kl. 872 Biblíulestur.
Á fimmtudögum kl. 872 opinber samkoma.
9