Afturelding - 01.03.1938, Síða 5

AFTURELDING
frelsaði mig', gekk ég yfir í hinn annan hóp. En
trátt rak ég mig á þann þröskula, ,sem heitir »skírn
hinna trúuðu« samkvæmt Guðs orði og úthelling
Heilags Anda. Fór ég því að biðja Guð um að
hjálpa mér yfir, svo að ganga mín með honum
mætti halda áfram en ekki standa í stað. Og Guöi
se lof og dýrð. Hann gaf mér tækifæri til að ganga
niður í skírnarlaugina með Jesú eftir að hafa játað
trú mína á Jesúm Krist, eins og gert var á hinum
fyrstu tímum kristninnar. Þá veitti hann rnér
einnig hina dýrmætu gjöf Andans. Hallelúja! Svo
ótrauður vil ég nú halda áfram með þeimi, sem
byggja allt á. fyrirheitum Drottins og öruggir bíða
eftir að kallið frá himninum hljómi, og þeir verði
fluttir inn í hina himnesku dýrð-
Bibííulegskírn: - ■>.
Jesús slcírist af Jcliannesi, í Jórdan. »En Jó-
hannes skírði líka í Ainon náiægt við Salem, því
að þar var mikið vatn«. Jóh. 3: 23.
»En er Jesíis var skírður sté Hann jafnskjótt
upp úr vatninu; og sjá, himnamir opnuðust fyrir
IJonum, og Hann sá Guðs Anda stíga ofan eins
og díifu og koma yfir Hann«. Matt. 3: 16.
»Gjörið iðnm og sérhver yðar láti skírast í nafni
Jesú Krísts til fyrírgefningar synda yðar, og þér
mwiuð öðlast gjóf Heilags Anda«. Post. 2: 38.
1 hvaða hóp ert þú? Ert þú með þeim, sem
byggja allt á fyrirheitum Drottins og eru reiðu-
búnir að mæta Kristi, hvenær sem er? eða ertu
annarsstaöar? ö, ger þú þig þá reiðubúinn að mæta
Guði. Kom til Jesú, eins og þú ert, og hann mun
i’relsa þig. S. B. V.
if ríMómi (lýrðar Drottins.
Eftir Jósef Hultén.
Hátt, stefnir Páll hugsunum sínum og óskum,
sér og trúarsystkinum sínum til handa. Hann læt-
ur sér ekki nægja mola, sem falla frá borði hins
ríka, og álítur ekki heldur, að aðrir trúaðir þurfi
að gera það. En þótt hann sé sendiboði í böndum,
án ytri heiðursviðurkenningar, er hann sér þess
meðvitandi — með fullri djörfung — að hann er
málsvari Drottins. Bundinn á líkamanum, en. frjáls
í andanum beygði hinn aldraði postuli kné fyrir
sínum himneska Föður, og biður að fullkomnun
kraftar og náðir gefist Efesussöfnuðinunu Með hví-
likri fullvissu og djörfung framkvæmir hann ekki
bænastarf sitt. Fangelsisveggir og bönd gátu ekki
skilið hann frá þeim fjölda af Guðsbörnum, sem
hann bað fyrir. Iiann vissi, að bréf hans ættu að
fullkomna mikilvægt starf, en fram yfir allt varo-
veitti hann bænina, og notaði hana þess vegna með
svo mikilli kostgæfni.
Til síns himneska Föður beinir postulinn bæn
sinni. Hann lítur yfir hina takmarkuðu möguleika
Guðs barna og lyítir augum sínuni. og hjarta til
hæða. Þar mætir hann í augum Föðurins kærleika
hans og þrá eftir að gefa. Hvílíka gjöf gaf Jesús
okkur, þegar hann kenndi okkur að segja FAÐiít.
Og hve fljótt eftirfylgjendur hans lærðu að nota
þetta orð, sjáum við af bæn Páls. Orð han,s hafa
hlotið að láta ókunnuglega í eyrum heiðingjanna,.
Þeir voru ekki vanir að umgangast, sína guði svo
einlæglega. En Páll kenndi þeim og vill einnig
kenna okkur, að festa augu okkar í barnslegri ein-
lægni á Drottinn. Gefur það okkur ekki dýrðlega
fullvissu um bænheyrslu, að Guð vill vera okkar
Faðir. Jarðneskur faðir gefur börnum sínum oft
meira en þau biðja um. Hve miklu fremur gefur
ekki hinn himneski Faðir börnum sínum. Barna-
hópur hans er stór, en Hann er Faðir fremur öll-
um öðrum á himni og jörðu, og okkur er skylt að
minnast þess, þegar við biðjum. Páll biður líka um
ósegjanlega mikið, að Guð skuli gefa þessum söfn-
uði af ríkdómi dýrðar sinnar. Sá Guð, sem Páll til-
bað, hafði ótakmarkað vald og ómetanlegan rík-
dóm. Kristur var milligöngumaðurinn í öllum á-
formum Guðs. Þess vegna bjó öll fylling guðdóms-
ins í honum. Allt of oft er reynsla og bænheyrsla
annara mælikvarða fyrir þeim blessunum, sem við
17