Afturelding - 01.03.1938, Blaðsíða 9

iAFTURELDING
Blóðsporin í hjarninu.
Efiir Ásmund Eiríksson.
Maðar nokk.ur, og- tveir synir hans, tóJf og- tíu ára
gamlir, voru að kindaleituim í brattri fjallshlíð um
hávetur í miklu hörsli. Að skammri stun.du, eftir
að faðirinn hafði sent þá eitthvað frá sér, heyrði
hann skerandi hljóð frá þeim. Þegar hann kom á
vettvang, sá hann sér til mikillar skelfingar, að
þeir höfðu farið út á hjarnbreiðu eina inikla, og
hrapað lengi, unz þeir á næsitum óskiljanlegan hátt
böfðu stöðvast á lítilli nibbu, er sitóð upp úr hjarn-
breiðunni. Neðan við þá hélt svellhörð fönnir. á-
fram fram af háum gínandi hömrum. Þegar faðir-
inn kom í betra kallfæri við þá, kölluðu þeir til
hans, að hvert, augnablik væri þeirra síðasta, því
þeir væru orðnir svo þreyttir í höndunum að halda
sér. »Hvert augnablik!« Það var næg frýjun föð-
urhjartanu. Hann slær hæl sínum með alefii í
hjarnið, svo markaði undan. Hann reiðir fót sinn á.
ný — og ,ái ný. Hjarnið var ógurlega hart, en hann
tók ekki svo mikið eftir því. »Hvert augnablik!«
Þetta var hugsunin, ,sem yfirstté allan líkamlegan
sársauka. Skórinn. var þegar trosnaður á hælnum
— sokkarnir einnig. Hvað var þetta? Blóð í hæl-
farinu? Nei, hann sá ekkert nema syni sína, heyrði
ekkert nema þetta eina: »Hvert augnablik«. Hann
sló hjarnið fyrirstöðulítið sundur með hinu, lifandi
— blóðuga íshöggi. Hana, þar þreif hann í þá báða
með heljarafli. »Stígið nú nákvæmlega í sporin mín
til baka, því ég skal marka þau næg'ilega djúp fyr-
ir ykkur«. Iiann gerði það líka — að marka spor-
in nægilega djúp, og blóðið rann út í snjóinn og
litaði hann rauðan. Sveinarnir stigu í hin logblóð-
ugu spor föðursins og sáu skinn og holdtætlur
verða eftir í hælfarinu — hér og þar. En nú kom
það, sem ekki skyldi. Þegar Iaeir nálguðust uroina
annars vegar, fannst öðrum sveinanna, hann ekki
þurfa lengur á blóðsporum! föður síns að halda.
Hann hleypur upp úr sporunum og ætlar sér að
hlaupa í urðina, en missir fótanna og fellur á
brjóstið í, urðina, með örkumla afleiðingum fyrir
alla æfina. Hinn sveinninn aftur á móti fylgdi
sporum föður síns, unz blóðið í því síðasta rann
út. í, rauða fjallshlíðina.
Frásaga þessi hefir mörgum sinnum komið í
huga minn, semi glöggt dæmi upp á andlegan sann-
leika.
Við mennirnir vorumi sem sveinarnir staddir á
heljarþremi glötunarinnar. En á réttu augnabliki
kom HANN, sem markaði okkur blðsporin í hjarn-
ið. — og hann gerði það einmitt með hæl sínum.
»... það skal merja höfuð þitt, og þú skalt, merja
hæl þess«. Af nokkuð á, þriðja hundrað beinum,
semi finnast í mannslíkamanum, er hælbeinið talið
sterkasta beinið. En jafnvel það marðist — klofn-
aöi undan nagla krossins — þegar Jesús hjó okk-
ur frelsissporin í hjarn útskúfunarinnar.,
»Stígið nákvæmlega í sporin mín«, sagði faðir-
inn við sveinana. »Eylg þú mér!« segir Jesús.
Hvernig hefir þú gert það? — Nákvæmlega?
Sérðu ekki Guðs börn skipa, sér í tvær allsherjar
sveitir, er hvor um sig fyllir út í framkomu svein-
anna? Sveinarnir tóku í. fyrstu sömu sporin báðir.
Það hið sama gera öll Guðs börn líka. Við viljum
öll frelsast frá glötunarhömrunum, þegar Guðs
Andi hefir sýnt, okkur hvílíkt hálmstrá það er,
sem við höldum í. Það er ekki spurt um annað en
blóðspor Krists í endurlausn lians. Taktu svo eftir
hugsanagangi sveinanna! Strax og anna,r þeirra er
sloppinn úr mestu hættunni, fer hann að horfa
í kringuim: sig. »Þarna er auð fjallshlíðin. Ég þarf
sjálfsagt, ekki að fylgja blóðsporunum! lengur. Nú
get ég vel hlaupiö upp á mínar eigin spýtur«, hugs-
ar hann með sér. Og hann hleypur, en hrasar með
æfilöngum afleiðingum. — Fyllir þú út, í þessa
fyrirmynd? — Hinn sveinninn aftur á móti horfir
á. blóðsporin. Hjarta hans fyllist hluttekningu með
þeim siársauka, sem hvert nýtt spor eykur föður
hans. Hann sér blóðið renna, snjórinn litast. Þetta
tek.ur hann slíkum áhrifum,, að ekkert annað kemst
að í hjarta hans. Hvert nýtt spor undan blóðugum
hæli föður hans verður honurn ný áminning til
hans! »Ha,nn gerði það allt fyrir mig«. Þess vegna
vansæmir hann ekkert sporanna, — hann helgar
þau öll og vígir með hollustubundinni hlýðni. —
Fyllir þú út í þes'sa fyrirmynd? —
I alvöru spurt: Hvorn sveinanna átt þú að fyrir-
mynd, — þú, sem ert Guðs barn og lest þessar
linur? Profaðu þig sjálfan. Prófaðu þig samkvæmt
Guðs orði. Þar eru blóðsporin mörkuð í hjarnið
af Frelsara þínum. Rek þa,u frá byrjun. Sjá, hann
dó fyrir þig, — svo ber þér að deyj.a heiminum. —
Hefir þú gert, það? — Hann skírðist í Jórdan, —
svot ber þér og að skírast niðurdýfingarskírn. —
Hefir þú gert það? — Hann skírðist Heilögum
Anda, — svo ber þér að skírast Andanum. (Matt.
3, 16. Post. 2, 1—4). — Hefir þú fengið hann? —
Ilann elskaði söfnuðinn og lagði sjálfan sig í söl-
21