Afturelding - 01.11.1938, Síða 4

AFTURELDING,
Fótatak Drottins
Litla Elsa, María, lauk upp stóru auguuum sín-
um og greip með báðum höndum, um rúmstokkinn
á rúminu. Hvaða dagur var í dag? Ekki hátíóis-
dagur, ekki afmælisdagurinn .hennar, en — jú,
nú mundi hún þaö, — amma ætlaði að koma. Ekki
til þess að vera einn dag eða tvo, nei, mamme,
sagöi, að hún ætlaði að búa í húsinu hjá þeim, af
því að afi væri dáinn. Hún haföi séð hann lagöan
í djúpa gröf og mikið af yndislegum blómum með
honum. En henni fannst þetta svo sorglegt, að
hún grét, og íaldi andlitið í stóra, svarta pilsinu
ömmu sinnar. En nú var hann uppi I himninum
hjá. Jesú — þar var engin nótt, englarnir voru
þar einnig, yndislega hvítir með stóra vængi og
-----»Nei, Els,a María, ertu vöknuð?« Mamma
hennar stóð við rumið í hvítum kirtli. Hún hafði
verið að hjálpa pabba, hann var læknir, og hjálp-
aði þeim, sem veikir voru, að þeir yrðu heilbrigðir.
Stundum gat hann það ekki, og það þótti honum
leitt, og þegar sjúklingarnir clóu, sagði amma, að
það væri Guðs vilji, en það gat Eis'a María ekki
skilið, en hún var nú aðeins fimm ára.
Það var hávaði og umgangur í stigunum, ókunn-
ugir menn báru inn stóra kassa og húsgögn frá
bílnum', sem stóð úti. Elsu Maríu var harölega fyr-
irboðið að vera úti á ganginum. Loksins kom
amma og þjónustufólkið hennar. Þær áttu fyrst
að borða miðdegisverð. Það fannst Elsu Maríu að
taka alltof langan tíma, en þegar amma hennar
þurfti svo að taka miðdegishvílrl á eftir, fannst
henni nóg um„ því hún átti að fá að vera með,
þegar amrna færi að setja allt á sinn stað í her-
bergjunum.
Þegar amma hafði lagað til í íbúðinni, gekk
Elsa, María þar um eins og á sínu heimili. Allt var
avo nýtt og svo skemmtilegt. Stólarnir voru hájr,
64
fóðraðir með mjúku flaueli, og hún þurfti að setj-
ast á þá, einn efiir annan. Skemmtilegastur var
ruggustóllinn og svo perlusaumaða sessan — hún
kraup viö legubekkinn og dáðist að henni. Svo var
það mynd af pabba, þegar hann var lítill dreng-
ui með hrokkið hár, og þá mynclin af afa, henni
fannst hann horfa á sig, hvar sem hún var í stof-
unni. En hið yndislegasta var stór bók, skreytt
með gulli, ,sem lá þar. Það var fjölskyldubiblían,
oröið var svo langt, að hún átti erfitt með aö muna
það. Pabbi átti margar stórar bækur, en énga
líka þessari. Amrna ias fyrir hana og útskýrði
myndirnar, og Elsa María hlustaði á meö eftir-
tekt, svo bernskan og ellin mættu þar Frelsar-
anum Jes't Kristi. Þetta var gáta fyrir barnið, en
Guðs An ti hafði leyst hana fyrir gömlu konunni.
Alclrei hafði Elsa María heyrt svo yndislegar sög-
ur. J'abbi og mamma töluðu ekki um það, sent
var í þessari bók.
Amma kenndi henni einnig marga söngva um
Jesúm og himininn. Borðbæn og kvölclbæn var
hún vön að lesa, en þeg,ar hún sá ömmu sína þakka
Guði fyrir matinn, varð hún undrancli; hún áleit,
að aöeins börn gerðu það. IJugsun barnsins er
næm. Hún veitti foreldrumi sínum eftirtekt viö
máltíðirnar. »Lest þú ekki borðbæn, pabbi?«
spurði hún og horfði á þau til skiptisu Hann svar-
aði ekki. Mamma hagræddi pentudúknum og sagði:
»Hann gerir það með sjálfum sér«.
»Ég er svo glöö hvert jólakvöld« hljómaði söng-
urinn. — Hamingjusöm yfir að geta sungió meö
sat Elsa María við hlið ömrnu sinnar í kirkjunni
jólakvöldið. Orgeihljómurinn, söngurinn og stóru
jólatrén, allt þetta fyllti lruga hennar. Þannig hiaut
það að vera í himninum hjá Jesú og afa hennar.
Hún skildi ekki næsta mikið af því, sem prestur-
inn sagði, því hún hafði komið auga á mynd, sem
hékk bak við jólatréð, það var Jesús á krossinum.
Undan kransinum á enni hans runnu stórir blóð-
dropar. Hrædd þrýsti hún sér að ömmu sinni og
lét aftur augun, hún gægðist eftir myndinni á
ný, en grúfði sig svo niður. Svo kom svefninn,
og þegar hún vaknaði aftur, var henni orðið kalt.
Jóladaginn varð Elsa, María að liggja í rúminu.
Henni var illt í höfðinu, og hitagljái var í augum
hennar. Stundum fékk hún köldu, svo hún skalí.
Næstu daga versnaði henni. Gamlárskvöld var á,-
standið alvarlegt. Annar læknir var sóttur, en
hann hristi aðeins höfuðið. — Móöirin sat við rúm-
ið, föl eftir næturvökurnar. Elsa María lá með