Afturelding - 01.11.1938, Qupperneq 10

AFTURELDÍNG,
Asaka ekki Gnð
»Allt, sem Faðirinn gefur mér, mun koma til
mín, og þann, sem til mín kemur, mun ég alls ekki
burt reka. — Jóh. 6: 37. — »Allt, sem Faðirinn
gefur mér, mun koma til mín«, segir Jesús. »Þeir
voru þínir, og þú gafst mér þá«» segir hann einnig
við Föðurinn í sinni fögru bæn. Það voru læri-
sveinarnir, sem Guð Faðirinn hafði gefið Synin-
um. Jesús gerði ekkert af sjálfum sér, en það var
Faðirinn, sem gerði verk sín. Jesús kom í heim-
inn að vilja, Föðurins og til að gera vilja hans.
Hann hafði þá ekki útvalið lærisveinana eftir sín-
um geðþótta, heidur samkvæmt vilja Föðurins.
Hann hafði útvalið þá af heiminum. Það er að
segja: Þeir voru Guðs, og Guð gaf honum þá.
Hann útvaldi það, sem Guðs var. Hann bað fyrir
þeim, fyrir heiminum bað hann ekki. ,1 á, hann baö
fyrir öllum þeim, sem myndu tnáa á nafn hans
fyrir orð þeirra. En hinir urðu að eiga sigf því
fyrir heiminum bað hann ekki, en þeir skyldu þó
fá að he.vra orð hans'. Það er því ekki komiö undir
þeim, sem vill, eöa þeim, sem hleypur, heldur Quöi,
sem miskunnar. Þú munt þá vilja segj,a: »Hvað
er hann þá að ásaka framar, því hver getur staö-
ið gegn vilja hans?« Kæri vinur, hefir þú aldrei
athugað, hverjum Guð miskunnar eða hverjir
frelsast? »Sá, sem heyrir Föðurinn og lærir, sá
kemur til mín«, segir Jesús. Er það s,vo Guði að
kenna, þótt þú glatizt? Eða varst það þú, sem
daufheyrðist, þegar hann kallaði? Heyrðir þú ekki
Föðurinn og lærðir því ekki? Guð hefir sagt: »Sá,
sem trúir á Soninn hefir lífið, en sá, sem óhlýðr,-
azt Syninum, hefir ekki lífið, heldur varir reiði
Guðs yfir honum. Það, sem Guð vill, er, að við
trúum á Soninn, Jesúm Krist, og lifum fyrir hann,
því Guð vill ekkj að nokkur syndari glatizt, held-
ur að hann snúi sér og lifi.
Kjarni fagnaöarerindisins er, að Guð hefir geí-
ið Soninn, til þess að hver, sem trúir á IiANN
glatizt ekki, heldur hafi eilíft líf. En svo margir
vilja ekki heyra um Soninn, heldur hneykslast á
boðskapnum um hann. Þeir heyra ekki Föðurinn
og læra því ekki.
SHkir menn komast aldrei til þekkingar á sann-
leikanum, því þeir vilja ekki heyra; um Soninn, þó
er þ:ið boðskapur Guðs. »Sá, sem heyrir Föðurinn
og lærir, sá kemur til mín«, segir Jesús. Ásaka því
ekki Guð, heldur athuga, þú, hvernig þú heyrir.
J. S. J.
Sven Karlsen:
Voru hinir fyrstu menn gáfaðir?
Þeir, sem trúa framþróunarkenningunni segja
nei. En biblían segir hið gagnstæða. Að sönnu vertí-
ur maður að viðurkenna, að margir nútimamenn
hafa aflað sér mikillar þekkingar og auðgað gáí-
ur sínar. En sú þekking er að mestu leyti ávöxtur
af gáfum annara manna. Eins og hlekkir í langri
órofakeðju hafa þeir stöðugt, byggt ofan á reynslu
þeirra, sem á undan voru gengnir.
En þannig var ekki með Adam og hina fyrstu
menn. Meðal annars sýnir það, að Adam var eng-
inn heimskingi, að Guð fól honum að gefa dýrun-
um nöfn. Og Guð vildi sjá, hvað hann nefndi þau,
og hvert það heiti, sem maðurinn gæfi hinum lif-
andi skepnum, skyldi vera, nafn þeirra,«. (I. Mós.
2, 19.—20.). Eftir engan mann stendur eins mikiö
óbreytt og Adam.
Það er bersýnilegt, að Adam var undramaður að
gáfum. Ilann var fullkominn, sem maður getur
verið, og gaf íullkomin nöfn. Fallið var hræðilegt,
en enginn getur talið það heimskulegt að gera sér
skýlur af fíkjuviðarblöðum. Aparnir, sem eru hið
stöðuga umtalsefni framþróunarkenningarinnar,
eru enn ekki komnir það langt eftir 6000 ár. Þeir
ferðast enn í dag meöal trjánna, án þess að gera
sér flíkur af fíkjuviðarblöðum, eöa nokkru öðru
efni. Guð hafði ekkert út á hugmynd Adams aö
setja, en aðeins endurbætti hana, með því að gera
þeim skinnkirtla (I. Mós. 3, 31.). Því næst gerð-
ist Adam jarðyrkjumaður, og án efa hefir honurn
farist það vel, því bæði Kain og Abel, synir hans,
fetuðu í fótspor föðursins. Seinna byggir Kain
borg. Hefir þeirri hugmynd verið hafnað? Nei, en
verkið aðeins endurbætt, hugmyndin er frá Kain.
Tónskáld og hljóðfærasmiðir eru einnig nefndir í
I. Mós. 4, 21. 1 22. versi sama kap. mætum við
Tubalkain, sem smíðaði úr kopar og járni alls-
konar áhöld. I 6. kapítula 14. versi lesum við, að
Guð skipar fyrir um smíði á örk. »Gjör þú þér
örk af Goferviði, smáhýsi skalt þú gera í örkinni
og bræða hana biki utan og innan«.
1 11. kap. finnum við Babelsturn, sem, var mik-
ilfengleg bygging. Ef við setjumi okkur Job fyrir
sjónir, þá verðskuldar hann svo margar nafnbæt-
ur, að við, hinir hversdagslegu menn, verðum að
leita fyrir okkur í alfræðibókum, til þess að skiljf.
70