Afturelding - 01.11.1939, Blaðsíða 7

/VF TUKELDING
Hvernig Guð gaf jólamatinn.
Á Þorláksmessukvöld s.at fátækur skósmiður
með konu sinni og' lítilli dóttur í kvistherbergi í
Kaupmannahöfn. Það er mjög kalt, en þó brakar
ekki í eldinum í ofninum. Gluggarúðurnar eru
frosnar. Það finnst ekki biti af brauði eða nokk-
urskonar mat í húsinu hjá þessu fátæka fólki.
Litla stúlkan grætur af löngun í mjólk. Móðirin
endurtekur það, sem hún er oft búin að segja, að
hún skuli fá mjólk undir eins og pabbi hennar sé
búinn að gera við stígvélin, sem hann er með. Aö
lokum sofnaði barnið af þreytu, og móðir henn-
ar háttaði hana og tók föt hennar og lagði þau í
bleyti. Litla stúlkan át.ti ekki nema þennan eina
kjól, og átti að þvo hann, svo að hún væri hrein
og snotur á aðfangadagskvöld.
Húsbóndinn var nú búinn með vinnu sína og fór
að skila skónum. En, æ, hversu gagntekinn af
hryggð var hann ekki, þegar hann hálftíma seinna
kom tómhentur heim. Hanr. hafði glatt sig við að
Allir gerðu sé>: þó grein fyrir því, að þetta gæti
ekki orðið mikið til að byrjn með, en óneitanlega
spor í rétta átt, og samkvrmt biblíulegri kenn-
ingu. Samanber Lúk. 8, l?í., Post. 13, 2.-—3., 14,
25.-26,, 1. Kor. 9, 7.—15., Filip. 4, 10.—20.
Þá var líka rætt um það, að reyna aö hafa vor-
mót, einhversstaðar á Norðurlandi, á næsta vori,
Norðlenzku bræðrunum var falið að athuga mögu-
leika fyrir þessu, en eini’óma ósk kom fram um
það, að þetta, mætti takast.
öm prentun nýrrar sálmabókar var einnig rætt.
En vegna vaxandi dýrtíðar var það ekki talið fram-
kvæmanlegt á þessu ári, að gefa út nýja sálma-
bók, í því formi, sem búið var að álykta, En til að
bjarga málinu nokkuð, var fallist á það, að gefa
út. lítið hefti með nýjum söngvurn. Mætti svo nota
þetta hefti sem viðbætir við sálmabókina, sem við
höfum notað, þangað til svo vel árar, að hægt
verður að gefa út fullkomna bók.
Fleira og fleira var rætt urn, en þykir ekki nauð-
synlegt að geta, um meira hér. Má aðeins bæta því
við, að fullkomin eining og bræðrakærleikur var
ráðandi í hverju rnáli, sem til umræðu kom.
Þakkir frá brjóstum allra stigu upp til Drottins
fyrir þennan uppbyggilega, og blessaöa tíma. I
helgidómi Guðs og fyrir augliti hans byrjaði mót-
ið og þar endaði það líka. Þátttakandi.
fá 3 krónur fyrir verkið, en svo hafði honum verið
sagt, að hann gæti ekki fengið borgað fyr en eftir
hátíðina, Það var ekki hægt að gera neitt annað
en að snúa sér i bæn til hans, sem fæðir fuglana,
og biðja hann að minnast barnanna sinna og gefa
þeim hið daglega brauð. Eftir að þau höfðu beðið,
fóru þau að hátta, og sváfu vært í þeirri von, að
Guð mundi hjálpa.
Næsta morgun vaknaði Karin. og vildi fara að
klæða sig, en um leið fór hún að biðja um mat.
Þegar hún gat ekki fengið neitt, fór hún að gráta
af svengd. Það olli foreldrunum mikillar sorgar,
að heyra barnið gráta og geta ekki gefið því neitt.
Þau ráðfærðu sig hvort við annað, hvað gera skyldi,
til þess. að sefa hungur barnsins. En allt virtist
vera ómögulegt, 1 mikilli neyð kastaði móðirin sér
niður við rúm barnsins, og sagði við Drottin: Ef
þú sendir okkur ekki hjálp, verðum við að deyja
úr hungri, en allt gull og silfur heyrir þér til og
þú getur hjálpað okkur.
I sama augnabliki var barið að dyrum og stúlka
kom inn með körfu, fulla af brauði, sykri, kaffi,
hrísgrjónum, kjöti, kartöflum og rófum og þar að
auki stóra jólaköku; þar voru líka peningar til að
kaupa eldivið, mjólk og rjóma. Nú var allt komið,
sem. veslings fólkið þarfnaðist.
Hvaðan kom, s,vo þessi mikla hjálp? Nú, það var
dálítið einkennilegt, sem hér skal segja frá:
Frú Hansen, sem skósmiðurinn hafði unnið fyr-
ir áður, hafði. dreymt þessa nótt, að hún sæi þessa
fjölskyldu í mikilli neyð, og barnið grátandi eftir
mat. Hún sá i draumnum hinar frosnu gluggarúð-
ur og móðurina, nugga hendurnar af kulda. Þessi
draumur var svo lifa.ndi fyrir henni, að hún vakn-
aði við hann. Þannig dreymdi hana þrisvar sinn-
um, og hún var svo viss um, að það væri Drott-
inn, sem kallaði á hana til að koma þessu að-
þrengda heimili til hjálpar. Þessi göfuga kona var
viljug að hlýða rödd Drottins og sagði: »Já, Guð,
undir eins og það verður dagur, skal ég klæða mig
og senda bjálp«.
Hvílík gleði og fögnuður varð ekki á hinu fá-
tæka heimili! Það er varla hægt að lýsa því. Það
fékk ekki einungis neyðinni afstýrt, en einnig fékk
það að sjá handleiðslu Drottins og fengu að reyna,
að loforð Drottins er áreiðanlegt,,. þar sem hann
segir: »Kallið á mig á degi neyðarinnar, og ég mun
hjálpa þér, og þú skalt vegsama mig«.
Þessi s,ama fjölskylda hefir oft síðan. haft marg-
ar reynslustundir, en eins oft. hefir það séð, að
67