Afturelding - 01.11.1939, Blaðsíða 13

A. F T U K E L D I N G
Biblía hermannsins.
Sjáið hér, hvílíkan, kraft Guðs, orð hefir!
Hið erlénda Brezka Biblíufélag- gefur út blað,
sem heitir »The Bible in the Worlcl«. Úr þessu
blaði er eftirfarandi grein þýdd í norskt blað og
snúið úr því blaði á íslenzku.
Rússneskur hermaður kom með þýzka Biblíu
heim í þorpið, þar sem hann átti heima. Hann
kunni ekki þýzku or gat þar af léiðandi ekki lesið
Biblíuna. Kona hans og móðir réðu honum til að
brenna Biblíuna. en hann vildi ekki gera það.
»Nei«, s.agði hann, »ég hefi séð því líka gleði
Ijóma frá andlitum þeirra, sem lesa bók þessa, að
mig langar ekki til annars meira, en vita, hvað
etendur í henni, sem komið getur svona mikilli
gleði til léiðar hjá þeim, sem lesa ha.na«.
Hann gekk tii bæjarskrifstofunnar og baö einn
og annan, sem þar voru, að lesa fyrir sig úr bók
inni, en enginn fékkst til. þess. Loks greip hann
til þess örþrifa ráðs, að hann féll á kné fyrir fram-
an skrifborð fors.tjórans og bað: »ö, Guð, fólk seg-
ir, að ég sé heimskingi, en ég þarfnast þess að fá
að vita, hvað það er, sem stendur í bók þessari. Ég
hrópa, til þín, að þú sendir mér einhvern, sem get-
ur lesið fyrir mig í bókinni«.
Eftir þetta gekk hann heim til fo’jn. Um miðja
næstu nótt vaknaði hann, við þaö, að einhver draj)
á svefnherbergisdyr hans. Hann rak heldur en
ekki í furðu, þegar hann sá, að þar var kominn
bæjarritari ráðgtjórnarinnar. »Ég heyrði bæn yð-
ar í dag'«, sagði hann, »og hefi ekki getað sofn-
að í nótt. Hingað er ég kominn, til! þess að lesa
’fyrir yöur í bókinni, sem þér voruð með«.
Eins. og Nikódemus kom hann um nótt, vegna
ótta við kunningja sína. Bókin var lesin kvöld eft-
ir kvöld, ýmist á .heimili hermannsins eða hjá em-
bættismanninujn. Pessu hélt áfram þangað til al-
menningur komst að því, að bæjarritarinn væri
farinn að lesa Biblíuna, Hann var þá óðara sett-
ur frá stöðu sinni. »Nú«, s.agði hann, »get ég les-
ið bókina bæði nótt og dag«. Fólk kom, að, til þess
að heyra fagnaðarIjodskap bókarinnar, eitt kvöld-
ið kom um 60 manns. Pegar verið var að lesa upp
úr Biblíunni þetta kvöld, féll Guðs Andi allt í einu
yfir fólkið, með þeirri rannsakandi alvöru, að allir,
sem einn hófu bænaákall! til Guðs, játuðu syndir
SÍnar og báðu um náð. Flestir öðluðust. frið og gleði
fyrir trúna á Jesúm Krist, án ]>ess þó að nokkur
legði Orðið út fyrir þá.- Vakningar-bylgja þessi
breiddist meira og meira út. Eftir tvo mánuði var
það 250 manns, sem viðurkenndi trú sína opinber-
lega, fyrir einfaldan upplestur úr »Bibliu her-
mannsins«.
Ef við getum trúað því, að Guð láti allt verða
okkur til blessunar, þá liggur heimurinn sigrað-
ur> við fœtur okkar.
Litla munaðarlausa stúlkan.
En er hann gekk fram og til baka í garðinum,
þá lá lítil stúlka í hvítum náttkjól á bæn við hlið
fóstru sinnar og bað: »ö, kæri Guð, leiddu. Tómas
aftur heim, lát hann ekki vera týnda soninn leng'-
ur. Leiddu hann aftur mjög fljótt heim, og viltu
ekki vera svo góður, að leiða, alla týnda syni, sem
hafa farið fra þér, heim aftur, fyrir Jesú.nafns
sakir. Amen!«
Margar komu ti! lávarðsáns og buðu honum, að
líta eftir Millí litlu, en hann neitaði öllum slíkum
tilboðum. Hann sagði við þær, að stúlkan væri
ánægð með fóstru, sína, og' hann vildi ekki, að hún
væri með hinum og þessum börnum, og hún þurfi
ekki að fara í skóla fyrr en eftir nokkur ár. Þannig
var Millí látin vera ein, án annara barna. En marg-
ir hristu höfuðið og sögðu: »Þetta er leiðinlegt fyr-
ir barnið, en það er ekki von, að Edvarð geti lát-
ið undan, hann, sem er svo einþykkur«.
En barnið var ekki óhamingjusamt. Þegar dag-
arnir fóru að styttast, svo hún gat ekki verið eins
mikið úti, lá hún á tígrisdýrsfeldi við arininn t-ím-
unum saman og lék sér við hundinn og talaði við
hann um alla hluti.
Stundum fann lávarðurinn hana uppi á glugga-
brettinu í forsalnum með andlitið þrýst að glerinu.
Eitt, kvöld í novembermánuði fann hann hana þar
og sagði, að hún mætti ekki vera þarna, því það
væri of kalt, hún ætti að vera í herberginu sínu.
»Mér er ekki kalt«, svaraði hún. »Það er ekk-
ert gaman að vera þar, því fóstra mín, kveikir á
lampa og dregur g'luggatjöldin fyrir, og þá get, ég
ekki séð annað en veggina, loftið og' mvndirnar,
og það er ég búin að sjá á hverjum degi«.
»En hvað sérð þú hér í myrkrinu?«
»Jú, komdu hingað, þá skal ég sýna þér nokk-
uð. Farðu frá, Fritz, svo frændi geti setið hér.
Sjáðu, hve margt maður getur séð hér. Mér finnst
gaman að horfa út í heiminn, — finnst. þér það
ekki?«
73