Afturelding - 01.06.1947, Blaðsíða 9

AFTURELDING
Sigurm. Einarsson, Rv.
laust. En, ungi vinur, þótt þú liafir æskuþrek en vanti eldinn, þá máttu vila að sjötugt
öldurmennið, sem á brennandi lijarta fyrir Guðsríki, verður hæfara en þú á flestum
sviðum í verki Drottins.
En liefir æska Krists, almennt, lieyrt herútboð Guðs til sín, og skilið, að það er
með það eins og náðarkallið, að það er stílaö upp á daginn í dag en ekki morgundag-
inn? I dag ef þér lieyrið hans raust. — Hvað verða það þá margir, sem svara með orð-
um Jesaja spámanns: Hér er ég, send þú mig. Guð gefi að þeir verði margir, jafnt með-
al yngri sem eldri.
Einhverjir liafa spurt, livernig sumarstarfinu verði hagað í þetta skipti. Ekki er enn
farið að skipuleggja það, en útlit er fyrir að hægt verði að leggja eins mikla á-
lierzlu á það, og ef til vill enn meiri en síðastliðið sumar. Það
er líka markmiðið. Biðjum um leiðbeiningu í þessu þýðingar-
mikla máli, biðjum um möguleika, biðjum um fórnfýsi. Síðan
tökum við ákvarðanir, þegar við mætumst á sumarmótinu á Sauð-
árkróki 22. júní næst komandi. Á. E.
(Myndaröðin er eflir aldri, á livorri síðunni fyrir sig.)
Sigur'öur Réíursson, Hj.
Kr. Reykdal, Skrók.
ist lifandi trú á Jesúm
Krist, sem Frelsara
sinn. Síðan varð
læknirinn, sem var
heittrúaður maður,
sálusorgari sjúklings
síns og leiddi hann
að fótskör Frelsarans.
Eftir fremur stuttan
tíma fór Frakkinn
heim til lands síns aftur, sem nýr maður,
fullkomlega heilbrigður á anda sál og
líkama.
Kristin æska, hvar í flokki sem þú stend-
ur, sérðu hlutverk þitt? Og við kristnir
nienn allir, yfir höfuð, sjáum við í raun
og veru hlutverk okkar? Sjáum við og
skiljum, að leiðin til að bjarga og lijálpa
mönnunum, er að mæta þeim í sorg þeirra,
þjáningum og vonleysi? Næmur, gagnkvæm-
ur skilningur á kjörum hins þjáða og týnda
er oftast einasta smyrslið, sem sefað getur þjáningar hans, þang-
að til honum fæðist hin lifandi trú, er varpar sér í gegnumstungn-
ar hendur Frelsarans. — Lítil stúlka, 5 eða 6 ára, heyrði talað
um konu, sem var í mikilli sorg. Hún segir við móður sína:
Ég skal fara og hugga hana. Barn, hvernig heldurðu að þú get-
ir það! svaraði móðirin. Jú, ég vef bara örmum mínum um liáls
liennar og græt með henni. Svar barnsins, svo einfalt sem það er,
sýnir okkur á Ijósan og skýran hátt þann veg, er Jesús sagð*
að lægi að mannshjartanu — eða sagði liann ekki: Grátið með
grátendum? Og ef við förum eins og barnið, með tvær hend-
ur tóinar, en svo fullt lijarta af samúð að augun geti ekki leynt
því, þá mun starf okkar hera sama árangur og vitnisburður enska læknisins við hinn
sjúka Frakka.
Hin kristna æska.ætti að íliuga það vel,að orðin í Davíðs sálmi 110, 3, eru orð dags
ins í dag fremur en nokkru sinni fyrr. Þau hljóða svo: Þjóð þín kemur sjálfboða á her
ilegi þínum: í lielgu skrauti morgunroðanskemur dögg æskuliös þíns til þín. — llér
er’ talað um herdag Drottins. Það dylst engum kristnum manni, að Guð og óvinurinn,
ljós og myrkur, eiga í hernaði í dag. Og það sem Guð hiður um og þarfnast, er ekki
kyrrstöðukristnir menn, lieldur bardagakristnir, það er að segja vitnisburðarkristnir menn.
Heilsteyptur kristindómur og æskuþróttur er hvað öðru líkt og fer vel saman. Það
er Jiví engin tilviljun, að í sama versi og talað er um herdag Guðs, fær kristin æska
herútboð. Er það ekki vegna Jiess, að Guð væntir mestra framtaka af lienni? Tvímæla-
Uppskerusálmur
Guðs akrar livítir eru nú, Svo út í starfið gakk í trú! Kom
fljótt, Guðs barn, í flokk með þeim, sein færa hveitibundin heim.
Lát ekkert megna’ að aftra þér En aðeins trúr mót Guði ver.
Þótt komið virðist haustsins húm I hlöðu
Drottins enn er rúm.
Kór: 0, Það vantar akurmenn, Akrar Drott-
ins híða. Ef ei þan "■að út Jiú ferð Ótal sálir
líða. Tíminn líður frá þér fljótt, Far Jni áð-
ur kemur nótt. Óðum flýr, óðum flýr, upp-
skerunnar tíð!
Sjá, liversu vindur liaustsins lilær, Með
hretum sífellt öxin slær. Og vetrar nálgast
öflin æ, Það er í liættu sérhvert fræ. Senn
vefur héla sérhvert strá, Sumarsins hlómst-
ur falla í dá. Margt
dýrðlegt fræ Jió dafni
fljótt, Það deyr á
fyrstu liélunótt.
I,ausleg þýðing
J ónas J akobsson
I.ag: Segertoner 178.
No. 4 í („Söngvar
Drottni til dýrðar“).
Jóhann 1‘álsson, Ak.
É'
Ásgr. Stefánsson, Ak.
41