Alþýðublað Hafnarfjarðar - 20.01.1962, Page 4

4
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
Heiðursvarði
hafnfirzkra sjómanna
í tilefni fimmtíu ára afmælis
Hafnarfjarðarkaupstaðar 1. júní
1958 ákvað Bæjarstjórn Hafnar-
fjarðar að heiðra hafnfirzka
sjómannastétt fyrir liinn mikla
og sérstæða þátt hennar í upp-
byggingu kaupstaðarins til heið-
urs og viðurkenningar. I þessu
augnamiði var ákveðið að efna
til hugmyndasamkeppni meðal
íslenzkra listamanna, með þeim
skilyrðum er sérstök dómnefnd
setti.
Dómnefndin var skipuð eft-
irtöldum mönnum: Birni Th.
Björnssyni, listfræðingi,, Eiríki
Smith, listmálara, Friðþjófi
Sigurðssyni, mælingarmanni,
Valgarði Thoroddsen, yfirverk-
fræðingi og Friðriki Á. Hjör-
leifssyni, sjómanni. Heimilt var
að veita verðlaun samtals 50.-
000.00 kr. er skiptast þannig:
1. verðlaun kr. 30.000.00, 2. verð
laun kr. 15.000.00 og 3. verð-
laun kr. 5.000.00.
Dómnefndinni bárust 6 til-
Iögur og hlaut tillaga Þorkels
G. Guðmundssonar arkitekts,
Melhaga 17, Reykjavík 1. verð-
laun, tillaga Guðmundar Elías-
sonar myndhöggvara, Njálsgötu
94, Reykjavík 2. verðlaun og til-
laga Gerðar Helgadóttur mynd-
höggvara, París 3. verðlaun.
Það var skrítin en skemmti-
leg tilviljun, þegar það kom í
ljós, að listamaðurinn, sem öll
dómnefndin var sammála að
veita 1. verðlaun, fyrir beztu
tillöguna, var tengdasonur Guð-
mundar heitins Gissurarsonar,
fyrrverandi forseta bæjarstjórn-
ar Hafnarfjarðar. En síðasta
verk Guðmundar heitins í langri
og gifturíkri þjónustu við Hafn-
arfjarðarbæ var einmitt að stýra
þeim hátíðafundi bæjarstjórnar-
innar, sem samþykkti að efna
til þessarar hugmyndasam-
keppni. Þorkell er giftur Mar-
grétu Guðmundsdóttur og búa
þau í Reykjavík. Þau eiga þrjú
börn, tvær dætur og einn son.
Sonurinn fæddist sama dag og
Þorkeli barst í hendur tilkynn-
ingin um úrslit hugmyndasam-
keppninnar. Hamingjan brosti
því hýrt til ungu hjónanna að
Melhaga 17 þann daginn.
- Fjárhagsáætlun UafnarSjarðar
(Framhald af áðu 2)
ítrekar fyrri áskoranir sínar til
Alþingis um að samþykkt verði
lagaákvæði um landsútsvör,
þannig að afnumið verði hið
óviðunandi misrétti, sem nú rík-
ir um tekjuöflun hinna einstöku
sveitarfélaga og með því stuðl-
að að því, að þau geti lagt út-
svör á eftir sama útsvarsstiga.“
Þessi tillaga var samþykkt af
öllum bæjarfulltrúunum. Bæjar-
fulltrúar Sjálfstæðisflokksins
samþykktu þessa tillögu og hafa
nú loksins með því viðurkennt
misréttið milli Reykjavíkur og
annarra sveitarfélaga til útsvars-
tekna. Þeir samþykkja áskorun-
ina á Alþingi um landsútsvör,
þar sem beint er sagt að þá fyrst
þegar landsútsvör séu komin á,
sé hægt að leggja útsvör á bæj-
arbúa eftir sömu reglum og í
Reykjavík. Misréttið sé slíkt.
fundi með tillögu um að leggja
á útsvörin á sama liátt og gert
yrði í Reykjavík. Slíkur var
loddaraleikur þeirra á bæjar-
stjórnarfundinum. Slíkt ofur-
kapp lögðu þeir á þetta sýn-
ingaratriði sitt, að þeir gættu
þess ekki einu sinni að orða til-
lögu sína svo, að hún bryti ekki
í bág við landslög og varð því
forseti bæjarstjórnar að
henni frá.
visa
AÆTLUNARBUSKAPUR
Hinar myndarlegu fram-
kvæmdir bæjarins í varanlegri
gatnagerð á sl. ári, virðast loks
hafa vakið athygli bæjarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins, því að á
þessum fundi báru þeir fram
tillögu um að gerð yrði nokk-
urra ára framkvæmdaáætlun
um varanlega gatnagerð í bæn-
um. Já, öðru vísi mér áður brá.
Hins vegar koma þeir á sama1 Einu sinni átti áætlunarbúskap-
GLÆSILEGUR VARÐBERGSFUNDtR
^ Fundurinn var hinn gagnlegasti
og fór hið bezta fram
Síðastliðinn þriðjudag hélt Varðberg, félag ungra áhugamanna
um vestræna samvinnu, fund í Bæjarbíó. Fundurinn var mjög
fjölsóttur, og er gizkað á, að þar hafi ekki verið undir 500
manns. Kommúnistar liöfðu smalað á fundinn af ákafa miklum
bæði í Reykjavík og Kópavogi. Þrátt fyrir hinn mikla hamagang
þeirra við að teyma kommúnista úr Reykjavík og Kópavogi á
fundinn, voru þeir þó í minnihluta. Þess má geta, að mjög fáir
hafnfirzkir kommúnistar voru á fundinum, og styður það vissu-
lega þá skoðun, að raðir kommúnista í Hafnarfirði þynnast nú
óðum.
Allt klapplið Æskulýðsfylk-
ingarinnar í Reykjavík var mætt
á fundinn, og er líða tók á
fundinn mátti sjá svitann
renna af því aumingja fólki í
stríðum straumum, og það
nudda sér um hendur á eftir af
sársauka eftir mikla áreynslu.
Þar, sem kommarnir voru í
minnihluta, en þeir vildu láta
líta svo út, að lið þeirra væri
ekki eins fámennt og raun var
á, skipuðu foringjarnir klapplið-
inu að taka á sínu ítrasta, sem
hafði þær afleiðingar, sem að
ofan getur.
Fundurinn hófst kl. 9. Um-
ræðiefni var Island og vestræn
samvinna. Framsögumenn voru
þeir Björgvin Guðmundsson,
fréttastjóri, Heimir Hannesson,
stud. jur/ og Þór Vilhjálmsson,
lögfræðingur. Fluttu þeir allir
mjög greinargóðar og ítarlegar
ræður, sem fengu hinar beztu
undirtektir hjá fundarmönnum.
Af fulltrúum lýðræðisflokk-
anna tóku til máls: Hrafnkell
Ásgeirsson, stud. jur., Þorgrím-
ur Halldórsson, raffræðingur,
Þórir Sæmundsson, form. F.U.J.,
Árni Grétar Finnsson, form.
Stefnis, Ragnar Magnússon,
prentari, Sigurður Þorsteinsson,
bankamaður, og Matthías Á.
Mathiesen, alþm.
Af hálfu andmælenda vest-
rænnar samvinnu töluðu: Ei-
ríkur Pálsson, skattstjóri, og
kommúnistarnir Jónas Árnason,
rith., Gísli Gunnarsson, kennari,
Björn Þorsteinsson, sagnfr.,
Ragnar Arnalds, stud. jur. og
Markús Þorsteinsson, skipstjóri.
Það er auðséð, að Varðberg
á miklu fylgi að fagna meðal
Hafnfirðinga, og að flestir Ilafn-
firðingar gera sér grein fyrir, að
samtaða Islands með hinum
vestrænu lýðræðisþjóðum og að-
ild landsins að Atlantshafsbanda
Iaginu er bezta tryggingin fyrir
sjálfstæði þjóðarinnar. Eftir
þennan fund sáu bæjarbúar enn
betur en áður, live skefjalaus
áróður kommúnista er fyrir hina
kommúnistisku valdhafa í
Moskvu, og þá sérstaklega í
ræðum þeirra Gísla Gunnars-
sonar og Björns Þorsteinssonar.
Fundarritari var Jóhannes
Sölvason úr stjórn Varðbergs,
en fundarstjóri Guðmundur H.
Garðarsson., formaður Varð-
bergs. I upphafi fundar lýsti
fundarstjóri því yfir, að fundir
félagsins væru aðeins umræðu-
fundir, og væru því aldrei sam-
þykktar tillögur á þeim. Þess
vegna var tillögu, sem borin var
fram á fundinum, vísað frá.
Fundurinn var skemmtilegur
og sýndi vel, hve fleipuryrðí
kommúnista máttu sín lítils
gegn hinum rökfasta málflutn-
ingi Varðbergsmanna.
Hafnfirðingum skal bent á,
að í næsta tölublaði Raddar
æskunnar verður ræðum fram-
sögumanna gerð nánari skil.
urinn ekki upp á pallborðið hjá
íhaldinu. En allt er einu sinni
fyrst og svo er um þetta. Til-
lögunni var vel tekið og vísað
til bæjarráðs.
LÆRDÓMSRÍKUR FUNDUR
Þessi fundur bæjarstjórnarinnar
var að mörgu leyti lærdómsrík-
ur. Á honum kom berlega í ljós
uppbyggingarstefna og ábyrgð
bæjarstjórnarmeirihlutans og
einnig lýðskrum og ábyrgðar-
Ieysi Sjálfstæðisflokksins hér.
Verður þeim málum hverju fyr-
ir sig gerð ítarlegri skil hér í
blaðinu síðar.
llingað er póstur og sími fluttur. Lengi voru Hafnfirðingar húnir að þrá J>etla hús, en ekki kom skriður á málið
f'jrr en Emil Jónsson var póst- og símamálaráðherra og ákvað hygginguna. Mijndin var tekin í sumar, Jiegar
verið var að undirhúa breikkun Slrandgötunnar.
Enn með brögðin sín
Atkvæðatap Sjálfstæðisflokksins liér í bænum virðist fara
mjög í taugarnar á íhaldinu. Kann það engin svör við því
hvar tap flokksins í síðustu kosningum hefur verið, ef ekki
hér í Hafnarfirði. Alþýðublað Hafnarfjarðar vill ekki vera
með neinar getsakir í annars garð. Þes's vegna spurði það
Hamar, hvar 475 atkvæða tap Sjálfstæðisflokksins í Reykja-
neskjördæmi árið 1959 hefði verið, ef ekki að mestum
hluta hér í Hafnarfirði. Það leið meira en mánuður og
Hamar leitaði um kjördæmið, eins og að saumnál, hvar
annars staðar tapið gæti verið. Og rétt fyrir jólin gafst hann
upp á að finna atkvæðatapi Sjálfstæðisflokksins í Reykja-
neskjördæmi annan stað en Hafnarfjörð.
Alþýðublað Hafnarfjarðar spurði líka um leið, hvar at-
kvæðaaukning Alþýðuflokksins í þessum kosningum (rúm
300 atkvæði) hefði verið að mestum hluta, ef ekki hér í
Hafnarfirði. Enn þrautleitaði Hamar um kjördæmið, hvar
sennilegasta aukning Alþýðuflokksins hefði verið og fann
ekki annan stað líklegri en Hafnarfjörð.
Þessi leit sannfærði hina langþreyttu leitarmenn íhalds-
ins, að fylgið er að hrynja af flokknum. Þeir sáu, að það
væri vel sloppið hjá Sjálfstæðisflokknum, ef hann heldur
í sína fjóra bæjarfulltrúa í komandi kosningum. Þetta þótti
þeim að vísu ískyggileg niðurstaða. En þó fannst þeim
hún ekki sú versta. Hitt þótti þeim miklu miður, að jafn-
framt fundu þeir að atkvæðaaukning Alþýðuflokksins hafði
að miklum hluta átt sér stað hér í Hafnarfirði. Og þýðir
það, að Alþýðuflokkurinn er á góðri leið að endurheimta
meirihluta sinn í bæjarstjórn Hafnarfjarðar.
Og það er það, sem íhaldið óttast mest. Það veit að lireinn
meirihluti Alþýðuflokksins er hið mesta áfall, sem Sjálf-
stæðisflokkurinn hér í bæ gæti orðið fyrir. Ihaldið vill þvi
ekki hinn eina möguleika fyrir hreinum meirihluta í bæjar-
stjóm. Það vilja hins vegar margir Hafnfirðingar og þeir
geta bugað íhaldsviljann, ef þeir vilja.
En hvernig brást Hamar við, þegar honum varð þetta
Ijóst. Sýndi hann þann heiðarleika að viðurkenna þesSa
staðreynd? Sýndi hann þá ábyrgð að hefja heiðarlega mál-
efnalega baráttu til þess að reyna að hefta lnun flokksins?
Nei, öðru nær. Þeir helguðu sig kjörorðinu „engin ábyxgð
bara brögð“ og hrópuðu: „Víst erum við stærsti flokkur-
inn í bænum !!!“
Hafnfirðingar heyrðu tómahljóðið og vonleysið í þessu
örvæntingarópi Hamais.