Heimilisblaðið - 01.09.1894, Blaðsíða 5

HEIMILISBLAÐIÐ.
85
stangli, eða heflr verið til skamms tíma. En ófögnuður þessi
er að færast út.
Þessi nýja pest er t. d. komin upp í Danmörku fyrir
nokkru. Þar var til skamms tíma ekki siður, að kvennfólk
neytti áfengis nema lítils háttar í samkvæmum, í mesta »hófi«,
sem kallað er. Á almennum veitingastöðum sást kvennfólk
sjaldan sem aldrei neyta annars eu kaffl eða sjókóiaðe eða
einhvers óáfengs drykkjar af öðru tagi. Nú er orðið, að
kunnugra sögn, t. d. í Khöfn, fullt af heldra kvennfólki á
slikum stöðum, sem drekkur bjór, konjak o. fl., og — reykir
með. Það gerir það eða gerði framan af með miklu yfirlæti
og remhingi, skoðaði það sýnilega eins og mikilmennsku af
sjer, — alveg eins og ungir piltar, er þeir fara fyrst að hera
við að reykja og drekka.
Það er heldra fólkið, sem byrjað heflr á þessu í Dan-
mörku, alveg eins og á Englandi. En vitaskuld kemur almúg-
inn á eptir von bráðara.
Frá Danmörku heflr nú pest þessi færzt til Norvegs fyrst
og fremst. Þar er nú farið að kvarta yfir þeim ósóma í blöð-
um, drykkjuskap kvennfólks á almennum veitinga- og skemmti-
stöðum.
Og því mun spáð hafa verið fyrir nokkru, að »hjálendan«
Dana norður við heimskautsbauginn, landið okkar, mundi
þurfa að »dependera af þeim dönsku« í þessu sem öðru, og
að hjer mundi sú hin illa danska nemast skjótt. Það liefði
þá eitthvað nýrra við borið, ef vjer hefðum eigi tekið hið
bráðasta upp þann ósið, sem ýmsa aðra eptir Dönum. Vjer
erum, eins og kunnugt er, seinni að taka upp það sem gott
má af þeim læra, mikið og margt.
Það er ekki trútt um, að pestin þessi,'sem hjer um ræðir, sje
farin að gera dálítið vart við sig hjerna í höfuðstaðnum islenzka
og jafnvel víðar. Hún byrjar lijer eins og í Danmörku
á bjórdrykkju, og — reykingum. En það er ekki nema fyrsta
stöfunin. Það kemur og annað á eptir kraptmeira von bráðara.
Bjórdrykkjan er sem sje hjer, eins og í Danmörku og víðar,
skólinn, barnaskóli drykkjumannaefna. Bjórinn þykir vera
svo notalegur og svalandi og er talinn svo meinlaus, jafnvel
ráðlagður af læknum við taugaveiklun,—eins og »brami« og
»klnalíf8elixír«. En það er eðli áfengisins, að »mikið vill