Heimilisblaðið - 31.10.1894, Blaðsíða 6

94
HEIMILISBLAÐIÐ.
vökum. Því flnnst það þurfa eitthvað til að hressa sig á og
halda sjer vakandi, og ætlar áfengið vera ráðið til þess, af
gömlum heimskuvana manna.
Um það þjóðfjelagsmein heflr hið heimsfræga stórskáld
Björnstjerne Björnson ritað eigi alls fyrir löngu í franskt
tímarit, »iRevue des Revues«. Ámælir hann læknum fyrir, að
þeir skuli láta áminnztan heilsuspillisósið óvíttan. Ef mörg
þúsund læknar hrópuðu þetta allir í einu út um hinn mennt-
aða heim, mundi það lagast, — segir hann. Læknarnir ættu
að hrópa til vor og segja:
»Hverflð aptur til sólarinnar. Liflð með sólunni í því lopti,
er hún hefir endurnært. Ilún er frumlind fjörs og heilsu.
Geislar hennar bana hinum hræðilegu, ósýnilegu meinvættum,
er nefnast bakteríur eða öðrum þess kyns nöfnum. Af sól-
unni fá hugsanir vorar ijós, lit og gleði. Að yfirgefa sólina
— þetta, að gera nótt að degi — grandar heilsu kynslóðar-
innar nærri því eins mikið og áfengið. Hugsýki, efunarsýki
og fölvi þessarar kynslóðar eru börn næturinnar. Hverfið
aptur til sólarinnar«!
Kins og það á eltki að vera.
í brúðkaupinu.
Það er nýbúið að gefa saman hjónin. Boðsgestirnir eru
búnir að óslca þeim til lukku og karlmennirnir hópa sig á
hlaðinu.
Jón frammistöðumaður kemur út með fulla flösku 1 ann-
ari hendi, en stórt staup i hinni. Hann lítur yflr söfnuðinn
heldur borginmannlegur, um leið og hann kallar: »Komið til
mín, piltar; hjerna er hressing. Finnst ykkur hann ekki
kaidur«?
Svo fær nú hver sitt staup, og sumir tvö.
Meðan á þessu stendur, kemur prestur út. Þegar Jón sjer
hann, segir hann : »Takið þjer ekki staup með, prestur góður«?
»0’ jeg veit ekki. Jeg fjekk hressingu inni rjett í þessu;
en það er kalsi; kannske jeg verði með«.
Síðan sýpur prestur staupið út. Þá kallar Jón til ungl-
inga, sem standa fyrir utan mannþyrpinguna, og segir : »Komið
þið líka, drengir, að fá ykkur ofurlítið bragð«.