Good-Templar - 01.09.1900, Page 3

107
verib haldnar, og haía þær verib bæði gagnorðar og fjörugar,
og hegar nú gest-irnir fara aftur til ættjarða sinna, þá munu
þeir eflaust bera í brjósti sér glóðir úr þessu milda áliugabáii,
sem hér er um þessar mundir.
-----------------
Vanatiapnaður.
Orsökin: Alkóhólsnautn föðursins.
í fólagi einu í París, sem fæst við rannsóknir á húðsjúk-
dómum og Syfíiis (Pranzós) sýndi iæknir einn 2 unglinga í vet-
ur, bræður 16 og 14 árn, og voru báðir ákaflega seinþroska.
I fljótu bragði virtist þroskaleysi þeirra staía frá samræðissjúk-
dómi foreldranna, on þau voru Iræði alveg heilbrigð og virtust
aldrei hafa haft þann sjúkdóm, hvorki að erfðum eða á ann-
un hátt.
Annar inna ungu manna var óvenju langur, eftir aldri,
hinn óvenju stuttur, en að öðru ieyti var skapnaðui' þeirra á
borð við það, sem á barnsaldrinum gerist. Kroppurinn var
frámunalega rýr og visinn og útlimirnir að sama skapi og
sköpin vansköpuð á öðrum en lítt vagsin á hinum. Allur líkam-
inn háralaus nerna blákóllurinn; annar hafði tekið fyrstu tönn
14 mánaða gamall, á hinum voru jagslarnir ekki fullvagsnir, en
á báðurn voru tennurnar ósamkynja. Annar fór ekki að ganga
fyr en hann var 15 mánaða, hinn 5 rnánaða gamali.
Til þessa fanst engin orsök með rnóður sveinanna, en þará
móti þótti sennilegt, að in gífurlega alkóhólsnautn föður þeirra
irafi ráðið nrestu unr þetta. Pegar hann var á 13. ári, hafði
hann drukkið 6—10 lítra víns á hverjum degi og romm og
absint að auki. Hann giftist þrítugur og-minkaði þá við sig
vínnautnina svo, að hann drakk ekki meira en */2 lítra víns á
dag. Fyrstu árin sem hann var í hjónabandi var þó alkóhóls-
eitrunin í honum eins og bezt sóst á börmmum sem þá komu
undir, en það voru einmitt sveinamir sem hér segir frá og
hlotið hafa vanskapnaðinn að erfðum frá föður sinum.
En þa.ð einkennilegasta við atvik þetta er það, að hjá
þeim 3 börnum sem síðar fæddust, bar þvi minna á aifr þess-
um því meir sem dróg úr alkóhólseitruninni hjá mann-
inum. 3. barnið er 15 vetra stúlka og' er ekkert við