Muninn - 01.05.1936, Blaðsíða 3

í.'ium nn
3
var "blestr á máii ok málhaltr, en þó örorór
oh máligr, hávaoamaðr x hv‘Ivetna, uppivöðslu
samr ok tillöguillr.
Þá er þar til at taica, at Unxidórr
hröicklaðisic ór feðrasveit sinni, oic tók
þegar fram at ganga hagsæld bænda.
Lagöi hann leið sina til hæjar þess, er
Akureyrr nefnisk. Þar sa hann höli eina
mxkla ok fagra ok stefndi þagat. Var hánum
sagt, at þar rét jarl einn rikjum ok hefði
tekit sveina til uppfræðiugar, ok meour þvx
at Undórr var úkurteiss ok siðlauss gekk
hann í höllina úhoöinn, var hann uppstertr
H U K I N N
1?tgefandi : 1. álfundafélagið "Huginn"
Extnefnd, sem jafnframt er áhyrg ritstjóru
hlaösins:
Halld. Halldórsson
Friðf. ólafsson
Kári Sigurösson
Sigurður Sigurösson
Örlygur Sigurðsson.
ok matti eigi gjörla sjá, hvarr var meira
|litilmenni þeira. En um várxt hjósk Unn-
mjök ok hað jarl ásjár, ok tók hann viö háu-.dórr á hrott úr höllinni ok var litt grát-
Vlm. En er hanu hafói skamrna stund dvalit,
fannsk þat á, at hann var til engra starfa
ftýtr, þvx at haxm var engx verksmíðarmaðr.
Var hánum þvi haldit til hókar, ef gerlegt
þætti at gera úr hánum pokaprest siðar, þvi
at landit var þá uýlega alkristit vorðit er
þetta gerðisk. Hendu menn gaman at hánum i
fyrstu, en hrátt varö hanu úvinsæll, þvi at
hann hélt uppteknum hestti um kvennafar ok
heitti hermifcráku sinni sem ákafligast, svá
at varla nokkur komsk úskaddr úr fclóm henn-
ar. Eignaðisk hann marga fjándmenn ok átti
sökótt löngum. Hafði hann til stuðnings sér
mann þann er Björn hét Björnsson, hann var
hexlagr maðr ok hafði tekit prestsvigslu.
Vegna þessa manns þótti Unndórr alþýðlegri
en áör fyrir sakxr siðferðis.
Svá er sagt þann sjaunda vetr, er Unn-
horr dvaldi í höllinni, at þar kom til hiró-
a-rxnnar þulr sá, er Baldr hét enn sögufróði.
Hann var hrottleitr ok rindilsligr ok liða-
^jótr, litill maðr vexti ok vesælligr, en
hundviss ok enn mesti ráðageróamaðr, hann
var fjölkunnigr ok fór einförum, en var þó
^ensamr. Hann var göngumaðr mikill ok
Vlssi öll tiðendi i jörðu ok á ok kunni
skil allra hluta i lofti ok legi. Hann var
huinn mörgum likamligum iþróttum.
Er á leið vetrxnn hófusk ýfingar millum
þeira Unndórs, ok dró loks til fulls fjánd-
skapar. Þrættu þeir of þat löngum, hvárr
v®ri meiri þeira um viturleik, kvenhylli ok
fleira, ok hældisk þá hvárr um þat, er hán-
'us var helzt vant. Gleitisk Baldr til við
hnndór ok gerði hánum marga hellvisi ok
hafði I flimtingum "em ek eigi upphurðar-
minni um þah, er til kvenmanna heyrir,þóttú
þykisk garprinn meiri" Átti Unndórr hann
^srmikráku sinni ok svá greypiliga, at
^aldr þóttisk sárt leikinn ok lét á móti
koma háðsyrói oic hrigzlanir ok sætti lagi
ut hella hann hnjóósyrðum} þá viróingamenn
keyróu til,
Svá leið vetrinn, at ýmsum veitti hetr,
jxnn. Vxtu vér eigi, hver urðu afdrif hans,
’en þótt vér játim vápnfimi hans ok aflrauna-
jmatt, þnttx jafnan litit mannkaup í hánum.
Luku vér svá sögu þessi .
...
Kristjan Eldjárn.
Annáll vetrarins 1935 - 1936
Framh. af 1. sióu.
Á kaffikvöldi 6. hekkjar flutti próf.
Sigurður Nordal prýðilegt erindi um Oxford.
Svo stóð og 4. hekkur fyriráramótadansleik
skólans. EÍnnig hélt 5. hefckur kveðjukvöld
dimittenda.
Hin árlega skólaJxátið var haldin 2.
marz s.l., að viðstöddu fjölmenni. Voru
þar rsxóur fluttar, söngflokkar sunguj pg
var siðan stiginn dans fram eftir nóttu.
Hátiðin fór hið hezta fram og nutu þátt-
takendur hinnar heztu skemmtunar.
Allt skemmtanalif skólans hefir verió
mjög fjörugt og dans iökaður af kappi.
íþróttir hafa verið stundaðar af all-
miklu kappi i vetur. Exnkum hefir verið
lögð stund á skíðagöngur og aðrar hagnýtar
æfingar i þeirri grein. Og sú nýlunda
varð i sögu skólans( að efnt var til skióa-
sýningar á þálmasunnudag, til ágóða fyrir
"skiðaskálasjóð". SÓtti fjöldi manns sýn-
inguna. Lengst stökk stud. real• Jon Sxg-
urgeirsson frá Helluvaði.
"Glimufélag M. A." starfaci í vetur og
hélt þaó skemmtun til ágóða fyrir hinn
vsmtanlega skiðakofa. Voru þar glimur
sýndar, gamanvisur sungnar og siðan stigxnn
dans.
Formaóur glímufélagsins var stud. art.
Sigurður Bjarnason.
Allir hekkir skólans hafa i vetur hald-
xð aö heiman og gist fjöllin, og hefir þá
stundum verið glatt á hjalla i skioakofun-
um, en slikar ferðir eru hollar og nauðsyn-
legar andlegri og likamlegri velferó. Þaó