Muninn - 01.05.1945, Side 7

MUNINN
39
•ég þar við, að það sé vafamál, að þau
fái nokkru áorkað, svo að gagn verði
.að iðkununum, en ég fyrirgef Tómasi,
jþó að hann misskilji þetta (eða þá að
hann vilji ekki skilja það), því að sök-
um þess að hann fer með ósannindi
á prenti, þá hefur hann líklega ekki
mikið vit í kollinum, að eigin dómi.
JÉg játa það, að ég skil ekki eitt atriði
.hjá Tómasi, þar sem hann segir, að
iþróttamótin séu heilbrigð skemmtun.
Eg segi fyrir mig, að ég minnist
jjess ekki, að mér hafi verið tilkynnt,
eða ég hafi verið spurður álits á því,
að Í.M.A. fengi brúttó-tekjur af einu
leikkvöldi. Þó tel ég mig hafa ástæðu
ct.il að álíta, að ég hafi haft sömu skyld-
.ur og réttindi sem þau skólasystkini
mín, sem unnu að þessu ásamt mér.
Ekki veit ég, hvers konar menn
J>að eiga að vera, sem Tómas álítur,
að hafi ástæðu til að fárast yfir því,
.að ekki séu til íþróttaleikföng, því að
•ekki finnst honurn tilhlýðilegt, að ég
geri það. En ég efast um, að margir
hafi stundað handbolta og blak meira
•en ég síðastliðið vor. Ég tók að vísu
•ekki þátt í neinum mótum. Ég veit fá-
ar skemmtanir heppilegri fyrir nem-
<endur en einmitt handbolta og blak,
>ög þykir mér því mjög leitt, ef ég og
fleiri hafa ekki tækifæri til að iðka
j>að.
Tómas segir, að það sé rangt, að
aðeins hafi verið til einn bolti í vor,
Jjví að samkvæmt upplýsingum Karls
’Guðmundssonar hafi verið til sex leð-
nr. Hvað telja þeir T. Á. og K. G.
holta? Þarf ef til vill ekki annað en
Teimina eina, til þess að þeir telji það
ibolta? En til hvers er að eiga leður, ef
stjórnin tímir ekki að kaupa blöðrur,
-svo að hægt sé að nota þau? Tómas
fullyrðir einnig, að hvorki hafi verið
til boltar hér né í Reykjavík í fyrra.
I»etta eru megnustu ósannindi. Það
fengust boltar hér í fyrravetur, og ekki
getur stjórnin borið því við, að hún
hafi ekki vitað um það, því að ég benti
•einum stjórnarmeðlim á boltana, en
hann kvað enga peninga til að kaupa
J>á fyrir.
Þarna hefur því greinarhöfundur
orðið ber að ósannindum, svo að menn
geta af því séð, hve vönduð greinin er.
KÁRI FRÁ HVOLI:
Stríð.
Það hefir verið valdhafanna draumur,
— og virðist ekki sízt á okkar tíð —
að færa ríkið út, um alllan heiminn,
og af því hafa geisað fjölmörg stríð.
Og til þess voru byggðogborgireyddar
og blóði stökkt á ásýnd hafs og lands,
að geta aukið yfirráðasvæðið
í almættisins nafni og „foriingjans“.
Því voru aftur eyðilagðir sigrar,
sem aldagömlu striti tókst að ná.
Því voru troðin undir fantsins fætur
fjöldans ósk og lífsins vaxtarþrá.
Hvers megna orð og hugsjón þeirra
hrjáðu
í heimi, þar sem réttlætið er smáð,
og það, sem a'lltaf skiptiir mestu máli,
er meira gull og stærri yfirráð?
Og það er tæpast tekið þá til greina,
að til er líka í þessum efnishéim
önnur veröld víðra og merkra ríkja.
Og vizka og þekkingdrottnayfirþeim.
Og þar er auðlegð öllu fegri og betri
og öllu gullli skærrii málm að fá.
Og þar til frama og frægðareraðvinna
og feikilegum sigrum unnt að ná.
Og, til að vinna völd í andans heimi,
það verður líka að heyja örðugt stríð.
En sá er munur þess og hlinna, að það er
til þarfa og bóta öllum heimsins lýð.
YFIRLÝSING
Vegna ummæla „Gríms hins stutta“
í þessu tölublaði Munins, viljum við
undirritaðir.meðstjórnendurTómasar
Árnasonar formanns Í.M.A., taka fram
eftirfarandi:
Við lýsum það hreina fjarstæðu, að
Tómas hafi nokkru sinni ráðstafað
eignum félagsins án samþykkis okkar.
Enn fremur viljum við taka það
fram, að við höfum aldrei orðið þess
einræðisvilja varir hjá Tómasi Árna-
syni, sem drepið er á í áðurnefndri
grein.
Virðingarfyllst,
Sigurjón Jóhannesson.
Ragnar Steinbergsson.
Einar Árnason.
Bragi Friðriksson.
Lokaorð
Með þessu blaði er lokið 17. árgangi
Munins. Ritstjórnin vill ekki láta hjá
líða að þakka öllum, sem lagt hafa
lienni lið á liðnum vetri. Sérstaklega
ber að þakka hr. prentsmiðjustjóra
Sigurði O. Björnssyni og prenturun-
um í Prentverki Odds Björnssonar
fyrir ágæta samvinnu. Þeir hafa ekkert
til sparað að gera blaðið sem bezt úr
garði um allt, er varðaði prentun og
pappír. Er Sigurður mikils hróss verð-
ur fyrir að prenta blaðið á tímum,
þegar svo mikið er að gera, að vart sér
fram úr.
Okkur er það vel ljóst, að blaðið
hefur ekki verið svo vel úr garði gert,
hvað efni varðar, sem æskilegt hefði
verið. Má það furðulegt heita, að skóli,
sem telur yfir 300 nemendur, skuli
ekki geta haldið út litlu mánaðar-
blaði, svo að ekki þurfi að kvarta yfir
efni né frágangi.
Það kemur varla fyrir, að komið sé
með greinar til birtingar. Þvert á móti
verður ritstjórnin að sníkja efniínæst-
um hvern dálk, og veit sá einn, sem
reynir, hversu skemmtilegt verk það
er, og ekki er ætíð feitum hesti að ríða
úr sníkjuferðum þeim.
Á þessu þarf að ráða bót sem fyrst,
ef ekki á að fara svo, að blaðið lognist
von bráðar út af aftur, öllum góðum
nemendum til skammar og skapraun-
ar. Forráðamenn blaðsins á komandi
árum verða að finna leið til þess, að
Muninn verði nemendum Mennta-
skólans á Akureyri til sóma.
Hér skal að lokum bent á leið, sem
hugsazt gæti að gæfi betri árangur en
komið hefur í Ijós undanfarið, en það
er að láta hvern bekk sjá um eitt blað.
Ritstjórnin sæi þá um prentun og
dreifingu blaðsins, en hver bekkur um
efni. Með þessu móti væri hugsanlegt
að skapa samkeppni milli bekkjanna
um að gera blaðið sem bezt úr garði,
og ég hygg, að betri árangur næðist á
þennan hátt en nú hefur náðst.
Gleðilegt sumar og þökk fyrir vet-
urinn!
F. h. ritstjórnar,
Þórir Daníelsson frd Borgum.