Heimilisblaðið - 01.04.1925, Side 2

50
HEIMILISBLAÐIÐ
frá pálmasunnudeginum til páskadagsmorg-
unsins fyrsta, er pær boðuðu hinn upprisna
frelsara.
Því var vikan kölluð dymbilvika eða kyrra-
vikan eða pagnarvikan.
Pað var lík tilfinning sem pá greip fólk, og
nú grípur alpjóð, er hún pykist hafa beðið
einhvern stóran missi eða tjón við eitthvert
óvanalegt slys eða fráfall einhvers mikils met-
ins manns. Alger pögn er bauð um nokkrar
mínútur, öll umferð stöðvuð og hrygðar- og
sorgarblær legst yfir alt.---------—
En getum vér nú ekki enn fundið livöt til
að komast í slíka helga pögn og heilaga kyrð
hið innra á pessari nýbyrjuðu »dymbilviku«.
Eigum vér ekki enn svo mikið af elsku til
Jesú, að pað taki að innstu hjartarótum vor-
um, er við heyrum, hversu hann var hæddur
og píndur vor vegna af grimdarfullum mönn-
um? Alt petta minnir kyrra vikan á. Hún
minnir á, að pá náði syndin og vonzkan sínu
hæsta stigi, er sonur lífsins og ljóssins var
deyddur. En hún minnir líka á, að pá náði
guðlegur kærleikur sínum skýrasta ljóma, er
hann eigi horfði í að fórna einkasyni sínum,
heldur lét hann kveljast og líða til pess að
vér mættum allir frelsast og öðlast lífið. Kær-
leikur Guðs til vor syndugra manna skín allra
skærast frá krossi Krists. Paðan sjáum vér
ljósast, hvað Guð hefir rnikið fyrir oss í söl-
urnar lagt, er hann gaf oss sinn eingetinn
son til pess að hver, sem á hann trúir, ekki
glatist, heldur hafi eilíft líf. . Frá öllu pessu
skýrir dytnbilvikan og að pessu lúta orð Jesú
sjálfs i textanum, er hann segir: ^Pegar eg
verð hafinn frá jörðu, mun eg draga alla til mín«.
Guðspjallamaðurinn segir, að tneð pessuni
orðum hafi Jesú átt við dauða sinn og hverja
pýðingu hann mundi hafa.
Dauði Jesú var alls ekki eins og annara
manna sjálfsögð afleiðing af eigin synd og
pví hverfleikans lögmáli, sem alstaðar ann-
ars gildir í mannheiminum og náttúrunni.
Dauði hans var dauði hins heilaga Guðssonar,
sem aldrei drýgði synd og aldrei voru svik
fundin hjá. Hann var afleiðing af hlýðninni
við kærleika föðursins — fórnina, sem kær-
leikurinn altaf færir og aldrei horfir í til pess
að frelsa pað og draga pað tíl sín, sent hann
práir og elskar.
Pannig hafa trúaðir menn alt af litið á
dattða Jesú og pað samkvæmt hans eigin
orðum. Hann hefir verið peini stærsti og dýrð-
legasti panturinn fyrir kærleika Guðs og hann
mun halda áfram að vera pað til daganna
enda, svo lengi sem kristin kirkja verður til
og menn finna pörf á guðlegri náð og frelsun
og fyrirgefningu á syndum sínum og sekt.
Pví er pessi vika, sem tninnir oss sífelt á
dauða Jesú, heilög kyrðarvika, vel fallin til
að virða fyrir sér kærleika Guðs og elsku til
vor syndugra manna. — Látum oss pá gera
pað, vinir mínir. Látum oss fyllast helgri al-
vöru og kyrð og lotningu fyrir kærleika Guðs.
Látum oss pakka honum fyrir pað, að hann
gaf oss sinn eingetinn son Jesúm Krist og
að hann reyndist hlýðinn kærleiksráðstöfun-
um Guðs í öllu sínu lífi, alt fram í dattðann
á krossinunt. Fyrir pað erum vér orðnir ljóss-
ins börn með ljóssins fyrirheiti. Pví ltann vann
algeran sigur yfir myrkrinu og myrkrahöfð-
ingjanum, svo að hann getur ekki íengui'
grandað oss, ef vér aðeins höldum oss við
Jesúnt í trúnni og höfum auðmýkt til að til-
einka oss friðpægingtt ltans og verðskuldun.
Og hvílík gleði og fagnaðarefni fæst í
pessu fyrir oss synduga menn. Hve gott er
að vita, að nú skilur oss ekkert frá Guði,
hvorki synd vof né dauði, pví Guð lítur ekki
á synd vora framar, heldur á verðskuldun
og friðpægingu Jesú og tilreiknar oss lians
réttlæti. Jesús hefir panníg reynst oss sern
vor góði eldri bróðir, sem bætt hefir fyrir af-
brot og yfirsjónir og barnabrek hins yngra.
Hann hefir gengið í fyrirbæn fyrir oss.
Hann hefir farið á ttndan oss alla leið til
föðurhúsanna. Hann hefir mildað föðurhjartað
og opnað oss öllum faðm hans, svo að vér
höfum engu að kvíða og ekkert að hræðast,
hvorki í lífi né dauða. Petta er pað, sent
postulinn tekur fram, er hann segir: »Vér
höfurn árnaðannann hjá föðurnum, Jesúm
Krist hinn réttláta, er biður fyrir oss með
óumræðilegum andvörpum«.