Heimilisblaðið - 01.01.1931, Side 6

160
HEIMILISBL AÐIÐ
ekki tjáði að heimta rétt sinn; .hann fengi
hann aldrei aftur. -
En er Ibn Sa’ua var tvítugur saínaði
hann liói — fimm köppum — og var sjálf-
ur hinn sjötti, og sagði »Vér höfum lagt
vort mál í hönd Allah« (Drottins).
Og Ibn Sa’ud vann frægan sigur á skæð-
asta óvini sínum. Hann hafði aðsetur í
Riadh. Pá hrópaði hann til þegna hins
fallna höfðingja:
»Komið þér hingað, þér menn fra Riadh.
Hjer er eg,. Abd el Asis Ibn Sa’ud, yðar
réttmæti konungur«.
Borgarbúar hötuðu þjóðhöfðingja þann
er þar bjó, því aó hann var aðvífandi og
hafði verió kúgari mikill. Þeir hlupu til
vopna og komu og .hylltu Ibu Sa’ud sem
konung sinn. Það var árið 1901.
Nú tók Ibn Sa’ud að leggja undir sig
alla þjóðhöfðingja. Hann gekk á röðina og
tók einn og einn í senn með forsjá mikilli
og að hernaóarsiðum nýrri tíma. Og á tæp-
um fjórðungi aldar varð hann hinn vold-
ugasti drotnari í Arabíu. Hann vildi stofna
ríki með nýju sniói, ávinna þjóóflokkana
með mildi og réttlæti í staó þess aó fara
að gamalaustrænum sið og bæla þá undir
sig með valdi og ofríki.
Ibn Sa’ud óx að krafti og' vizku við at-
hafnir sínar, þótt aldrei færi hann út fyr-
ir landamæri Arabíu og k.vnni eigi aðra
tungu að tala en móðurmál sitt.. Og þótt
hann lesi ekki annað en sögubækur eóa
bækur andlegs efnis, þá er hann þó betur
menntaður og fróðari en nokkur arabiskur
jxjóóhöfðingi á undan honum.
Og fyrir þetta, sameiningarstarf hans
hafajxjóðflokkarnir getað oróió hluttakandi
í iðnaðarframförum nýrri tíma.
Frakkland og Poincaré.
Hann hefir komist til æðstu valda með
starfsemi og ráðvendni. Frakkland má
ekki án hans vera. Hann var lengi ráð-
herra Frakka, en hefir nú síóustu sjö árin
verið forseti frakkneska lýðveldisins.
Allir Frakkar hafa fylkt sér um hann.
Enginn getur verið meiri skapstillingar-
maður og skarpari í hugsun.
Hann er »joéttur á velli og þéttur í lund
og þrautgóður á raunastund«. Það sýndi
hann nú síðast, er þjóðin var í mestum
vanda stödd.
Hann hefir verió aóalstjórnmálamaðui
Frakka í þrjátíu og fimm ár, en síðan
1893, að hann var nefndur til ráðherra.
Poincaré er nú 63 ára og heldur fullu
andlegu og líkamlegu fjöri og hreysti.
Hann hefir oft átt vió ramt að rjá, en
enginn séð honum bregða. Hann er ekki
sá maður, sem beri tilfinningar sínar utan
á sér. Hann er sannur meistari í þeirri
list að stjórna sjálfum sér.
Starfsmaóur er hann með afbrigðum.
Parísarbiiar hylla Poincaré.
Hann gengur manna fyrstur að starfi sínu
og síðastur frá því. Og er hann kemur
heim, ritar hann bækur og blaóagreinar
langt fram á nætur. Hann reykir aldrei
og drekkur lítið vín og er sparneytinn og
hefir aldrei tekið neinn þátt í stórveizlum