Heimilisblaðið - 01.01.1931, Qupperneq 17

HEIMILISBLAÐIÐ
15
um hans. Pegar skipstjóri var dáinn, j)á
haföi Pryne tekió .hann í umsjón sína.
Pryne hafói miðlaó úr honum afmældum
skömtum, þeim sem eftir lifandi voru. —
Maóurinn, sem unga stúlkan kallaði Giles,
hafói andmælt því, aó Pryne hefói un-ráó
yfir brúsanum. En hann krafóist brúsans
sjálfum sér til umráða. »Eg er Effing'ton
lávaróur«, hafói hann sagt.
Ralph brosti í huganum aó titlum, tign
og auói — þarna gat ekkert af þvi nokkru
varðaó. Paó var líkamlegt þrek, þol og
mótstöðukraftur, hió eina, er nokkru varó-
aói. Nú var Pryne úr sögunni og enn var
eftir vitund af vatni í brúsanum. Nú til-
heyrói það honwm. Hann gat ekki miólaö
neinum öórum af því.
En hann átti fullt í fangi með að draga
þennan steinbrúsa fram úr fylgsni sínu.
Nú voru margir tímar liðnir síðan aó hann
hafói fengió að dreypa í þetta volga, hálf-
ferska vatn. Brúsinn var léttur, þegar til
kom, — allt of léttur. Hann hristi 'nann
og heyrói þá einhvern slatta vatns skvett-
ast um botninn á honum. En þaó, sem þaó
var, þá tilheyrði þaó honum — ekki var
öðrum af því að mióla. Hann fann litla
krús og gat með herkjum hallaó brúsan-
um svo mikið að úr honum seitlaói. Hann
hál.ffylti krúsina, bar hana að munni sér,
en nam allt í einu staóar. Setjum nú svo,
aó unga stúlkan í skutnum sé ekki dáin!
Paó var skylda hans aó grenslast fvrst
eftir því. Hann varð aó vita það fyrir víst.
Hann gat ekki talió það hárvíst.
Dálítil rönd af degi var enn á himni.
Ralph stóó upp meó hálffulla krúsina og
staulaðist þangað, sem hún lá. Hann lyfti
upp segldúknum, sem breiddur hafði verió
yfir hana til að hlífa henni vió brennigeisl-
um sólarinnar. Hann varó þess brátt var,
aó hún var lifandi. Hún leit á hann stórum
augum og starói fast í augu hans.
Frh.
-------»><-> ----
Norðurlandsferð
vorið 1929.
Eftir Jón Helgason.
Viö dvöldum dag um kyrrt á Hallorms-
staó og notuöum þann tíma vel til þess aö
skoöa skóginn með leiósögn Guttorms.
Parna er hann fæddur og upp alinn, og
lífsstarf hans er nú þaó, aó græða og klæóa
sínar fögru og kæru æskustöóvar, enda
fannst þaó á öllu, aó þetta starf er honum
hjartfólgió.
Miklum breytingum hefir Hallorms-
staóaskógur tekió frá þeim tíma, er eg var
á Héraði. Par sem þá voru engjar, er nú
hár og þykkur skógur, og stöóugt breiðist
hann út yfir Hallormsstaðaland, og aó
nokkrum áratugum liðnum, mun Hallorms-
staöabær standa í skógarrjóðri, svo sem
var til forna.
Skógræktarstöóin er vafalaust sú
stærsta og fjölskrúöugasta á landinu.
1 Gatnaskógi var fyrrum mikiö rjóóur á
fljótsbakkanum, einmitt þar sem skógnr-
inn er stærstur og eikurnar gildastar. Var
sagt, aó séra Hjálmar sál. Guðmundsson
hafi veitt skóginum þann stóra áverka. -
Guttormur sagði okkur, aó áriö 1908 heföi
bakkinn verió sleginn. En nú er þar kom-
inn fallegur, þéttur skógur, mannhæöar
hár og meira. Gatnaskógur er talinn feg-
ursti blettur í Hallormsstaóaskógi annar
en Atlavík.
Atlavík ber nafn af Gaut-Atla, sem nam
land allt frá Giljá og út til Vallaness.
Þaó er fögur smávík nokkuó innan viö
Hallormsstaóabæ, skerst hún bogadregin
inn frá fljótinu; smálækur kemur hopp-
andi ofan úr skóginum og fellur út í fljót-
ió eftir mióri víkinni, en rennsléttir bakk-
ar á báóa vegu, meó allháum birkihríslum
og smærri runnum hér og' hvar; en allt
umhverfis víkina gnæfir hár skógur á alla
vegu. Parna hvíldum við okkur alllengi í
forsælu skógarrunnanna, því aö himirtinn