Heimilisblaðið - 01.05.1912, Page 8

HEIMILISBLÁÐIÐ
40
Efnin eru talin að vera þessi: fosfór, kalk-
efni, eggjahvítuefni og brennisteinn.
Feitin er um 9 kr. kirði, járnið naumast
nóg í lítinn nagla, sykur og salt afarlítið.
Kalk aftur á móti er svo míkið, að kalka
roætti veggi á meðal hænsahúsi; fosfórinn
nægði i 2200 eldspítur, magnesium mundi
verða nóg til að skrautlýsa leiksvið einusinni,
og eggjahvítuefnið samsvaraði um 100 eggj-
um.
Betta alt til samans verður þá ekki meira
en tæpar 27 krónur., nógu skemmtileg til-
hugs\in fyrir þá, sem líta stórt á sitt eigið
Jeg“-
Tlgnir menn dýraTÍnir.
Alexandra Englandsdrotning er dýravinur
mikill. Fessvegna ber hún aldrei hami né
fuglafjaðrir til skrauts. Óttast hún fyrir að
vissum tegundum fugla vevði útrýmt, til þess
að svala hégómaskap og skrautgirni kvenna,
Vilhjálmur Fýzkalandsjöfur er og dýravinur,
má drotning hans gera sér að góðu að tak-
marka mjög fjaðraskraut sitt.
Talið er vist, að aðferð þessara stórhöfð-
ingja hafi góð áhrif á þá, sem neðar st.anda,
og meir verði gert að því framvegis að vernda
þær dýrategundir, sem nú sæta hörðustum
árásum af skrautgirni manna.
[K. foddi].
Handa börnunum að lesa.
Óli litli.
Óli litli var ekki nema 4 ára gamail. Fá
var það eitt kvöld í kalsa veðrí, að fátækur
drengur kom berfættur inn til mömmu hans.
„Ertu svangur?“ segir mamma óla víð (lreng-
inn. „Já“, segir drengurinn með eymdarróm.
„Er þér kalt?“ spurði hún ennfremur. „Já“,
segir drengurinn og fór að gráta. Konan segir
honum nú að setjast hjá ofninum og hita sér,
síðan gaf hún honum vænan matarbita, sokka
og skó á fæturna, skórnir voru honum að
vísu heldur stórir. Drengurinn þakkaði henni
fyrir sig og þaut af stað glaður og ánægður
með stóru skóna sína. Daginn eftir heyrði
Óli litli að nokkur börn voru að hrópa fyrir
utan húsið. Hann dregur stól að glugganum
til að standa á, tekur sokka undir hendina,
klífrast upp á stólinn og virti nákvæmlega
fyrir sér barnahópinn úti. Mamma hans spyr
hann þá, að hverju hann sé að gá. „Eg er
að gá að því“, segir Óli litli, „hvort öll börn-
in eru í sokkum“.
Skrýtlur og kýmisögur.
Einusinni kom maður nokkur vel klæddur
inn í sölubúð gullsmiðs nokkurs í Lundúna-
borg, og beiddi hann að lofa sér að skoða
nokkra bikara, er stóðu i glugganum, og benti
um leið á 2 silfurbikara logagylta. „ Þetta
eru veðreiðarverðlaun“, sagði gullsmiðurinn,
og rétti komumanni um leið annan bikarinn.
„Veðreiðaverðlaun! Hvað er það?“ „Jú, þeir
eru pantaðir til að vera veiðlaun handa þeim,
sem skara fram úr víð veðreiðar". „Nú, nú,
þá skil eg yður. En heyrið þér til! Eigum
við ekki að hlaupa í kapp um annan þeirra?“
og á sama vetfangi tók hann á rás með bik-
arinn í hendinni og gullsmiðurinn á eftir, En
komumaður vann verðlaunin.
HARRISON’S-
PRJÓNAVÉLARNAR
heimsírægu
útvegar
loftur bjarnason
Eyrarbakka.
Útgftf. og ábyrgðarmaður:
Jón Helgason, prentari.
Prentsmiðja Suðurlands.