Heimilisblaðið - 01.03.1914, Blaðsíða 1

Salqrímur Sétursson.
Kveðið á 200 óra afmæli hans.
ÐavíÖs konungs þessa jökullands,
þjóðmœrings, er háan hróður fann,
hetju Ijóss, er ttu-þúsund vann.
Atburð sé eg anda mínum nœr,
aldir þó að liðnar séu tvœr;
inn í dimt og hrörlegt liús eg treð.
Hver er sá, er stynur þar á beð?
Hvað skal þá sú hryggilega raun?
Hvað? Hru þetta furstans sigurlaun?
Því er dimt í þjóðliöfðingjans rann ?
Því er engin hirð um slíkan mann?
Maðkur og ei maður sýn-
ist sá;
sár og kaun og benjar hold-
ið þjá,
blinda hvarma baða soll-
in tár,
ierst og þýtur yfir liöfði
skjár.
Hár er þétt og hrokkið,
lwítt og svart,
himinhvelft er ennið, stórt
og bjart.
hvöss og sköty og skýrleg
kinn og brún,
skrifað alt með helgri dul-
ar-rún.
Hvllík Ijóð! og hv’úxk bœn-
ar-mál: —
Hver er þessi aðfram-
komna sál?
Hvílxkt þrek! og hvílxk
kröxn og xiexjð!
hvílík trúarsökxi í miðj-
xtm deyð!
Hallqrímur Pctursson.
<_7 c<í>>
1614—1914.
Hér er guðlegt skáld, er
svo'vel söng,
að sólin skein í gegxi uxn
dauðaxis göxxg;
liér er Ijós, sexn lýsti ald-
ir tvœr. —
Ljós! hví ertu þessuxn
xnanxii fjœr?
Ilér er skáld xneð drott-
ins dýrðarljóð,
djíqx, svo djúp, sem líf í
heilli þjóð;
bl'xð — svo blxð, að lielj-
ar-húmið svart
hvar sem stendur, vex-ður
engil-bjax't.
Æsha, clli, menn og mjúk-
lyxid fljóð,
xnan nú exxgin Hallgx'íxns
dýru Ijóð
Ijóð, sem grœða lik sexn
blxk sár,
— Ijóð, sexxi þýða freðixi
voða-tár?
Hver á þessi hvarmaljósin blind ?
Hver en þessi Jesú pislax--xnyxxd?
Hver á þennan lxása hx-yglu-róxn ?
Hver fœr þexxnan dapra skapadóxn ?
Hér er dáixarbeður dýrlegs xnanns,
Frá J)xA barnið biður fyrsta sinn
blxtt og rótt við sixinar xxióður kixxn,
til þess gaxnall sofnar sxðstu stuxxd,
svala ljóð Jxau liverri hjartans und.
Komið nú með hjartnæm hrygðar-tár,